Οι διαχρονικές διεκδικήσεις των εργαζομένων, οι αγώνες και οι θυσίες τους τιμώνται σήμερα και θα τιμώνται πάντοτε. Από τους εργάτες του Σικάγου το 1886 που πάλεψαν για την καθιέρωση του 8ωρου μέχρι τους σημερινούς αγώνες των εργαζομένων στην Ελλάδα και παντού, ο ταξικός αγώνας συνεχίζεται και αποτελεί πυξίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Ό,τι κερδήθηκε μέχρι τώρα, κερδήθηκε μόνο χάρη σ΄ αυτόν κι αυτό πρέπει να το θυμόμαστε πολύ περισσότερο σήμερα που η επίθεση του παγκόσμιου κεφαλαίου ενάντια στους εργαζομένους είναι συνεχής και αμείλικτη στην προσπάθειά του να ξαναφέρει τις εργασιακές σχέσεις έναν αιώνα πίσω.
Δεν θα το επιτρέψει όμως αυτό ο κόσμος της εργασίας πουθενά ούτε στον κόσμο ούτε στην Ελλάδα που οι μνημονιακές πολιτικές τα τελευταία χρόνια ισοπέδωσαν και κατάργησαν τα εργασιακά και κοινωνικά του δικαιώματα και σήμερα με τους εκβιασμούς και τις πιέσεις των δανειστών και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων επιχειρείται να εμποδιστεί η επανακατοχύρωσή τους από την κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας που η λαϊκή ετυμηγορία όρισε στη χώρα.
Δεν θα εκβιαστούμε, δεν θα υποχωρήσουμε, δεν θα υποταχτούμε. Ο αγώνας συνεχίζεται και θα τα πάρουμε όλα πίσω. Το οφείλουμε στη μνήμη όλων αυτών που έδωσαν το αίμα τους στο αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση και την κοινωνική αδικία, γιατί όπως έχει πει και ο Ρίτσος αν η ελευθερία δεν βαδίσει στα χνάρια του αίματος αυτών που αγωνίστηκαν, εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Θα βάλουμε ένα τέλος στον εργασιακό μεσαίωνα, γιατί δεν ζούμε για να δουλεύουμε, αλλά δουλεύουμε για να ζούμε.
Νίκος Μιχαλάκης
Πρωτομαγιά 2015
