Χρειάστηκε να περάσουν έντεκα μήνες από τις εκλογές του Ιανουαρίου, με το λαό σε στάση αναμονής απέναντι στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για να προκηρυχτεί πανεργατική-πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία, ενώ το 3ο μνημόνιο ψηφίστηκε κατακαλόκαιρο και το πρώτο κύμα 48 προαπαιτούμενων, από τα δεκάδες του 3ου μνημονίου, είναι ψηφισμένο από τις 16 του Οκτώβρη. Μετά από 3 χρόνια κινηματικής «άπνοιας», όλες οι ελπίδες που είχαν επενδυθεί στο «να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ και να σωθούμε», έχουν εξανεμιστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχτηκε, διαπραγματεύτηκε, «έπαιξε» με τις αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών (ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα) και των δανειστών (ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ) και τελικά υποτάχτηκε πλήρως στις απαιτήσεις τους. Από φορέας ελπίδας έγινε φορέας επίθεσης. Ο «διάλογος» με τους δανειστές απέδειξε πως δεν υπάρχει διάλογος. Υπάρχει μόνο εκβιασμός και επιβολή. Έτσι, σήμερα, εφαρμόζει το 3ο μνημόνιο, επιβεβαιώνοντας τον ισχυρισμό Ιταλού μεγιστάνα ότι «καμιά φορά η «αριστερά» μπορεί να περάσει αντιλαϊκά μέτρα που δε θα μπορούσε η δεξιά». Μόνο που για όσους αντιστέκονται, ό,τι έμεινε από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερά και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκεται απέναντί μας, στην πλευρά του αντιπάλου!
Ισοδύναμα: Να δούμε ποιος θα φαγωθεί ή «αποδέξου τη φτώχεια κι άσε μας να τη μοιράσουμε»
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει αποδεχτεί πλήρως ακριβώς το ίδιο μνημονιακό πλαίσιο. Παίρνει και θα πάρει αντιλαϊκά μέτρα, όμοια μ’ εκείνα που πήραν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Τα λεγόμενα «ισοδύναμα» αποτελούν μια ακόμη «ασάφεια» εις βάρος μας. Διασπούν το λαό, τη νεολαία, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους. Αποσπούν την προσοχή μας απ’ το ασφυκτικό πλαίσιο, που μας συντρίβει όλους: να πληρώσουν όσοι στέλνουν τα παιδιά τους στην ιδιωτική εκπαίδευση ή να πληρώσουμε πιο ακριβό το μοσχάρι; να κοπούν οι συντάξεις άνω των 1000 ευρώ ή να ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΗ; να γίνουν απολύσεις εκπαιδευτικών ή να μειωθεί σε όλους λίγο ο μισθός; Με τη λογική αυτή, η κατρακύλα δε θα έχει τέλος. Θα περάσουν –αργά ή γρήγορα– όλα τα παραπάνω, που σήμερα μπαίνουν με τη μορφή διλήμματος στην κούρσα των «ισοδύναμων», με το λαό τελικά πολυδιασπασμένο και απελπισμένο. Το εργατικό κίνημα, τα σωματεία, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι αυτοαπασχολούμενοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν αν υιοθετήσουν αυτή τη λογική. Χρειάζεται μέτωπο αντίστασης και κοινωνικό μέτωπο της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού για να ανατραπεί η επίθεση του κεφαλαίου και τα μνημόνια. Σε μια τέτοια κατεύθυνση πρέπει να αξιοποιήσουμε τη γενική απεργία στις 12 Νοεμβρίου, γνωρίζοντας ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ούτε μπορούν, αλλά ούτε και θέλουν να συμβάλουν στην οργάνωση του λαού και των αγώνων του. Γιατί γνωρίζουμε πως μια 24ωρη δεν αρκεί για ν’ ανατραπεί αυτή η πολιτική.
3ο μνημόνιο, Δημόσιο Σχολείο και Εκπαιδευτικός
1) Μισθός: Νέο μισθολόγιο από το 2016 με σταθερή μείωση δαπανών, συνδεδεμένο με την αξιολόγηση–αλληλοφάγωμα μεταξύ των εκπαιδευτικών -θα τα πάρω από τους άλλους για να τα δώσω στους «άξιους»- και με αύξηση ασφαλιστικών εισφορών. Πάγωμα αυξήσεων και αλλαγής κλιμακίου, τουλάχιστον για τα επόμενα 4 χρόνια. Μειώσεις κυρίως για τους «παλαιούς». Και (βεβαίως) συνεχόμενη μείωση του «κοινωνικού μισθού», μέσω της αύξησης της φορολογίας, των αυξήσεων στο ΦΠΑ και της ακρίβειας.
2) Σύνταξη-περίθαλψη: Αύξηση ορίων ηλικίας στα 67. Μειώσεις συντάξεων-κατάργηση επικουρικών (50% μείωση στο ΜΤΠΥ). Αύξηση συμμετοχής του ασφαλισμένου στις εξετάσεις, λόγω υποχρηματοδότησης.
3) Δημόσιο σχολείο: Στοίβαγμα μαθητών σε πολυπληθή τμήματα, συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων, λόγω έλλειψης διορισμών. Εγκατάλειψη υποστηρικτικών δομών (παράλληλη στήριξη, ειδική αγωγή κ.λπ.).
4) Χρηματοδότηση: Μείωση μέχρι να παγιωθεί στο 2%, με βάση τα πρωτογενή (ματωμένα) πλεονάσματα που συμφωνήθηκαν και τους προϋπολογισμούς ως το 2018. Έμμεση ώθηση στην εμπορευματοποίηση δια των «χορηγών» ή πλήρης εγκατάλειψη.
5) Εργασιακές σχέσεις: Επαναφορά της «αξιολόγησης», που δήθεν θα επαινεί και δε θα τιμωρεί. Πρακτικά: διαχωρισμός-κανιβαλισμός μεταξύ των συναδέλφων, κυνήγι και γλείψιμο για επιδόματα ευθύνης και «εθελοντικής» προσφοράς. Αύξηση ωραρίου με βάση και την έκθεση του ΟΟΣΑ, αλλά και με βάση το γεγονός ότι η απουσία διορισμών οδηγεί προς τα εκεί (πρωτογενή πλεονάσματα γαρ).
Παλεύουμε και αγωνιζόμαστε για:
Δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλα τα παιδιά. κρατική χρηματοδότηση για την παιδεία που να καλύπτει τις ανάγκες της – ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών!
Να μην αυξηθούν τα όρια ηλικίας και να μη μειωθούν οι συντάξεις. Κάτω τα χέρια από την κοινωνική ασφάλιση!
Να μην περάσει νέο μισθολόγιο. Θέλουμε αυξήσεις στους μισθούς μας – να ζούμε με αξιοπρέπεια από τη δουλειά μας!
Να μην περάσει η αξιολόγηση και η αυτοαξιολόγηση. Καμιά κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών!
Μαζικούς διορισμούς για τη λειτουργία των σχολείων. Όχι σε συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων. Όχι σε αύξηση ωραρίου – 20 μαθητές στο τμήμα-να λειτουργήσουν τα ολιγομελή τμήματα στα ΕΠΑΛ
Να σταματήσει η φορολεηλασία με τον ΕΝΦΙΑ, τις αυξήσεις στο ΦΠΑ – έχετε πάρει όλο το μισθό μας!
Να μην ξεπουληθεί στους ιδιώτες ο δημόσιος πλούτος στο όνομα του χρέους!
Να έχουμε ακέραια τα συνδικαλιστικά και πολιτικά μας δικαιώματα – Να σταματήσουν όλες οι διώξεις συνδικαλιστών αγωνιστών
Τα μνημόνια δεν είναι μονόδρομος! Είναι εξαθλίωση και ισόβια χρεοκοπία! Μονόδρομος είναι ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, τους δανειστές, την ευρωζώνη-ΕΕ, τις ΗΠΑ!
Πέμπτη 12 Νοεμβρίου
Όλοι στην Κεντρική Πλατεία στις 10:30
ΕΛΜΕ Καρδίτσας: Όλοι στην Κεντρική Πλατεία στην απεργία της Πέμπτης
