Πολλά δάκρυα χύνονται αυτές τις μέρες από πολλούς και για πολλά πράγματα. Η αντίφαση και η υποκρισία περισσεύουν τόσο από τους «εγκρίτους» και «έγκυρους» εκπροσώπους του «ανεξάρτητου», κυρίως, ηλεκτρονικού τύπου, όσο και από πρόσφατα αλλά και παλαιότερα «φαντάσματα» της πολιτικής ζωής αυτού του τόπου. Οι ουρές των συνταξιούχων στα ΑΤΜ παίζουν σε περισσότερες επαναλήψεις και από τα πιο πετυχημένα σίριαλ των καναλιών.
Προφανώς οι εικόνες με τους ηλικιωμένους που περιμένουν ώρες για να πάρουν ένα μέρος της πενιχρής σύνταξής τους είναι απαράδεκτες. Οι εικόνες όμως των ανθρώπων στις ουρές των συσσιτίων η σ’ αυτές της δωρεάν διανομής φρούτων και λαχανικών ή σ’ εκείνες του ΟΑΕΔ, είναι τραγικές. Τα κανάλια βέβαια δεν έδειξαν ποτέ την ίδια ευαισθησία.
Πιθανόν η επιλογή του δημοψηφίσματος από την κυβέρνηση τη δεδομένη χρονική στιγμή να μην ήταν η καλύτερη δυνατή.
Αυτό το γεγονός όμως, δεν νομιμοποιεί κανέναν από τους πρώην πρωθυπουργούς των μνημονίων και των μιζών που ουσιαστικά κατέστρεψαν τη χώρα να εμφανίζονται σήμερα ως οι πατριώτες που δακρύζουν μπροστά στην ταλαιπωρία των ηλικιωμένων.
Ο Σημίτης των εργολάβων και των μιζών, ο Καραμανλής του αστρονομικού ελλείμματος και χρέους, ο Παπανδρέου του ΔΝΤ και του Καστελόριζου, Ο υπάλληλος Παπαδήμος, και ο εκποιητής Σαμαράς, δεν δικαιούνται να έχουν άποψη για το χάλι του Ελληνικού λαού το 2015.
Σε κάποιες Ευρωπαικές χώρες τις οποίες αναφέρουν σαν παραδείγματα, πιθανότατα όλοι αυτοί θα ήταν φυλακή.
Απ’ την άλλη, είναι οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας, η «οικογένεια» μας, οι οποίοι εκτός από την ύφεση, τη λιτότητα και την οικονομική ασφυξία που επέβαλαν τα τελευταία χρόνια στη χώρα, πλέον έχουν άποψη και προσπαθούν να επιβάλουν κυβέρνηση της επιλογής τους ενάντια στη βούληση του Ελληνικού λαού.
Προφανώς με την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή ένωση απεμπολήσαμε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Από εκεί όμως μέχρι του σημείου να περιγράφουν απροκάλυπτα οι κύριοι Γιούνγκερ, Σούλτζ , Σόιμπλε και άλλοι, τι είδους κυβέρνηση τους βολεύει στην Ελλάδα και να προσπαθούν να την επιβάλουν, είναι η απόλυτη κατάντια της δημοκρατίας και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Πολλά τα λόγια, πολλές οι ερμηνείες και μεγάλη η προπαγάνδα. Τυπικά, ίσως έχουν δίκιο αυτοί που υποστηρίζουν ότι η διατύπωση του ερωτήματος του επικείμενου δημοψηφίσματος δεν είναι σαφής.
Επί της ουσίας όμως ποιος σ’ αυτή τη χώρα δεν καταλαβαίνει ποιο πραγματικά είναι το δίλημμα και τι σηματοδοτεί το ερώτημα;
Θέλουμε τη συνέχιση της λιτότητας, της ύφεσης, της ανεργίας, της μείωσης μισθών και συντάξεων, της αύξησης των φόρων, της εξαφάνισης αγροτών και μικρομεσαίων, του γνωστού δηλαδή μνημονιακού πακέτου και όλα αυτά στο βωμό ενός μη βιώσιμου δυσθεώρητου και κατά ένα μεγάλο μέρος άδικου χρέους, ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
Σ’ αυτό απαντάμε συνέλληνες την Κυριακή.
ΟΧΙ άλλα κροκοδείλια δάκρυα λοιπόν από ντόπιους και ξένους σωτήρες που έκαναν τα πάντα για να επιβάλουν τη μιζέρια στην καθημερινότητα αλλά και στην ψυχή αυτού του λαού.
Βράντζα Παναγιώτα – Κτηνίατρος
Στέλεχος ΣΥΡΙΖΑ
