Σε όλες τις συζητήσεις που κάνουμε εδώ και καιρό όλοι οι άνθρωποι της “Καρδίτσας μας” με ανθρώπους κάθε ηλικίας ακούμε διάφορα σκεπτικά. Ο καθένας έχει την οπτική του. Βλέπεις το καινούριο που ήδη έχει γεννηθεί στη σκέψη πολλών (σας διαβεβαιώ, πολύ περισσότερων από ότι νομίζαμε κι εμείς οι ίδιοι!) βλέπεις όμως ακόμα και τρόπους σκέψης αναχρονιστικούς, κατά την άποψή μου, μεν, καθ’ όλα σεβαστούς δε.
Τελευταία άκουσα έναν πολύ συμπαθή κύριο μεγάλης ηλικίας να μου λέει με κάθε ειλικρίνεια (και το εκτίμησα είναι αλήθεια) ότι δεν θα μας ψηφίσει παρότι θα χαιρόταν πολύ να βγούμε εμείς! Η απάντησή του στην εύλογη ερώτησή μου γιατί δεν θα μας ψηφίσει αφού θα χαιρόταν να βγούμε εμείς, ήταν ακόμα πιο αφοπλιστική. “Θα ψηφίσω τον τάδε (σ.σ. έχει ασκήσει διοίκηση στο παρελθόν από άλλη θέση) με κρύα καρδιά γιατί με είχε εξυπηρετήσει στο παρελθόν αν και δεν τον πιστεύω πια”. Δεν απάντησα τίποτα.
Με αφορμή τον συγκεκριμένο κύριο θεώρησα ότι πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε ορισμένα βασικά ζητήματα προκειμένου να έχουμε και συνείδηση των επιλογών μας. Αν οποιοσδήποτε θέλει να ψηφίσει τον οποιονδήποτε, είναι δικαίωμά του. Αλλά καλό είναι να έχουμε υπόψη μας πως ό,τι πέφτει στην κάλπη δεν μετράει λιγότερο αν το ρίχνεις με κρύα, βαριά ή μισή καρδιά. Είναι ακριβώς το ίδιο και μετά από σαράντα χρόνια Δημοκρατίας (την ποιότητά της δεν θα την σχολιάσω) και τέσσερα χρόνια κρίσης θα έπρεπε να το είχαμε καταλάβει όλοι μηδενός εξαιρουμένου.
Η ψήφος μετράει λοιπόν στο ακέραιο χωρίς επιφυλάξεις, και χωρίς παραμέτρους είτε θερμοκρασίας είτε βάρους. Ας αφήσουμε λοιπόν και τις υπεκφυγές της ευθύνης μας, που παραμένει πάντα προσωπική, και την εφεύρεση παραμέτρων και τρόπων να κοροϊδέψουμε τον εαυτό μας ο καθένας.
Μπορούμε να ψηφίσουμε ό,τι θέλουμε και δεν μπορεί να παρέμβει σε αυτό κανένας (και φυσικά ούτε εγώ) αλλά να συνεννοούμαστε. Η κάλπη δεν έχει ούτε ζυγαριές ούτε θερμόμετρα για να μετράει τη θερμοκρασία της ψήφου. Η ψήφος είναι μία και είναι πάντα ακέραια.
Στέφανος Κ. Κατσάρας
Ψυχολόγος MSc
υπ. Δήμαρχος “Καρδίτσα μας”
