Τον τελευταίο καιρό συντηρείται στην επικαιρότητα μια αναδυόμενη σχολή σκέψης και υγιούς προβληματισμού για τις επενδύσεις.Την λεγόμενη ανάπτυξη μέσα από επενδύσεις. Η σχολή αυτή πιστεύει ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να αισιοδοξούμε ότι θα γίνουν επενδύσεις στην Ελλάδα. Ας τους καταγράψουμε επιγραμματικά, για να αναδειχθεί το θέμα μέσα στη σφαίρα της οικονομικής συγκυρίας.
Σταθεροί πυλώνες ως κίνητρο για επενδύσεις μπορεί να είναι:
1) Ο οίστρος της ακολασίας που επικρατούσε τα προηγούμενα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας, δείχνει να έχει παραχωρήσει τη θέση της, σε μια διάθεση τόσο από πλευράς εκτελεστικής όσο και δικαστικής εξουσίας, να μη μείνει ατιμώρητη η ανεξέλεγκτη διασπάθιση των Ευρωπαϊκών κονδυλίων, των κρατικών ενισχύσεων και του δημοσίου πλούτου, που λεηλατούνταν με προκλητικό τρόπο από μια ολιγαρχία της οικονομικής ελίτ. Η εμπέδωση στο μυαλό του κάθε υγιούς υποψήφιου επενδυτή ότι ο παράνομος πλουτισμός τιμωρείται, δίνει αίσθηση ασφάλειας για την αποφυγή αθέμιτου ανταγωνισμού, καθώς και ευρωπαϊκού κεκτημένου.
2) Το εργατικό κόστος είναι πλέον μειωμένο.Για το ζήτημα αυτό βέβαια υπάρχουν αντικρουόμενες οικονομικές απόψεις, για το αν θα έπρεπε να μειωθεί.Επίσης, η φορολογία κεφαλαίου για τις μεγάλες επιχειρήσεις δείχνει τάσεις εξορθολογισμού.Και τα δύο αυτά στοιχεία είναι ικανά να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των επενδυτών.
Το μειωμένο εργατικό κόστος ωστόσο αποκτάει ακόμα μεγαλύτερη αξία όταν το συνδυάσει κανείς με το ταλέντο, την ευφυΐα και την ευελιξία που έχει να επιδείξει το ελληνικό εργατικό δυναμικό, το οποίο απέχει μακράν σε ευελιξία και δεξιότητες όχι μόνο του Βουλγαρικού, του Τουρκικού και του Ινδικού, αλλά ακόμα και του μέσου Ευρωπαϊκού.
3) Ο χωρίς κόπο προκλητικός πλουτισμός με την ταυτόχρονη συκοφάντηση της επιχειρηματικότητας των προηγούμενων χρόνων, φαίνεται ότι έχει αρχίσει να μετατρέπει το κενό που άφησε η ξιπασιά του ιδιωτικού- εύκολου πλούτου και η αδιαφορία του εργατικού δυναμικού, σε εξωστρεφή δύναμη αναζήτησης νέων ευκαιριών. Δηλαδή, αναδεικνύεται ένα «ελληνικό πλεονέκτημα», που έχει εγκαταλειφθεί για πάνω από 30 χρόνια.
4) Η Ελλάδα ήταν, είναι και θα είναι μια χώρα μοναδική και ξεχωριστή για να ζήσει κανείς και να επενδύσει. Το τεράστιο φυσικό κάλλος, ο ορυκτός πλούτος, το εύκρατο κλίμα και η εξωστρεφής ιδιοσυγκρασία του λαού της, δημιουργούν ιδανικές συνθήκες επιχειρηματικού κέρδους και μιας πραγματικής οικονομικής εξέλιξης που θα είναι απαλλαγμένη από την εκδοχή του «Ελληνικού ονείρου», που αποδείχθηκε μια φούσκα.
Σε όλα τα παραπάνω θα μπορούσε κάποιος να προσθέσει και άλλους λόγους, όπως για παράδειγμα το νέο ΕΣΠΑ κ.λπ. ή να διαφωνήσει και να ισχυρισθεί ότι τίποτε από όλα αυτά δεν ισχύει. Όμως αν κάποιος ασπάζεται την θεωρία της συλλογικής απαισιοδοξίας, μάλλον δεν μας οδηγεί πουθενά. Η συλλογική αισιοδοξία είναι το ζητούμενο. Αυτή θα ανατρέψει την σημερινή ζοφερή κατάσταση,που άλλοι τη βιώνουν στην πραγματικότητα και άλλοι κατ’ επίφαση.
