Πριν λίγες μέρες γίναμε θεατές της ονομαζόμενης «κοινωνικής συμμαχίας» των ξεπουλημένων φιλοεργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων ΓΣΣΕ – ΑΔΕΔΥ με τους εταίρους τους μεγαλοεργοδότες στη βάση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μεγαλοεπιχειρηματιών. Η απόφαση πάρθηκε από τη ΓΣΕΕ χωρίς κανέναν απολύτως σεβασμό στα όργανα, αφού η συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε μετά τις σχετικές ανακοινώσεις. Παράλληλα, προχωρήσανε σε κοινή διακήρυξη και συνέντευξη τύπου με τις εργοδοτικές ενώσεις χωρίς πουθενά σε κανένα όργανο συλλογικό, σε καμιά συνδικαλιστική οργάνωση να έχει γίνει συζήτηση το περιεχόμενό της, η κατεύθυνσή της. Δημιουργήθηκε ουσιαστικά πίσω από κλειστές πόρτες. Το ίδιο ακριβώς έκανε και η πλειοψηφία του Εργατικού κέντρου Καρδίτσας, αφού προγραμμάτισε κοινή συνεδρίαση με το Νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ, όπου υιοθέτησαν ολόκληρο το αντιδραστικό πλαίσιο, χωρίς να έχει συνεδριάσει καν το ΔΣ για την απεργία, χωρίς να έχει συζητηθεί καν και χωρίς να έχει παρθεί ανάλογη απόφαση. Παραβίασαν δηλαδή ακόμα και το ίδιο το καταστατικό. Μάλιστα πραγματοποίησαν και σύσκεψη με άλλους πρόθυμους, για να προπαγανδίσουν το σκύψιμο του κεφαλιού των εργαζομένων.
Όλο το προηγούμενο διάστημα απέρριπταν την απεργιακή οργάνωση και διεκδίκηση των αιτημάτων της εργατικής τάξης θέλοντας να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς και άφηναν να εννοείται παντού ότι θα κάνουν κάτι «μεγάλο». Στην αρχή το Μάρτη, μετά τον Απρίλη, μετά στις 16 Μάη και τώρα στις 30. Κοροϊδία χωρίς τέλος. Μάλιστα ο ίδιος ο πρόεδρος του Εργατικού κέντρου σε συνέντευξη, που είχε δώσει, για να απαντήσει στις καταγγελίες μας, ότι πολύ απλά δεν κάνει τίποτα ή μάλλον κάνει πολλά για τα συμφέροντα των εργοδοτών, βγήκε και είπε ψευδώς, συνειδητά, ότι έχουν πάρει απόφαση για απεργία το Μάρτη.
Η «κοινή δήλωση» των «κοινωνικών εταίρων», από τους οποίους εξαίρεσαν φυσικά τους αγρότες, αφού αυτοί στην πλειοψηφία τους παλεύουν για την επιβίωσή τους και όχι για τα κέρδη του κεφαλαίου είναι αποκαλυπτική. Περιλαμβάνει όλα τα μέτρα, που θέλουν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, για την κερδοφορία τους, για να βρουν νέες αγορές να επενδύσουν.
Συγκεκριμένα αναφέρονται:
- Η «ενίσχυση της εξωστρέφειας», δηλαδή ο ακόμα μεγαλύτερος προσανατολισμός των καπιταλιστικών επιχειρήσεων στη διεθνή αγορά, η ένταση της εκμετάλλευσης και η εμπλοκή της χώρας σε επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για την ενίσχυση της θέσης τους στο διεθνή ανταγωνισμό.
- Η «προσέλκυση καινοτόμων επενδύσεων και βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος». Σημειωτέον ότι, για να υλοποιηθεί αυτός ο στόχος, το κεφάλαιο θέλει να παρθούν και άλλα μέτρα, που θα ενισχύουν την ευελιξία των εργασιακών σχέσεων, θα αφαιρεθεί ό,τι απέμεινε από εργατικό δικαίωμα, να χτυπηθεί η συλλογική δράση, τα συνδικάτα, ό,τι δηλαδή εμποδίζει την κερδοφορία, για να υπάρχει πεδίο ελεύθερο.
- Ο «εκσυγχρονισμός του παραγωγικού δυναμικού» και η «αναβάθμιση του ανθρώπινου κεφαλαίου και προσαρμογή των δεξιοτήτων στις σύγχρονες απαιτήσεις». Δηλαδή, ακόμα μεγαλύτερη προσαρμογή της εκπαίδευσης και της κατάρτισης στις ανάγκες των μονοπωλίων. Κόπτονται δήθεν για την «μείωση της ανεργίας και αύξηση της ποιοτικής απασχόλησης», «μείωση φτώχειας και ανισοτήτων», όταν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το κεφάλαιο είναι αυτό που δημιουργεί φτώχεια, ανεργία και ανατροπή στη σταθερή και μόνιμη δουλειά, διευρύνοντας τη δουλειά μερικών ωρών, ανασφάλιστης εργασίας.
- «Εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης», για την «προώθηση της υγιούς και κοινωνικά υπεύθυνης επιχειρηματικότητας». Την ώρα που οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα έχουν γονατίσει και τα κονδύλια για την κάλυψη των εργατικών λαϊκών αναγκών μειώνονται δραστικά, να στηριχτούν ακόμα περισσότερο και όλα να δουλεύουν για τις ανάγκες των «υγειών επιχειρηματιών». Εξ’ ου και τα σεμινάρια υγιούς επιχειρηματικότητας, που γίνονται στον πάνω όροφο υπό την αιγίδα της πλειοψηφίας του Εργατικού κέντρου και του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ.
- «Βελτίωση της φορολογικής διοίκησης και διαμόρφωση απλού και σταθερού φορολογικού συστήματος, ώστε να διευκολύνεται η επιχειρηματικότητα». Δηλαδή νέες φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο και νέα φοροληστεία για τα λαϊκά στρώματα.
Στην κοινή τους διακήρυξη ούτε μια αναφορά δεν υπάρχει για την κατάργηση των δεκάδων αντεργατικών, αντιασφαλιστικών νόμων, που έχουν ψηφιστεί, καμιά αναφορά για τις ΣΣΕ, στην ανάκτηση των απωλειών σε δικαιώματα και συντάξεις. Αιτήματα για τα οποία καλούμε εμείς τους εργαζόμενους να παλέψουν. Και παρεπιπτόντως θέτουμε το ερώτημα: Πού ήτανε η πλειοψηφία του Εργατικού κέντρου στην κινητοποίηση των Συνταξιούχων; Φαίνεται ότι δεν τους άρεσε η απαίτηση να μην μειωθούν οι συντάξεις, γιατί χωλαίνει έτσι η «δίκαιη ανάπτυξή τους».
Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι γυναίκες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι συνταξιούχοι, η φτωχή αγροτιά, οι επιστήμονες δεν μπορούν να είναι μαζί με αυτούς, που τους καταστρέφουν, τα μονοπώλια, τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Δεν μπορεί να αγωνίζονται κάτω από «εργοδοτική, επιχειρηματική σημαία».
Καμιά κοινωνική συναίνεση, καμιά ανοχή στην βαρβαρότητα της δίκαιης ανάπτυξης.
Παίρνουμε όλοι μέρος στην απεργιακή συγκέντρωση μαζί με τα ταξικά εργατικά σωματεία, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Διεκδικούμε την επιβίωση, την αξιοπρέπεια και τη ζωή, δουλειά με δικαιώματα. Κανένας μόνος του. Παλεύουμε για:
- Αυξήσεις στους μισθούς, τις συντάξεις, τις κοινωνικές παροχές.
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών αντιλαϊκών νόμων και των 3 μνημονίων.
- Επαναφορά, υποχρεωτικότητα των ΣΣΕ, κανένας κάτω από τα 751 ευρώ.
- Νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας
- Κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας
- Κάτω οι φόροι – να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο
- Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των χαρατσιών, της φοροληστείας
- Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου
- Να γίνουν προσλήψεις στα δημόσια Νοσοκομεία, στα σχολεία, μόνιμων πλήρους απασχόλησης εκπαιδευτικών και υγειονομικών όλων των ειδικοτήτων
