Πέρασαν δύο χρόνια από τότε που η κυβέρνηση ανέλαβε τα ηνία της χώρας, δύο χρόνια θυσιών για τους Έλληνες πολίτες που σήμερα βλέπουν να πάνε χαμένες όλες οι προσπάθειες που κατέβαλλαν.
Δεν είναι τυχαίο που ακόμη και σήμερα ακούμε φράσεις του τύπου «θα γίνουμε Ινδία» από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και όλοι καταλαβαίνουμε πως έρχονται και νέα μέτρα, ακόμη πιο επώδυνα, αφού όλα όσα έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα κρίνονται αναποτελεσματικά.
Η αιτία αυτής της πραγματικότητας είναι πολύ απλή: Όποια μέτρα έχουν ληφθεί εφαρμόζονται επιλεκτικά ή δεν εφαρμόζονται καθόλου. Επιπλέον για να αντισταθμιστούν οι όποιες οικονομικές απώλειες η κυβέρνηση καταφεύγει στην πιο εύκολη επιλογή, στην αύξηση δηλαδή των άμεσων και έμμεσων φόρων σε συνάρτηση με τη μείωση των μισθών με αποτέλεσμα να αυξάνει η ύφεση και να χειροτερεύει περισσότερο η κατάσταση.
Είναι πλέον προφανές από τα παραπάνω πως η κυβέρνηση έχει επιλέξει για τη χώρα και τους πολίτες το δρόμο της Ινδίας και όχι της Ευρώπης. Γι’αυτό και δύο χρόνια τώρα δεν έκανε καμία κίνηση προς την κατεύθυνση της αλλαγής του ασταθούς επενδυτικού και κατά συνέπεια οικονομικού περιβάλλοντος με περιορισμό της γραφειοκρατίας, τη θέσπιση κινήτρων για τη δημιουργία και λειτουργία των επιχειρήσεων μέσα σε ένα περιβάλλον σταθερών κανόνων και δίκαιου υγιούς ανταγωνισμού.
Εκτός του ότι δεν έγινε τίποτα από τα παραπάνω, δεν δόθηκε όμως ούτε και καμιά εξήγηση για το ποιόν «βολεύει» ο σημερινός τρόπος λειτουργίας του σημερινού οικονομικού μας γίγνεσθαι. Ποιός έχει συμφέρον από το αλαλούμ που επικρατεί και από την αφερεγγυότητα του κράτους απέναντι στον καθένα που θέλει να επενδύσει; Και ποιός τελικά θέλει να επενδύσει σ ένα εχθρικό περιβάλλον;
Δύο χρόνια λοιπόν χαμένα που μας βυθίζουν καθημερινά και σε μεγαλύτερη ύφεση και μας οδηγούν σε καταστάσεις Ινδίας. Η χώρα μας όμως χρειάζεται ευρωπαϊκό προσανατολισμό με ανθρώπους που θα ασκούν σταθερή πολιτική με εφαρμόσιμες ιδέες σε αναπτυξιακή κατεύθυνση.
Χρειάζεται νέους ανθρώπους που έχουν ξεπεράσει τις «αγκυλώσεις» του παρελθόντος και δεν συμβιβάζονται με το μέτριο και το λίγο. Στην Ελλάδα αξίζει το όραμα της ανάπτυξης και η εφαρμογή του για να πάμε επιτέλους μπροστά.
