Η ενεργειακή στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας
Κατέθεσα την επίκαιρη ερώτηση στην Κυβέρνηση, καθότι η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου είναι η ίδια και γιατί δεν έχουμε καθόλου πληροφόρηση για τα διεθνή ενεργειακά, όπως επίσης και το σχέδιο της Κυβέρνησης για τον ενεργειακό σχεδιασμό της Χώρας. Θα πρόσθετα έντονη ανησυχία για την προώθηση των σημαντικών ενεργειακών συμφωνιών που η χώρα μας διασφάλισε στα προηγούμενα χρόνια.
Στην περίοδο 2004 – 2009, εφαρμόστηκε μια έντονα συστηματική ενεργειακή στρατηγική με σημαντικά αποτελέσματα:
Υπογραφή της συνθήκης για την Ενεργειακή Κοινότητα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη.
Αγωγός φυσικού αερίου Τουρκία – Ελλάδα – Ιταλία.
Αγωγός South Stream και αγωγός Κομοτηνή – Στάρα – Ζαγόρα Βουλγαρία.
Έναρξη και ολοκλήρωση της κατασκευής του Ελληνοτουρκικού αγωγού φυσικού αερίου (σε 25 μόλις μήνες).
Έναρξη και ολοκλήρωση της διασύνδεσης των συστημάτων ηλεκτρικής ενέργειας Ελλάδας – Τουρκίας (σε 18 μόλις μήνες).
Ενεργειακές συμφωνίες με την Ιταλία, την Τουρκία, την Αίγυπτο, το Αζερμπαϊτζάν, την Αλβανία και την Ρουμανία.
Για τις πρωτοβουλίες και το ρόλο της χώρας ως δίαυλου μεταφοράς ενεργειακών πόρων από τα σημεία παραγωγής στη Μαύρη Θάλασσα και την Κασπία προς τα μεγάλα Δυτικά καταναλωτικά κέντρα, η πολιτική μας, απέσπασε τα εγκωμιαστικά σχόλια κορυφαίων αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των Η.Π.Α, της Ρωσίας αλλά και μεγάλων διεθνών οργανισμών (Ο.Ο.Σ.Α).
Που βρισκόμαστε σήμερα
Φοβάμαι ότι το τελευταίο διάστημα έχει χαθεί το momentum. Ότι οι εκκρεμότητες παραμένουν αντί να επιλύονται. Αγωγός πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, αγωγός φυσικού αερίου Τουρκίας – Ελλάδας- Ιταλίας, επιμήκυνση διακρατικής συμφωνίας με τη Ρωσία για την προμήθεια φυσικού αερίου που λήγει το 2016, ενεργοποίηση της συμφωνίας με το Αζερμπαϊτζάν που υπογράψαμε τον Αύγουστο του 2007.
Θα γνωρίζετε το τελευταίο διάστημα υπάρχει μεγάλη κινητικότητα στην ευρύτερη περιοχή για την προώθηση και άλλων αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Μόλις πριν 2 μήνες, η Β.Ρ, ένας από τους μεγαλύτερους ενεργειακούς κολοσσούς και επενδυτής στην εκμετάλλευση του μεγάλου κοιτάσματος Σάχτ Ντενίζ ΙΙ πρότεινε ένα νέο αγωγό φυσικού αερίου για τη μεταφορά φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν μέσω της Τουρκίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας και της Ουγγαρίας στην Αυστρία και από εκεί μέσω των υφισταμένων δικτύων φυσικού αερίου στις μεγάλες ευρωπαϊκές αγορές. Πρόκειται για τον αγωγό South East Europe Pipeline που αποτελεί ένα χαμηλότερου κόστους επενδυτικό πρόγραμμα, σε σχέση με το γνωστό σχέδιο Nabucco που υπάρχει στα χαρτιά από το 2002, δηλαδή πολύ πριν κατασκευαστεί ο Ελληνο Τουρκικός αγωγός και συμφωνήσουμε με τις κυβερνήσεις της Ιταλίας και της Τουρκίας για το Νότιο Ευρωπαϊκό Διάδρομο Φυσικού Αερίου.
Στο σημείο αυτό, θα μου επιτρέψετε μια επισήμανση και μια προτροπή. Στον τομέα της ενέργειας και όσον αφορά τη συμμετοχή της χώρας στα μεγάλα διεθνή δίκτυα πετρελαίου, φυσικού αερίου και ηλεκτρισμού, οφείλαμε να δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι της ευκαιρίες. Στη χειρότερη περίπτωση αρκεί απλώς να τις εκμεταλλευόμαστε όταν αυτές παρουσιάζονται. Χρειάζονται ενεργητικές πρωτοβουλίες, συστηματική προσπάθεια και εμμονή στο στόχο. Φοβάμαι ότι τα τελευταία 2 χρόνια δεν υπήρξαν ούτε ενεργητικές πρωτοβουλίες, ούτε συστηματική προσπάθεια.
Και δυο λόγια για τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης τροφοδοσίας της χώρας σε φυσικό αέριο.
Στα προηγούμενα χρόνια, η χώρα μας ακολούθησε μια πολιτική απόλυτα συνυφασμένη με την κατευθυντήρια γραμμή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ενεργειακή ασφάλεια με διαφοροποίηση πηγών και οδών.
Από το 2007, είχα συμφωνήσει με τον υπουργό Ενέργειας και Βιομηχανίας της Ρωσίας, τον κ. Χριστένκο και τον Πρόεδρο της Gazprom τον κ. Μίλερ την επέκταση της διακρατικής συμφωνίας για την προμήθεια της χώρας με φυσικό αέριο που λήγει το 2016. Ο χρόνος κυλά και θα πρέπει το ζήτημα αυτό να λυθεί το συντομότερο δυνατό και με τους καλύτερους δυνατούς όρους για τη χώρα.
Το 2016 δεν είναι πολύ μακριά.
Το ίδιο πρέπει να γίνει και με το Αζερμπαϊτζάν, με την ενεργοποίηση της διακρατικής συμφωνίας που υπογράψαμε στο Μπακού τον Αύγουστο του 2007.
Εύχομαι και ελπίζω, η κυβέρνηση αυτή να κινηθεί με ταχύτερο βηματισμό στην προώθηση των μεγάλων διεθνών ενεργειακών συμφωνιών.
Το έργο των Κυβερνήσεων Καραμανλή
Ως υπουργός Ανάπτυξης στην περίοδο 2004 -2007, είχα την ευκαιρία, να διαπραγματευτώ και να υπογράψω με τους ξένους ομολόγους μου μια σειρά από σημαντικές διακρατικές ενεργειακές συμφωνίες, όπως ο αγωγός πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη και Νότιος Ευρωπαϊκός Διάδρομος Φυσικού Αερίου Τουρκία – Ελλάδα – Ιταλία. Αλλά και να προωθήσω μαζί με τους συνεργάτες μου και τους δημοσίου χαρακτήρα εποπτευόμενους ενεργειακούς φορείς (τη ΔΕΗ, τη ΔΕΠΑ και το ΔΕΣΜΗΕ), μια σειρά από μεγάλης σημασίας έργα όπως η κατασκευή του ΕλληνοΤουρκικού αγωγού (μέσα σε 25 μόλις μήνες), της διασύνδεσης των συστημάτων ηλεκτρικής ενέργειας Ελλάδας – Τουρκίας (μέσα σε 18 μήνες).
Στην περίοδο εκείνη (και η πολιτική αυτή συνεχίστηκε και από τους διαδόχους μου, τον κ. Φώλια και τον κ. Χατζηδάκη) εφαρμόστηκε μια πολυδιάστατη εξωστρεφής ενεργειακή πολιτική. Υπογράφηκαν σημαντικές συμφωνίες με σημαντικές χώρες που παράγουν ενεργειακούς πόρους, όπως το Αζερμπαϊτζάν και η Αίγυπτος, ενώ αναβαθμίστηκαν οι σχέσεις μας με γειτονικές χώρες όπως η Ιταλία, η Τουρκία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Αλβανία.
Χρειάζεται πιο γρήγορος βηματισμός
Χρειάζεται ταχύτερος βηματισμός και ενεργείς πρωτοβουλίες. Αυτό που κάναμε στην περίοδο 2004 – 2009. Αυτό πρέπει να γίνει και σήμερα. Να μην χαθεί ούτε ένα λεπτό. Διαφορετικά, η οικονομική κατάσταση της χώρας θα αποτελεί απλώς ένα άλλοθι για την αδυναμία μας να συμμετάσχουμε στα υπό διαμόρφωση μεγάλα διεθνή ενεργειακά δίκτυα στην ευρύτερη περιοχή.
Υπάρχουν και το πολιτικό consensus και τα προφανή γεωπολιτικά και οικονομικά οφέλη για τη χώρα μας και την εθνική οικονομία.
Αυτό που πλέον δεν υπάρχει είναι η πολυτέλεια του χρόνου.
Η ζημιά για τη χώρα θα είναι ανυπολόγιστη.
