Άλλη μια Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος γιορτάζουμε και για μια ακόμη φορά λόγω… ημέρας, ήρθε στο προσκήνιο το θέμα της προστασίας του. Διαβάζουμε και ακούμε συχνά, πόσο σημαντική πηγή ζωής είναι και πώς η ανθρώπινη παρέμβαση πολλές φορές το επιβαρύνει ανεπανόρθωτα. Παράλληλα, ανοίγει η συζήτηση για βιώσιμη αειφόρο ανάπτυξη, κάτι όμως που στην Ελλάδα ακόμη βρίσκεται σε… νηπιακό στάδιο!
Όσον αφορά στην Καρδίτσα, που κανονικά όλο το βάρος της θα έπρεπε να το ρίχνει στο δίπτυχο Περιβάλλον και Ανάπτυξη, ακόμη επικρατεί μια… συστολή κι ένα φοβικό σύνδρομο. Ως περιοχή δεν έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα να εκμεταλλευτούμε αυτόν τον τεράστιο «θησαυρό», με τον οποίο μας προίκισε απλόχερα η φύση. Τα απαράμιλλης ομορφιάς τοπία, με τα επιβλητικά βουνά, τα πυκνά δάση, τις γραφικές λίμνες, τα ποτάμια με τα κρυστάλλινα νερά, τα μοναδικά πολιτιστικά και θρησκευτικά μνημεία, εξακολουθούν να παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι όλοι πλέον έχουν αντιληφθεί πως αυτό είναι το μέλλον της Ελλάδας, η ανάπτυξη δηλαδή του Τουρισμού, κυρίως του εναλλακτικού, στον οποίο η Καρδίτσα μπορεί και πρέπει να πρωταγωνιστήσει!
Όσοι το τόλμησαν κι έδωσαν βάρος στο διαφορετικό, κατάφεραν να ξεχωρίσουν, ανοίγοντας παράλληλα τον δρόμο για να ακολουθήσουν κι άλλοι. Ωστόσο, μέχρι και σήμερα όλα προχωρούν με βήματα χελώνας και αρκετοί είναι αυτοί που δεν παίρνουν την μεγάλη απόφαση. Και μέχρι ενός σημείου δικαιολογημένα, αφού το πολύπλοκο γραφειοκρατικό σύστημα της Ελλάδας, τους αποθαρρύνει από οποιαδήποτε τέτοιου είδους επένδυση. Είναι πραγματικά στενάχωρο να έχει κανείς εξασφαλισμένη άριστη πρώτη ύλη και να μην μπορεί να προωθήσει το προϊόν του!
Δεν είναι αλήθεια, κρίμα, σε άλλες χώρες να δημιουργούν τεχνητούς «παραδείσους», κάνοντας χρυσές δουλειές κι εμείς εδώ που τα έχουμε όλα, να παραμένουμε… αφοπλισμένοι, αφού πρωτίστως μας λείπουν οι σωστές κατευθύνσεις και τα κίνητρα; Το πιο απογοητευτικό είναι ότι σαν χώρα, δεν είμαστε ικανοί ούτε καν ν’ απορροφήσουμε τα κοινοτικά κονδύλια για περιβαλλοντική ανάπτυξη. Αντίθετα, πολλές φορές καταβάλλουμε και τσουχτερά πρόστιμα για σοβαρά ατοπήματα (π.χ. χωματερές)!
Θα μπορούσε και στην Καρδίτσα να αναπτυχθεί ο εναλλακτικός τουρισμός με τη δημιουργία οικοτουριστικών μονάδων και με έμφαση σε όσα η φύση απλόχερα προσφέρει (αναρρίχηση, ορειβασία, πεζοπορία και ιππασία, σε συνδυασμό με σύγχρονες εγκαταστάσεις). Παράλληλα θα μπορούσαν να διατίθενται βιολογικά προϊόντα προσφέροντας στον επισκέπτη ένα ολοκληρωμένο τουριστικό προϊόν με «ταυτότητα», που μόνο στην Καρδίτσα θα μπορεί να γευτεί. Κάποιες πρωτοβουλίες σαν αυτές που περιγράφουμε παραπάνω, έχουν γίνει στο Νομό μας, αλλά είναι μεμονωμένες και χρειάζονται μεγαλύτερη στήριξη και ενθάρρυνση. Για ν’ αντέξουν, να αναπτυχθούν και να δημιουργηθούν κι άλλες, θα πρέπει να δοθεί σ’ αυτές μεγαλύτερη βαρύτητα απ’ όλους μας. Κι επειδή το αθηνοκεντρικό κράτος δυστυχώς, δεν πρόκειται ιδιαίτερα να ασχοληθεί με την ανάπτυξη της ορεινής και όχι μόνο Καρδίτσας, οι τοπικοί μας άρχοντες ας πάρουν δυναμικά την σκυτάλη. Η νέα περίοδος που ξεκινάει για τους ανθρώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (σε Δήμους και Περιφέρεια), είναι καθήκον να βάλουν στην κορυφή της ατζέντας τους, αυτό που λέμε «Βιώσιμη Ανάπτυξη και Περιβάλλον». Με μια επιθετική πολιτική και χωρίς άλλες χρονοτριβές. Να διεκδικήσουν κονδύλια και να συμβάλλουν ουσιαστικά στην κατάρτιση ενός βιώσιμου σχεδίου διαχείρισης, για να μπορέσουν έτσι να τ’ απορροφήσουν.
Επιτέλους, από κάπου θα πρέπει να ξεκινήσουμε κάποτε…
