Οι ασχολούμενοι με τα τουριστικά επαγγέλματα διαπιστώνουν με μεγάλη θλίψη ότι φέτος τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Η κίνηση έχει μειωθεί σημαντικά με συνέπεια ο καθημερινός τζίρος των καταστημάτων να είναι πεσμένος. «Καμία σχέση με πέρσι» είναι η συνηθισμένη απάντηση στο ερώτημα: Πώς πάει η κίνηση; Ο Ιούλιος τελείωσε και στα χωριά δεν εμφανίστηκε κόσμος. Μια σαφής ένδειξη της κατάστασης που επικρατεί. Μια κατάσταση η οποία ήταν θέμα χρόνου να εμφανιστεί.
Η ακρίβεια σε συνδυασμό με τους μικρούς μισθούς οδηγούν στη μοναδική λύση των περικοπών.
Ο οικογενειακός προϋπολογισμός αδυνατεί πια να αντεπεξέλθει στις αυξημένες υποχρεώσεις με αποτέλεσμα να περιορίζεται ακόμη και αυτός ο χρόνος των διακοπών. Εκεί που μια οικογένεια πήγαινε κάποιες μέρες στη θάλασσα και κάποιες στο χωριό φέτος περιορίζει τη χρονική παραμονή του και στις δύο περιπτώσεις. Σαφώς και υπάρχει ακρίβεια. Σαφώς και μπροστά στην ακρίβεια αυτή ο οικογενειακός προϋπολογισμός δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Σαφώς και οι αυξήσεις που δίνονται δεν επαρκούν.
Υπάρχει όμως ένα ζήτημα το οποίο δεν αξιολογείται στο βαθμό που πρέπει κατά την άποψή μου.
Θεωρώ λοιπόν ότι από φέτος και για τα επόμενα χρόνια θα εμφανίζονται όλα τα αρνητικά στοιχεία του εύκολου δανεισμού στον οποίο προσέτρεχαν όλα αυτά τα χρόνια οι νεοέλληνες.
Και όταν μιλάω για εύκολο δανεισμό εννοώ σαφώς τα περιβόητα τραπεζικά προγράμματα καθώς και τις πιστωτικές κάρτες. Είναι φυσική συνέπεια για την οικογένεια να αισθανθεί κάποια στιγμή το βάρος των δόσεων που δημιουργούνται από τον εύκολο δανεισμό ο οποίος καταλήγει στον υπερδανεισμό.
Στατιστικά στοιχεία αναφέρουν ότι αποτέλεσμα του υπερδανεισμού των νοικοκυριών είναι να απαιτείται το ένα τέταρτο του μηνιαίου μισθού (τουλάχιστον), για να την αποπληρωμή των δόσεων. Και ακόμη είμαστε στην αρχή. Τα αποτελέσματα των λαθών που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια δεν έχουν εμφανιστεί στο σύνολό τους. Το γεγονός ότι παίρναμε δάνεια για να πάμε διακοπές…Το γεγονός ότι κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα, φουσκώναμε το λογαριασμό της πιστωτικής μας κάρτας…Το γεγονός ότι δεν αντιληφθήκαμε έγκαιρα ότι χαλάμε περισσότερα από αυτά που βγάζουμε…Όλα αυτά λοιπόν σε συνδυασμό πάντα με την ακρίβεια που καλπάζει, θα τα βρούμε μπροστά μας.
Δυστυχώς η πολιτεία δεν προστάτεψε σε καμία των περιπτώσεων τους πολίτες και άφησε τους τραπεζικούς οργανισμούς να παίζουν χωρίς όρους και περιορισμούς. Δυστυχώς η πολιτεία επέτρεψε και επιτρέπει τους τραπεζικούς οργανισμούς να αισχροκερδούν αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που η πρακτική τους αυτή θα προκαλέσει σε μια οικογένεια. Σε καμία περίπτωση δεν αποδέχομαι την επιχειρηματολογία σύμφωνα με την οποία «εμείς, οι τράπεζες δηλαδή, δεν εκβιάζουμε κανέναν να πάρει καταναλωτικά δάνεια. Εμείς απλά πουλάμε τα προϊόντα μας. Ευθύνη έχουν οι πολίτες που τα παίρνουν».
Δεν είναι καθόλου έτσι. Και δεν είναι έτσι γιατί η διαδικασία πώλησης των τραπεζικών προϊόντων είναι παραπλανητική για τον κόσμο. Και σαν τέτοια δημιουργεί θύματα μεταξύ αυτών που δεν είναι σε θέση να διαβάσουν και να ερμηνεύσουν τα λεγόμενα μικρά γράμματα. Η ιστορία λοιπόν έχει αποδείξει πως δεκάδες οικογένειες έχουν πέσει θύματα αυτής της παραπλανητικής τακτικής των τραπεζών. Τα στοιχεία αποδεικνύουν κάτι τέτοιο. Σε τελική ανάλυση ένα κράτος, μια πολιτεία η οποία θέλει να σέβεται τον εαυτό της έχει υποχρέωση να παρέμβει όταν διαπιστώνει την ύπαρξη προβλήματος.
Και πρόβλημα υπάρχει. Από τη στιγμή που η πλειοψηφία των νοικοκυριών είναι υπερχρεωμένα, η πολιτεία οφείλει να παρέμβει. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα επιτρέψει τη δημιουργία τεράστιου κοινωνικού προβλήματος. Το οποίο δυστυχώς αρχίζει σιγά – σιγά να εμφανίζεται. Και για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα της πρώτης παραγράφου και να δικαιολογήσουμε τον τίτλο μας, οι επαγγελματίες της περιοχής μας αναμένουν τώρα τον Αύγουστο και μάλιστα όσο πλησιάζουμε στον 15αύγουστο να «βγάλουν ένα μέρος των σπασμένων»…
