Βούτυρο στο ψωμί των κάθε είδους αντεθνικών στοιχείων είναι το κατάντημα της χώρας από την διακυβέρνηση της πράσινης εκδοχής του μεταπολιτευτικού δικομματισμού.
Εκμεταλλευόμενοι το γιγάντιο και διαρκώς διογκούμενο ρεύμα της δίκαιης λαϊκής αγανάκτησης και οργής, χρησιμοποιούν τεχνικές αγκιτάτσιας (η «αγκίτ προπ» των σοβιετικών εμπνευστών της) που συνεγείρουν το συναίσθημα και τις βαθύτερες χορδές της μαζοψυχής, για να τα καθοδηγήσουν σε δράση προς την επιθυμητή κατεύθυνση.
Έτσι κατάφεραν να ταυτίσουν τη σημερινή κρίση που βιώνουμε με το ίδιο το κράτος και όχι με τον δικομματισμό, την αριστερά και το 37χρονο μεταπολιτευτικό οργιώδη βιασμό του από μέρους τους, με τη σήψη και τη διαφθορά, τους διορισμούς, το ρουσφέτι, τη ρεμούλα και τις μίζες, τον κρατικοδίαιτο και κομματοστραφή συνδικαλισμό, την ηθική εξαχρείωση και τη θεσμική και δομική του αποσάθρωση, μεταφέροντας με τον τρόπο αυτό το βάρος της αντιδράσεως εκεί ακριβώς που επιθυμούν.
Από την άλλη πλευρά, οι παρελάσεις των εθνικών επετείων αποτελούν κατ’ εξοχήν στοιχείο εθνικής επιγνώσεως, εθνικής συγκροτήσεως, υπερηφανείας και εθνικής μνήμης. Σφυρηλατούν την εθνική μας συλλογικότητα, μας συνδέουν με το κοινό μας παρελθόν και μας δείχνουν τον κοινό μας δρόμο για την αντιμετώπιση του κοινού μας μέλλοντος.
Γι αυτό υπήρξαν πάντα καρφί στα μάτια των δήθεν προοδευτικών πρασινομπλέ παγκοσμιοποιητών και των αριστερών συνοδοιπόρων τους. Οι ιδεολογικές τους καταβολές άλλωστε είναι κοινές: εθνομηδενισμός, διεθνισμός, πολυπολιτισμός και ισοπέδωση. Διερευνητικά, έχουν από χρόνια ξεκινήσει μία δημόσια συζήτηση με την «στοργική» καθοδήγηση των εξωνημένων μεγάλων ΜΜΕ για την κατάργηση των παρελάσεων, επικαλούμενοι μια σειρά από ανόητα επιχειρήματα προοδευτικότητος, οικονομίας κλπ. Τα απογοητευτικά γι αυτούς αποτελέσματα των «συζητήσεων», όπως και η συνεχώς διογκούμενη ενεργός συμμετοχή των Ελλήνων στις παρελάσεις των εθνικών επετείων, τους έκανε να ανακρούσουν προσωρινά πρύμνα, για να επανέλθουν κατά την συνήθειά τους σε βολικότερο γι αυτούς χρόνο.
Τώρα λοιπόν μπορούν με ένα σμπάρο να πετύχουν δυο τρυγόνια.
Προσωποποιώντας το κράτος στους ανίκανους σημερινούς του χειραγωγούς, στρέφουν τις μάζες εναντίον του και μάλιστα την κατ’ εξοχήν στιγμή της εθνικής μας συλλογικότητος, την ώρα της παρελάσεως της εθνικής επετείου, ωθώντας λιγάκι περισσότερο το κατρακύλισμά του στο χάος που αυτοί συνέβαλαν και συμβάλλουν στην δημιουργία του, αμαυρώνοντας συγχρόνως την εκδήλωση της εθνικής επετείου. Υπηρετούν έτσι τους σταθερούς πολιτικούς τους στόχους, ενώ στην ουσία οι εκδηλώσεις αυτές λειτουργούν σαν πολιτικός αντιπερισπασμός και αμορτισέρ, αποπροσανατολίζοντας και αποπολιτικοποιώντας τις μάζες και χαρίζοντας πολύτιμο χρόνο στην κυβέρνηση να συνεχίσει το «θεάρεστο» έργο της.
Ακόμα μια φορά το ίδιο έργο, αλλά πια δεν επιτρέπεται να είμαστε μόνο θεατές. Πρέπει συνειδητά να διαχωρίσουμε το κράτος του λαού και της πατρίδας μας από τους ανίκανους πορθητές και τους επίδοξους ολετήρες του, να προστατέψουμε και να διαφυλάξουμε με σθένος ότι προάγει τον εθνισμό μας, βασική μας κληρονομιά, πλούτο και φάρο εξόδου από την κρίση.
Αν θέλουμε (και πρέπει να θέλουμε) να αντιδράσουμε, να αντιδράσουμε με πολιτικά αποτελεσματικό τρόπο, μεταφέροντας την οργή και την αγανάκτησή μας στην κάλπη και όχι ξεθυμασμένοι να επαναλάβουμε τις καταστροφικές επιλογές του παρελθόντος οπότε δίκαια θα μπορούσαμε να χαρακτηριστούμε, πολιτικά άτολμοι, ανόητοι ή το χειρότερο ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ.
Κώστας Καρδαράς
Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑΟΣ
Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Καρδίτσης
