Ο μονόλογος Τσίπρα στο Υπουργικό του Συμβούλιο, δείχνει ή ότι εθίστηκε τόσο στο ψέμα, που κοροϊδεύει πια και τους υπουργούς του, ή ότι ζει μέσα στο δικό του «παραμύθι», στην εικονική πραγματικότητα που έφτιαξε για τον εαυτό του, χωρίς καμιά επαφή με τους πολίτες και την σκληρή καθημερινότητα, που τους εξασφάλισε ο ίδιος και ο συγκυβερνήτης του,
Μίλησε για την ανάπτυξη που ήρθε και τον πλούτο που βρίσκεται υπό παραγωγή, για το ορόσημο του Αυγούστου και την έξοδο από τα μνημόνια, για κοινωνική πρόοδο , για εθνική στρατηγική, για θεσμική υπευθυνότητα.
Σαν ειρωνεία της τύχης όμως, την ίδια στιγμή το ΙΟΒΕ ανακοίνωσε, την ισχυρή επιδείνωση του οικονομικού κλίματος και όλων των τομέων της Οικονομίας. Καταγεγραμμένα στοιχεία δείχνουν, ότι εφτά στους δέκα πολίτες μετά βίας τα βγάζουν πέρα, ενώ 2.300.000 φορολογούμενοι, οφείλουν στην εφορία από 50 έως 2.000 ευρώ και ότι ο αριθμός των κατασχέσεων σε τραπεζικούς λογαριασμούς, αυξήθηκε κατά 12,6% σε ένα χρόνο και από 1.529.627 κατασχέσεις το 2016, έφτασαν στις 1.721.911 το 2017.
Η «καθαρή έξοδος» από τα μνημόνια που επίμονα επικαλούνται, ο Τσίπρας και όλοι οι κυβερνώντες, δεν είναι ούτε αυταπάτη, ούτε ευσεβής τους πόθος. Είναι ένα μεγάλο βρώμικο ψέμα, μια τρανταχτή προπαγάνδα, που ξέρουν καλά ότι δεν θα συμβεί. Το μόνο που θα γίνει με το τυπικό τέλος του μνημονίου, είναι να ευνοηθούν οι δανειστές, αφού θα πάψουν να μας δανείζουν με χαμηλό επιτόκιο.
Για την κοινωνική πρόοδο, τί να πει κανείς, ας κοιτάξουν την εγκληματικότητα, που έχει ξεπεράσει κάθε όριο και έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Όσο για την εθνική στρατηγική, οι επικίνδυνοι ερασιτεχνισμοί, η ανευθυνότητα και ανημποριά τους, μόνο προβλήματα έχουν δημιουργήσει. Η Τουρκία εντείνει συστηματικά τις προκλήσεις, προβαίνει σε ενέργειες και δηλώσεις, που ποτέ στο παρελθόν, όταν η χώρα μας είχε σοβαρές και στιβαρές κυβερνήσεις, δεν είχε διανοηθεί να τις πραγματοποιήσει. Στο Σκοπιανό η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια απροσδόκητη αντίδραση του Ζάεφ και καταλήγει αμυνόμενη και απολογούμενη. Στα ελληνοαλβανικά διαφαίνεται ότι χάνουμε τα κεκτημένα του 2009.
Η δε θεσμική υπευθυνότητα διαγράφεται πεντακάθαρα, όταν αντιμετωπίζουν ακόμα και το Σύνταγμα με τις γνωστές πια εμμονές και ιδεοληψίες και σύμφωνα με τα αριστερά κομματικά τους συνθήματα.
Ο στόχος των Συριζανελ είναι ένας, μοναδικός και δυστυχώς γι΄αυτούς, γνωστός στην ελληνική κοινωνία. Να κρατηθούν στην εξουσία πάση θυσία, μέχρι το καλοκαίρι, αδιαφορώντας αν πλήττονται βάναυσα οι πολίτες, ανεξάρτητα αν όπως σέρνονται αυτοί, σέρνουν και φθείρουν και τη χώρα. Απλά δεν τους νοιάζει.
Θέλουν απεγνωσμένα να φτάσουν μέχρι τον Αύγουστο, για να παίξουν το χαρτί του «σας βγάλαμε από τα μνημόνια» και πάνω σ΄αυτό, να στηρίζουν την προεκλογική τους καμπάνια. Δεν θα παραλείψουν τότε, να προβούν στην «ανανέωση του συμβολαίου με το λαό», υποσχόμενοι ένα νέο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης.
Ήδη από τώρα «κλείνουν το μάτι» ότι δεν θα εφαρμόσουν τις περικοπές, που έχουν ήδη ψηφίσει και ο ίδιος ο Τσίπρας από το Δεκέμβριο ακόμα του 2017 μας προϊδέασε, όταν είπε, ότι μετά το μνημόνιο θα πάρουν στα χέρια τους «τα κλειδιά του χρηματοκιβωτίου» από τους δανειστές.
Είναι σαφές ότι το μόνο που τους έχει απομείνει είναι η παροχολογία και η υποσχεσιολογία, η άλωση του κράτους από ημετέρους, φίλους, συγγενείς και συντρόφους και ο νέος «στρατός» συμβασιούχων, που θα τελούν υπό ομηρία, υπολογίζοντας ότι έτσι θα τους καταστήσουν, κατ΄ανάγκη, ψηφοφόρους τους.
Ελπίζουν ότι θα βρουν αφελείς να τους πιστέψουν. Νομίζουν ότι οι πολίτες αυτής της χώρας είναι ευκολόπιστοι και αφελείς, ότι αρέσκονται στα όμορφα ψέματα. Κάνουν όμως τραγικό λάθος, μια φορά πειραματίστηκαν κάποιοι, μετά είδαν με ποιους είχαν να κάνουν.
Δεύτερη δεν έχει..
Δεν ακούνε πια οι έλληνες, τα εξωπραγματικά περί ανάπτυξης του Τσίπρα, αισθάνονται την ορμή της φτώχειας που παρασύρει τη ζωή τους. Γνωρίζουν καλά επίσης τι τους περιμένει, από το νέο έτος με την εφαρμογή του 4ου μνημονίου Τσίπρα – Καμμένου, τις περικοπές συντάξεων και τη μείωση τους αφορολόγητου.
Όπως έχουν πλήρως αντιληφθεί ότι η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, έχει αποτύχει οικτρά και ολοκληρωτικά παντού και βεβαίως στους τρεις σπουδαιότερους βραχίονες, οικονομία, δημόσια ασφάλεια και εξωτερική πολιτική.
Ξέρουν πια οι έλληνες, ότι ο Τσίπρας δεν μπορεί να κυβερνήσει. Γι΄αυτό το μόνο που του ζητάνε, είναι να φύγει.
Να φύγει το γρηγορότερο, για να έρθουν άλλοι σοβαροί, υπεύθυνοι, ειλικρινείς, να εμπνεύσουν να δράσουν, να κυβερνήσουν σωστά και αποτελεσματικά.
Να έρθει η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για να κυβερνήσει όπως αρμόζει, μια χώρα σαν τη δική μας, όπως αξίζει σε έναν λαό δραστήριο και φιλότιμο που του κόπηκαν τα φτερά, που έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά χρόνια τώρα και δεν αντέχει άλλο.
Είναι και ανεπίγνωστοι.
Γενικώς στα τρία αιχμηρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, οικονομικό, εξωτερική πολιτική και Δημόσια Ασφάλεια, η κυβέρνηση έχει αποτύχει ολοκληρωτικά.
Πλέον η δυστοκία είναι εμφανής. Ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να κυβερνήσει. Η κυβέρνησή του θα σέρνεται ωσότου έρθει το πλήρωμα του χρόνου να αποχωρήσει.
Το κακό, όχι γι’ αυτή αλλά για τον λαό και τη χώρα, είναι ότι πλέον δεν μπορεί να εμπνεύσει και να εμπνευστεί, να σχεδιάσει, να ολοκληρώσει δράσεις. Έχει αφεθεί στον αυτόματο των μνημονιακών υποχρεώσεων τις οποίες και βαρυγκωμά να υλοποιήσει.
Στο μόνο που παρουσιάζει αξιοσημείωτη δράση είναι οι προσλήψεις, που θα αυξήσουν το εκλογικό της δυναμικό, και θα τη βοηθήσουν να μην υποστεί καθίζηση στις εκλογές.
Όμως δεν δείχνει πλέον ικανή να κατορθώσει κάτι εποικοδομητικό. Όσο κάθεται σύρεται και φθείρεται ενώ φθείρει και τη χώρα. Δε έχει τίποτε άλλο να δώσει.
Γιάννης Σιδέρης
στόχος της σημερινής συγκυβέρνησης είναι να κρατηθεί στην εξουσία παρά τα αδιέξοδα που έχουν δημιουργηθεί και τα οποία πλήττουν άμεσα τους πολίτες της χώρας σε όλα τα επίπεδα. Από την έντονη και έκδηλη ανησυχία για τα εθνικά, μέχρι την οικονομία, την ασφάλεια, την υγεία, την παιδεία και την καθημερινότητα.
«Πάση θυσία να βγάλουμε τον Αύγουστο» είναι το σύνθημα που επικρατεί στο Μέγαρο Μαξίμου, που βλέπει ως μοναδική διέξοδο το αφήγημα του (ημερολογιακού) τέλους των μνημονίων ώστε να καταστεί εφικτή η ύπαρξη μιας προεκλογικής καμπάνιας που θα βασιστεί σε μια νέα υποσχεσιολογία.
Το λέει ξεκάθαρα στη συνέντευξή του ο υπουργός Επικρατείας, που κατοικοεδρεύει στο Μέγαρο Μαξίμου, Αλέκος Φλαμπουράρης, τονίζοντας με νόημα (κλείνοντας και το μάτι προς τους ψηφοφόρους) ότι μετά τον Αύγουστο «Θα χαλαρώσουν οι δεσμεύσεις, δημοσιονομικοί στόχοι θα παραμένουν αλλά τα “κλειδιά” της χώρας θα έρθουν στα χέρια της κυβέρνησής της».
Με λίγα λόγια ο υπουργός υπόσχεται ότι μετά τη λήξη του μνημονίου τον προσεχή Αύγουστο, και αφού η συγκυβέρνηση ξεπεράσει ενδεχόμενο σκόπελο που δύναται να προκαλέσει μια τεχνική παράταση του μνημονίου μέχρι τα τέλη του έτους, θα μπορεί να χειριστεί την οικονομία κατά το δοκούν και άρα να προχωρήσει στην πολιτική των παροχών.
Και δεν είναι ότι το λέει ο Αλέκος Φλαμπουράρης… πρωταπριλιάτικα. Το έχει πει με πανομοιότυπο τρόπο και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην ΕΡΤ3 τον Δεκέμβριο του 2017 σημειώνοντας μάλιστα ότι μετά το μνημόνιο θα πάρουν στα χέρια τους «τα κλειδιά του χρηματοκιβωτίου» από τους δανειστές.
Είναι σαφές πως η συγκυβέρνηση έχει ξεμείνει από αφηγήματα. Σε όλους του τομείς. Όπως και το γεγονός πως το μόνο που έχει απομείνει είναι η άκρατη υποσχεσιολογία και παροχολογία. Σε συνδυασμό πάντα με την κατάληψη του κράτους μέσα από τους διορισμούς ημετέρων, φίλων και κυρίως συγγενών και συντρόφων. Η δημιουργία δηλαδή ενός «στρατού» που θα χρησιμοποιηθεί ώστε να επιτευχθεί, επικοινωνιακά, ο στόχος της περαιτέρω παραμονής στην εξουσία.
Πάση θυσία δηλαδή διατήρηση της καρέκλας όσο το δυνατόν περισσότερο. Γι αυτό άλλωστε τρέμουν τα …ατυχήματα που μπορεί να προκαλέσει η προκλητικότητα της Τουρκίας, γι αυτό μαζεύουν τα περί επίλυσης του Σκοπιανού, παρά τις σχετικές πιέσεις, γι αυτό η πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ έχει δεχθεί, δια του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, την άτυπη ομηρία υπό τον Πάνο Καμμένο.
Γι αυτό θα δεχθούν τα πάντα ώστε να κλείσει και η 4η αξιολόγηση. Άλλωστε αυτό θα γίνει μέσα στο καλοκαίρι. Και μέσα στο καλοκαίρι θα υλοποιηθεί, αν τελικά όλα πάνε όπως η συγκυβέρνηση επιθυμεί, η χρονολογική ολοκλήρωση του μνημονίου. Και οι πολίτες, όπως συνέβη και το καλοκαίρι του 2015, δύσκολα θα συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς συμβαίνει. Σε αυτό αποσκοπούν. Και ευελπιστούν ότι αφού τους …βγήκε μια φορά θα τους βγει και δεύτερη. Άλλωστε δείχνουν να πιστεύουν πως οι πολίτες ψηφοφόροι αυτής της χώρας προτιμούν να ακούν υποσχέσεις περί ελπίδας που έρχεται παρά να βλέπουν την πραγματικότητα.
ΥΓ1. Όταν ο Αλέκος Φλαμπουράρης σε μια συνέντευξη δηλώνει απόλυτα ικανοποιημένος από την αντιμετώπιση της καθημερινότητας την ώρα που η Θεσσαλονίκη βρίσκεται χωρίς νερό επί σειρά ημερών και παρεμβαίνει ο εισαγγελέας τότε η αίσθηση μεταξύ πραγματικότητας και διαμονής στα «ροζ συννεφάκια» (αγαπημένη φράση του ίδιου του Πρωθυπουργού) έχει μια απόσταση.
ΥΓ2. Όταν ο Πρωθυπουργός έχει ιδρύσει γραφείο στη Θεσσαλονίκη για να δείξει τη σημασία που δίνει και δεν λύνεται άμεσα το πρόβλημα της ύδρευσης της πόλης τότε κάτι (ακόμη) δεν πάει καλά. Αν μάλιστα οι Θεσσαλονικείς ανατρέξουν στην τελευταία του συνέντευξη στην ΕΡΤ3 τον περασμένο Δεκέμβριο και τη συγκρίνουν με την πραγματικότητα και τα τελευταία γεγονότα τότε θα αποδεχθούν την προτροπή να επισκεφθούν τους σταθμούς του Μετρό (που θα ανοίξουν χωρίς να λειτουργεί το Μετρό της πόλης μετά το Πάσχα) αλλά για να μη βλέπουν και ακούν τα όσα συμβαίνουν.
Της Ασημίνας Σκόνδρα, πρ. Βουλευτού ΝΔ Καρδίτσας
