Ειδήσεις

Λία Ρογγανάκη: Όταν το μέλλον μας κακοποιείται


Παιδιά που πεινάνε, παιδιά θύματα ,που κακοποιούνται. Παιδιά  που παίζουν ανάμεσα σε συντρίμμια και σε διασταυρούμενα πυρά εμπόλεμων περιοχών, σχοινοβατώντας  μεταξύ ζωής και  θανάτου. Παιδιά χωρίς το δικαίωμα  στην υγεία και στην εκπαίδευση .Χωρίς δικαίωμα στην οικογενειακή θαλπωρή ,στην ασφάλεια και στην προστασία από τη βία και την κακοποίηση. Παιδιά χωρίς δικαιώματα στην  ζωή που η παιδική τους φωνούλα δεν αρκεί για να τα διεκδικήσουν.

Μια ανεπτυγμένη κοινωνία ,κατά πως φαίνεται, δεν προϋποθέτει την ασφάλεια και την προστασία των παιδιών. Η οικονομική κρίση δημιούργησε παιδιά ανήσυχα και αγχωμένα, που συχνά αναγκάζονται να εργαστούν κάτω από αντίξοες συνθήκες με περιορισμένες δυνατότητες για την ομαλή εκπαίδευσή τους . Η κακή χρήση της τεχνολογίας δημιούργησε παιδιά εθισμένα με μαθησιακές δυσκολίες και αντικοινωνική συμπεριφορά που όλο και πιο συχνά πέφτουν θύματα  διαδικτυακού εκφοβισμού. Η έλλειψη οικογενειακής συνοχής , η  φτώχεια, η ανεργία που οδηγούν στην  κοινωνική απομόνωση των οικογενειών δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για  την παιδική κακοποίηση .

Η κακοποίηση των παιδιών υπάρχει και αποτελεί ένα αυξανόμενο φαινόμενο της εποχής μας. Παρατηρείται σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και συμπεριλαμβάνει εγκληματικές πράξεις ή την απουσία πράξεων των ενήλικων που έχουν επωμιστεί την ευθύνη για την φροντίδα του παιδιού. Η παιδική κακοποίηση μπορεί να είναι εμφανής σε τρίτους ή μπορεί να περνάει απαρατήρητη από τον περίγυρο, μπορεί να συμβεί μία φορά  ή να γίνεται κατ’επανάληψη. Οι μορφές που μπορεί να πάρει είναι πολλές, οι πιο συχνές από αυτές είναι η σωματική κακοποίηση ,η ψυχολογική-συναισθηματική κακοποίηση, η σεξουαλική κακοποίηση και η παραμέληση .Η εποχή του διαδικτύου  δημιούργησε νέες μορφές κακοποίησης, όπως ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός και ο σεξουαλικός διαδικτυακός εξαναγκασμός και εκβιασμός των παιδιών.

Η  πρόκληση τραυματισμού από τον ενήλικα που φροντίζει το παιδί και δεν οφείλεται σε τυχαίο γεγονός αλλά είναι σκόπιμη, αποτελεί σωματική κακοποίηση (σπρώξιμο, χαστούκι, έγκαυμα).Η ψυχολογική-συναισθηματική κακοποίηση περιλαμβάνει λεκτικές επιθέσεις.Ο ενήλικας μειώνει, απειλεί, εξυβρίζει, απορρίπτει και τρομοκρατεί το παιδί λεκτικά.Φράσεις όπως «είσαι βλάκας, άχρηστος, αλήτης », «Να φύγεις! Κανένας δε σε θέλει» ασκούν ψυχολογική βία. Στην περίπτωση της παραμέλησης ο ενήλικας που θα έπρεπε να φροντίζει το παιδί του στερεί  βασικές ανάγκες όπως  τροφή, καθαρά ρούχα, ιατρική βοήθεια.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, σεξουαλική κακοποίηση ονομάζεται η συμμετοχή του παιδιού σε σεξουαλική δραστηριότητα για την οποία υπάρχει έλλειψη της συνειδητής κατανόησης από την πλευρά του παιδιού και έλλειψη της συναίνεσής του.

Ένα σύγχρονο ολοένα αυξανόμενο και ανησυχητικό κοινωνικό φαινόμενο αποτελεί ο ηλεκτρονικός  ή  διαδικτυακός εκφοβισμός .Πρόκειται κατά κάποιο τρόπο για την εξέλιξη της ψυχολογικής-συναισθηματικής  κακοποίησης σε τεχνολογικό επίπεδο. Μπορεί να συμβεί ανά πάσα ώρα και στιγμή, μέσα στο σπίτι μας και γίνεται μέσω κινητού ή υπολογιστή.Ο δράστης είναι κρυμμένος πίσω από μια ψεύτικη ταυτότητα, και η πεποίθηση ότι μπορεί να παραμείνει αόρατος ενισχύει τους λόγους για να διαπράξει εγκληματική συμπεριφορά .Στην περίπτωση του σεξουαλικού διαδικτυακού εξαναγκασμού και εκβιασμού ο δράστης προσεγγίζει μέσω ίντερνετ τα θύματά του, χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους έτσι ώστε να αποκτήσει την εμπιστοσύνη τους. Στην συνέχεια ζητάει φωτογραφίες ή βίντεο αλλά με πορνογραφικό περιεχόμενο.

Όλο και μεγαλύτερος αριθμός παιδιών καθίσταται θύμα βίας από ενήλικες με κάποια από τις μορφές κακοποίησης ή και συνδυασμό αυτών. Σύμφωνα με έρευνες, 1 στα 2 παιδιά στη χώρα μας έχει βιώσει τουλάχιστον μία εμπειρία σωματικής βίας, 1 στα 10 παιδιά έχει υπάρξει θύμα κάποιας μορφής σεξουαλικής βίας, ενώ σχεδόν 3 στα 10 παιδιά αισθάνονται παραμελημένα.  Πρόκειται για τη σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας μας που όλοι αποφεύγουμε να κοιτάξουμε στα μάτια. Την μάχη θα την κερδίσουμε όταν η παιδική κακοποίηση  σταματήσει να αποτελεί ταμπού και αποτελέσει σημείο ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για το ευρύτερο κοινό. Πρέπει να είμαστε ενημερωμένοι για  να δούμε τα σημάδια ….

Γράφει η Λία Ρογγανάκη, Γενικός–Οικογενειακός Ιατρός, Επιμελήτρια Ά Κέντρο Υγείας  Μουζακίου Περιφερειακή Σύμβουλος

 

Προηγούμενο άρθρο Η Λαϊκή Συσπείρωση Θεσσαλίας για τα κοινωφελή προγράμματα
Επόμενο άρθρο Ημέρες Καινοτομίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας