Δεν είναι κακό να ρωτάμε στους εισηγητές λεπτομέρειες για το χωριό μας ή για κάποια άλλα επι μέρους ζητήματα που περιλαμβάνονται στο ΓΠΣ που συζητάμε σήμερα, αλλά να μην ξεχνάμε ότι το ΓΠΣ αποτελεί μέρος ενός συνολικότερου σχεδιασμού που αποσκοπεί στη θωράκιση συμφερόντων άσχετων με τον Καρδιτσιώτικο λαό και τα προβλήματά του, με στρατηγικό στόχο τη «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας», την υποστήριξη της ‘’επιχειρηματικής και παραγωγικής δυναμικής’’ με την εξασφάλιση ζωνών που θα ανταποκρίνονται σε όλους τους τύπους ζήτησης της ‘’αγοράς’’.
Στο κείμενό της αναφέρεται:
Αν ανατρέξετε σε αυτά τα κείμενα και στα σχετικά τους, ιδιαίτερα στα νεώτερα χρονολογικά, θα δείτε ότι λογική τους είναι η προώθηση των δύο στόχων του ΕΣΠΑ ”σύγκλιση” και ”περιφερειακή ανταγωνιστικότητα και απασχόληση”,– οι οποίοι συμβάλλουν στη στρατηγική της Λισαβόνας, μιας στρατηγικής που στοχεύει στο φτήνεμα του λεγόμενου ”εργατικού κόστους”. Το ότι το ΠΠΧΣΑΑ σχεδιάστηκε να υπηρετήσει τη στρατηγική της Λισαβόνας δεν το λέμε εμείς, το λέει το ίδιο το κείμενο του ΠΠΧΣΑΑ, όπως και πολλά άλλα απο αυτά που σχεδιάζουν και εφαρμόζουν σε βάρος μας και τα ζούμε σήμερα δηλαδή, τη φτώχεια και την εξαθλίωση του λαού …
Οι στόχοι του ΠΠΧΣΑΑ, σας θυμίζω, υποστηρίζονται από αναλύσεις και δείκτες ευρωπαϊκών μελετών (ESPON, INTERREG κ.ά.)., απο ευρωπαϊκές κατευθύνσεις και θεματικές στρατηγικές, όσον αφορά στο σχεδιασμό των αστικών κέντρων, που υπηρετούν δομές τύπου Καλλικράτη, που έσβησε από το χάρτη τα χωριά μας, τα σχολειά μας και όχι μόνο…, και παρουσιάστηκε στην Περιφέρεια Θεσσαλίας πριν ενάμιση χρόνο με ευχολόγια και, όπως ομολογεί το ίδιο το κείμενο του ΠΠΧΣΑΑ, ”με πολλές αυθαίρετες παραδοχές, δεδομένου ότι δεν είχαν ακόμη προδιαγραφεί και κοστολογηθεί ούτε οι βασικές υποδομές, αλλά ούτε και οι προβλεπόμενες παρεμβάσεις”.
Οι αυθαίρετες παραδοχές χρησιμοποιήθηκαν για να εξωραΐσουν τις άσχημες προβλέψεις ….. και το ίδιο γίνεται και στο ΓΠΣ.
Το Πανεπιστήμιο, η Έρευνα & Τεχνολογία, οι Φυσικοί και ιστορικοί – πολιτιστικοί πόροι, η τουριστική Ανάπτυξη, η μεταποιητική δραστηριότητα, η μικρή και μεσαία αγροτική παραγωγή, όλα αυτά για την Ελλάδα τα έχει σβήσει η πολιτική των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υποστηρίζετε….
π.χ. ένα παράδειγμα, για την Καρδίτσα προβλέπει το ΠΠΧΣΑ : …”την προσαρμογή του γεωργικού τομέα στις ανάγκες της αγοράς …” να σβήσουν τον αγροτικό τομέα δηλαδή ….
ένα δεύτερο: ”… να διερευνηθεί η κατ΄ εξαίρεση εγκατάσταση (βιομηχανίας- βιοτεχνίας) σε γη υψηλής παραγωγικότητας κατά μήκος των εθνικών και κάποιων σημαντικών επαρχιακών οδικών αξόνων….” παρ΄ όλο που στα όρια του Δήμου Καρδίτσας υπάρχει θεσμοθετημένη βιομηχανική περιοχή … Αυτό δεν κάνετε σήμερα με το ΓΠΣ ;
Όποιον τομέα και να κοιτάξετε, όσο ”καλόπιστα” και αν το κοιτάξετε, θα δείτε ότι όλα υποτάσσονται στη λογική του κεντρικού σχεδιασμού και των συμφερόντων που σας ανέφερα παραπάνω που κάνουν χειρότερο το περιβάλλον που ζούμε. Δείτε το χώρο του στρατοπέδου που τσιμεντοποιήθηκε.
Ποιός λοιπόν κάνει ”μπάχαλο” το περιβάλλον και τη ζωή μας, στην περιοχή μας ;;;
Αλλαγές, τροποποιήσεις, ή μη τήρηση του σχεδιασμού που χαράχτηκε κεντρικά θα προκαλέσουν την απόρριψη της μελέτης απο τα αρμόδια κρατικά όργανα. Άρα η κατεύθυνση του ΓΠΣ είναι προδιαγεγραμμένη. Σε τελευταία ανάλυση η καταστροφή του περιβάλλοντος μέχρι σήμερα με σχέδια τέτοια ή ανάλογα δεν έγινε; Αυτό συνεχίζει και το υπο συζήτηση ΓΠΣ.
Το τραγικό είναι ότι στο υπ΄ όψη ΓΠΣ περιγράφονται ”ως πιθανές” οι συνέπειες των αντιλαϊκών πολιτικών σε όλους σχεδόν του τομείς που ήδη τις ζούμε σήμερα και έχουν φέρει σε δραματική κατάσταση τους Καρδιτσιώτες, όπως και όλα τα λαϊκά στρώματα στη χώρας μας, και σαν ”ευκαιρίες” κάποιες ”φανταστικές” δυνατότητες αναπτυξης, μείωσης της ανεργίας κλπ ”αστεία” για ένα κείμενο που ασχολείται με το ”μικρόκοσμο” της περιοχής μας.
Αυτά λέει συνάδελφοι το σχέδιο που έχετε στα χέρια σας και θα το ψηφίσετε, όλοι μαζί στη γραμμή και στο πνεύμα της συγκυβέρνησης και της ευρωπαϊκής προοπτικής σας που μιλάει και για ανάπτυξη !!! ………….
που τη βλέπετε την ανάπτυξη;
ποιόν κοροϊδεύετε; ας κρίνει ο εργαζόμενος που χάνει το μεροκάματο και τη δουλειά του, ο απολυμένος, ό άνεργος, ο ξεκληρισμένος αγρότης…. αυτά δείτε τα εσείς οι νεώτεροι συνάδελφοι, που το δικό σας μέλλον τινάζει στον αέρα, και η ψήφος σας καθημερινά εδώ μέσα σε τέτοια ή παρόμοια μικρότερα ή μεγαλύτερα θέματα ……
Τη στιγμή που γενικά παρέχονται κίνητρα στο μεγάλο κεφάλαιο, σε συνδυασμό βέβαια και με όσα προβλέπουν το Εθνικό και όλα τα προς υλοποίησή του κάθε είδους ”Σχέδια” για να αναπτύξει νέες κερδοφόρες επενδύσεις, για τους εργαζόμενους επιφυλάσσονται ελαστικές σχέσεις εργασίας, ανεργία, αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις, αλλά και ένα χειρότερο περιβάλλον, συνθήκες που θα υποθηκεύουν την υγεία τους και ακριβότερες μετακινήσεις και άλλου είδους υπηρεσίες (αθλητισμός, πολιτισμός, …), καθώς όλα εμπορευματοποιούνται για να διευκολύνουν τη δράση του κεφαλαίου και σε τοπικό επίπεδο, με ιδιωτικοποιήσεις και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων σε βάρος της ζωής του λαού. Μέχρι πριν λίγα χρόνια ίσως βολεύονταν και καμιά τοπική μικροεπιχείρηση. Τα τελευταία χρόνια τα μαζεύουν όλα οι μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγάλοι όμιλοι και στην περιοχή μας.
Ο πολεοδομικός σχεδιασμός, η πολιτική γης, συνολικότερα η έννοια της οργάνωσης του κοινωνικού χώρου είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με το πλαίσιο των σχέσεων παραγωγής στις οποίες κινούνται. Δεν αποτελούν κοινωνικά ουδέτερες τεχνοκρατικές διαδικασίες, αλλά στοχεύουν στην οργάνωση του χώρου σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις επιλογές της άρχουσας τάξης. Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι το αν θα υπάρχει ή όχι κάποιος νομοθετημένος σχεδιασμός, αλλά το ποιος αποφασίζει, με ποια κριτήρια και σε όφελος ποιού, σχετικά με το χρόνο, το χώρο και τις προτεραιότητες οριοθέτησης σε εθνικό και τοπικό επίπεδο.
Μην καλλιεργείται αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή νησίδα μέσα στο όλο αντιλαϊκό πλαίσιο που να ξεφεύγει απο αυτό. Επι μέρους αλλαγές ή τροποποιήσεις της μελάτης του ΓΠΣ, όπως π.χ. μεγαλύτερη απόσταση απο τα ποτάμια, περισσότερα ή λιγότερα τετραγωνικά αναψυκτηρίων (αν και αυτά τα βλέπετε με κριτήτρια κερδοφορίας) ή κάτι άλλο δεν επηρεάζουν τη γενική φιλοσοφία του.
Άρα ο πολεοδομικός σχεδιασμός, γενικός ή τοπικός, εντάσσεται και υποτάσσεται, αντικειμενικά, στους νόμους της αγοράς και της κερδοφορίας. Είναι άρρηκτα δεμένος με την εμπορευματοποίηση της γης και τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων, η εκάστοτε κυβερνητική πολιτική, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σήμερα, που περνάει μέσα από τις Περιφέρειες και τους Δήμους, αξιοποιεί ένα σύνολο θεσμικών «εργαλείων» (π.χ. ΕΣΠΑ, «Καλλικράτης», Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο, Πολεοδομικά Σχέδια κ.λπ.). Μέσα από αυτά υλοποιεί μια σειρά από πολιτικές επιλογές, όπως την προτεραιότητα στην κατασκευή και λειτουργία των μεγάλων οδικών αξόνων και γενικότερα των δικτύων μεταφορών, την ενίσχυση εξωγεωργικών δραστηριοτήτων (π.χ. αγροτουρισμού) με λεφτά που κόβονται από τις αγροτικές επιδοτήσεις, με στόχο τη συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού και τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της αγροτικής παραγωγής, τη χωροθέτηση βιομηχανικών, τουριστικών κλπ. εγκαταστάσεων, ακόμα και σε ορεινούς όγκους, δάση και γεωργικές εκτάσεις υψηλής παραγωγικότητας, την εγκατάσταση αιολικών πάρκων ακόμη και σε πυρήνες εθνικών δρυμών και περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, τον περιορισμό, σε συνδυασμό με τον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ», fast-track κλπ, των «γραφειοκρατικών εμποδίων» (όπως αποκαλούνται μια σειρά λιγότερο ή περισσότερο αναγκαίες διαδικασίες, π.χ. οι προκαταρκτικές μελέτες, οι εγκρίσεις περιβαλλοντικών όρων κ.λπ.) για την αδειοδότηση ιδιωτικών επιχειρηματικών δράσεων σε τομείς όπως Υγεία, Παιδεία, διαχείριση αποβλήτων και βιολογικοί καθαρισμοί, λίμνες, νερά κλπ.
Πουθενά το ΓΠΣ δε συγκρούεται με πολιτικές και καταστάσεις που κάνουν χειρότερο το περιβάλλον ή την ασφάλειά των δημοτών. Οι νέες εντάξεις μεγαλώνουν το πρόβλημα συγκέντρωσης πληθυσμού και κυκλοφορίας. Οι μόνες περιπτώσεις, αν μπορώ να τις πω σύγκρουσης, είναι με ένα κέντρο διασκέδασης στην Τρικάλων για λόγους ασφάλειας του κοινού και τον πρώην μύλο Κολέτσου που προτείνεται να γίνει χώρος πολιτισμού (*).
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που είπατε εισηγητικά για μια περιοχή της πόλης ότι: αφού έτσι και αλλιώς δεν υπάρχουν εκεί τέτοιες δραστηριότητες τις αποκλειουμε. Τόσο ενδιαφέρον δηλαδή για τους δημότες.
Τα μεγάλα προβλήματα του λαού, όπως η ανεργία, το κυκλοφοριακό – συγκοινωνιακό, η αντισεισμική θωράκιση, η ορθολογική διαχείριση των απορριμμάτων, η ουσιαστική αντιπλημμυρική προστασία (μεγάλο πρόβλημα στην περιοχή μας, και ιδιαίτερα την πόλη της Καρδίτσας, που δεν την ακουμπάει καθόλου καθόλου το ΓΠΣ…) παραμένουν ένα ανεκπλήρωτο ζητούμενο, με αποτέλεσμα να ζούμε πλέον ένα καθημερινό μαρτύριο.
Τα κούφια λόγια και οι ακατάσχετες εξαγγελίες περί δήθεν «αειφόρου» και «βιώσιμης» ανάπτυξης, … προσπαθούν να κρύψουν τη σκληρή πραγματικότητα μιας αδυσώπητης καταστροφικής μανίας, που θέτει σε κίνδυνο το περιβάλλον, βλάπτει ανεπανόρθωτα τη δημόσια υγεία, καθιστώντας μας όλους ‘’εν δυνάμει’’ πνευμονοπαθείς, καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς, κλπ σύγχρονες ασθένειες …
Η επίκληση της αειφορίας και της βιώσιμης ανάπτυξης, της κοινωνικής και περιφερειακής συνοχής, είναι στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων. Τίποτε από αυτά δεν είναι εφικτό στα πλαίσια των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Πρόκειται για ιδεολογική προπαγάνδα που στοχεύει στην πιο εύκολη αποδοχή από τα λαϊκά στρώματα, ειδικά στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές, όλων αυτών των αντιλαϊκών επιλογών.
Εμείς στη Λαϊκή Συσπείρωση θεωρούμε ότι η γη, ο αέρας, η θάλασσα και η χρήση τους είναι κοινωνικά αγαθά. Στόχος και κριτήριο για την οργάνωση του κοινωνικού χώρου πρέπει είναι η συνδυασμένη ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών. Η συγκεκριμένη οργάνωση και αξιοποίηση της γης και του χώρου γενικότερα (για την αγροτική παραγωγή, τον τουρισμό, την εξασφάλιση ποιοτικής λαϊκής στέγης και των υποδομών κοινωνικών υπηρεσιών, τη βιομηχανική παραγωγή, την προστασία του περιβάλλοντος κλπ.), προϋποθέτει την κοινωνική ιδιοκτησία στους φυσικούς πόρους και τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας.
Από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, ο κάθε είδους και επιπέδου σχεδιασμός μπορεί και πρέπει να στοχεύει:
- Στην προστασία του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα των δασών και των λιμνών.
- Στην ισόρροπη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων της οικονομίας.
- Στην προστασία της δημόσιας υγείας και ασφάλειας, απέναντι σε ακραία φυσικά φαινόμενα και τεχνολογικές αστοχίες και καταστροφές.
- Στη διεύρυνση του λαϊκού εισοδήματος και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
- Στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Είναι φανερό ότι το πρόβλημα είναι βαθιά πολιτικό και δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί στο έδαφος του σημερινού ταξικού προσανατολισμού της ανάπτυξης. Χρειάζεται πολιτική ρήξης και αντεπίθεσης που θα βάζει στο επίκεντρο την ικανοποίηση των αναγκών του εργαζόμενου και της οικογένειάς του και όχι τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας.
Με βάση αυτά τα κριτήρια η Λαϊκή Συσπείρωση καλεί τους εργαζόμενους να δυναμώσουν την πάλη τους για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής συνολικά. Να δυναμώσουν την πάλη για την κατάκτηση της Λαϊκής Εξουσίας ως απαραίτητο πολιτικό όρο για την οικοδόμηση του δρόμου ανάπτυξης με κεντρικό σχεδιασμό σε όφελος της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού.
(*) Υ.Γ.: στο τέλος της συνεδρίασης φάνηκε ότι και αυτά τα σημεία αναιρούνται . Μάλιστα η άρση του χαρακτηρισμού του μύλου ως πολιτιστικού χώρου προτείνεται με πρόσχημα τα οικονομικά προβλήματα του δήμου και με αντάλλαγμα απο τους ιδιοκτήτες προς το δήμο κάποιων τετραγωνικών μέτρων για πάρκιν λεωφορείων !
Βασίλης Κρανιάς Δημοτικός Σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης
