H κυβέρνηση με το μαχαίρι στο λαιμό έφτασε στο μεθαυριανό δημοψήφισμα, έχοντας εξαντλήσει κάθε περιθώριο διαπραγμάτευσης. Η στάσηi των δανειστών συνιστά σαφέστο πραξικόπημα πρόγευση από το όραμα για μια αποικιοκρατική Ελλάδα, μια αποικιοκρατική Ευρώπη όπου θα βασιλεύει η μεταδημοκρατία.
Το τελευταίο διάστημα ζούμε ένα καταιγισμο παρεμβάσεων που μας χαλάει το στομάχι, το ηθικό, την αισθητική. Σε αυτό τον πόλεμο η κυβέρνηση αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να κάνει βήματα πίσω. Μπροστά στην πίεση αυτή πιθανότατα έγιναν κάποια λάθη και καθυστερήσεις σε διάφορους χειρισμούς με τιςτράπεζες με τα μμε, την τιμωρία της διαπλοκής.
Εδώ που φτάσαμε το δημοψήφισμα διεξάγεται με τους χειρότερους όρους για την ελεύθερη βούληση των πολιτών. Ακόμη όμως και σε αυτό το ζοφερό τοπίο πρέπει να πάρουμε κρίσιμες αποφάσεις που δεν πρέπει να στηριχτούν σε μια φωτογραφία της στιγμής αλλά σε ένα βίντεο το οποίο θα το συνθέτουν εικόνες απο το παρελθόν των τελευταίων δεκαετιων, των τελευταίων 5 χρόνων, της τελευταίας εβδομάδας, και εικόνες από το μέλλον.
Ένα μέλλον που προσπάθησε να σκιαγραφήσει μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου ο Φουκογιάμα όταν μίλησε για το τέλος της ιστορίας. Το τέλος των συγκρούσεων δηλαδή εξαιτίας της επικράτησης του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Μετά από κάποια χρόνια άρχισε να διαψεύδεται από την ίδια την ιστορία καθώς οι συγκρούσεις πληθαίνουν και γίνονται μεγαλύτερες, και βιαιότερες. Και όσο οι φτωχοί αυξάνονται τόσο βιαιότερες θα γίνονται. Εξακολουθούν δηλαδή να έχουν ταξικές αναφορές.
Η οικονομική ελίτ έχει επιβληθεί παντού και είναι για την ώρα η αδιαμφισβίβητητη εξουσία. Είναι αυτοί που ελέγχουν τις τράπεζες και μεταφέρουν με την ταχύτητα του φωτός τα χρήματά τους από τη μια άκρη της γης στην άλλη και επενδύουν, χωρίς να νοιάζονται για την ευημερία, την δημοκρατία, το περιβάλλον και τις κοινωνικές επιπτώσεις. Τα ΜΜΕ ακολουθούν στον έλεγχο και την διαχείριση της εξουσίας. Είναι αυτοί που κατασκευάζουν τις συνειδήσεις που χειραγωγούν, που κατευθύνουν. Το νοιώσαμε πολύ καλά και στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, μας σόκαρε με την παρουσίαση του δημοψηφίσματος, μας προβληματίζει με τον τρόπο που έχει οργανωθεί η καμπάνια για την προώθηση των συμφερόντων του Ναι. Η πολιτική και οι πολιτικοί έπονται και δεν τους δίνει και κανείς λογαριασμό.
Έτσι έχουν φανταστεί το μέλλον μας, το βλέπουμε πλέον μπροστά μας και παράλληλα προωθούν την παθητικότητα των πολιτών με το δόγμα της Θάτσερ και την Τ.Ι.Ν.Α.:Τhere is no alternative. Δεν υπάρχει εναλλακτική δηλαδή… οπότε τι κάνουμε; Το χρέος μας είναι να το αρνηθούμε, να διαφωνήσουμε να πούμε όχι. Όχι τώρα, όχι χθες, όχι αύριο. Αλλά παντού κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.
Παράλληλα οφείλουμε να δημιουργήσουμε μια νέα γενιά διεκδικήσεων: Οικολογικών κυρίως αλλά και νέο κοινωνικών, νεοεργασιακών, διεκδικήσεων για την ειρήνη την αλληλεγγύη και την ασφάλεια. Εμείς οι πολίτες λοιπόν, οφείλουμε να ξαναχτίσουμε αυτήν την νέα παγκόσμια κοινωνία, τη νέα πολιτική εξουσία, «την πιθανή δομή της οποίας δεν μπορούμε ακόμα ούτε να φανταστούμε.» Για να το κάνουμε αυτό χρειαζόμαστε και μια νέα ματιά και μια διαφορετική ανάγνωση της πραγματικότητας.
Τι απαντάμε στο δημοψήφισμα
Όταν ο άδωνις, ο μάκης, ο αντώνης, η ντόρα, ο κυριάκος, ο μπένι, λένε ναι
Εμείς τι πρέπει να πούμε;
Όταν ο κύριος μπάμπης, ο κωνσταντίνος, η σία, η Έλλη, η Όλγα λένε ναι
Εμείς τι πρέπει να πούμε;
Όταν η Άγκελα, ο γιόχαν, ο μάρτιν, ο γερούν, ο βόλφανγκ, η κριστίν, ο μάριο, κι ο ζαν κλωντ λένε ναι
Εμείς τι πρέπει να πούμε;
Όταν ακόμη και οι μουγγοί μίλησαν, ακόμη οι νεκροί αναστήθηκαν για να στηρίξουν το ναι
Εμείς τι πρέπει να πούμε;
Όταν η οικονομική ελίτ λέει ναι
Εμείς τι πρέπει να πούμε;
Οχι λοιπόν. Οχι οχι οχι… οχι σε όλα που κουρέλια κάνουν τα όνειρά μας.
