Αισθάνομαι την ανάγκη , το βλέπω ως υποχρέωση πολιτικής τιμής , ως ηθική επιταγή , ως αντίλογο και απάντηση σε όσους έχουν κοντή μνήμη να θυμίσω κάποιες πολιτικές που ακολούθησε το « κατάπτυστο ΠΑΣΟΚ» , πριν εκφυλιστεί πολιτικά , προτού χάσει τον κινηματικό του χαρακτήρα και αλλοτριωθεί από τον κυβερνητισμό … Όταν οι διάφοροι εκσυγχρονιστές κρύβονταν στη σκιά σαν φαντάσματα. Τότε που τιμούσε τη σοσιαλδημοκρατική του μορφή και το συμβόλαιο με το λαό :
Αναγνώριση της εθνικής αντίστασης, κατάργηση των φακέλων, επιστροφή προσφύγων, χρηματοδότηση των κομμάτων, κατάργηση του σταυρού προτίμησης, καθιέρωση της ψήφου στα 18, παύση των διακρίσεων με βάση τις πολιτικές πεποιθήσεις, αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου, καθιέρωση της ισότητας των δύο φύλων, συμφιλίωση των σωμάτων ασφαλείας με το λαό, συγκρότηση οργάνων δημοκρατικού προγραμματισμού στους Δήμους και στις κοινότητες, κατάργηση αντιδημοκρατικών νόμων στο συνδικαλισμό και διευκόλυνση της συνδικαλιστικής δράσης, εισαγωγή νέου θεσμικού πλαισίου στο χωροταξικό σχεδιασμό, λήψη μέτρων για τη μείωση της ρύπανσης, αλλαγή στις πανελλήνιες εξετάσεις, νόμος-πλαίσιο για τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, δημιουργία εθνικού φορέα υγείας, σύσταση Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων, σταδιακή αύξηση των συντάξεων, επέκταση της πενθήμερης εργασίας, ετήσια άδεια τεσσάρων εβδομάδων, κίνητρα για τον επαναπατρισμό των μεταναστών, βελτίωση της θέσης των γυναικών, μείωση της στρατιωτικής θητείας, ίδρυση Υπουργείου Νέας Γενιάς, προώθηση του πολιτισμού σε «κάθε γωνιά» της ελληνικής υπαίθρου.
Στην ίδια κατηγορία θα πρέπει να ενταχθούν μια σειρά μέτρα με καταρχήν φιλεργατικό και φιλο-συνδικαλιστικό περιεχόμενο: ψήφιση νόμου για τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος (ν. 1264/1982), την αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας των συνεταιρισμών (ν. 1257/1982), ορισμός κατώτατου ορίου 2% για τις απολύσεις των εργαζομένων, εξίσωση της αποζημίωσης των εργατών λόγω απόλυσης με εκείνη των υπαλλήλων, θέσπιση συμμετοχής των εργαζομένων στα διοικητικά συμβούλια των δημοσίων επιχειρήσεων, κήρυξη των λοκ-άουτ ως παρανόμων, κατάργηση της «νόμιμης» απαγόρευσης της απεργίας, αύξηση των γονικών αδειών, διακοπών, συντάξεων, ασφάλισης των εργαζομένων .
Ο Ανδρέας Παπανδρέου την παραμονή πρωτοχρονιάς του 1982 ανακοίνωσε την πρώτη δέσμη οικονομικών μέτρων που αποσκοπούσε στην άμεση οικονομική ενίσχυση των λιγότερο προνομιούχων, δηλαδή κυρίως των μισθωτών, των συνταξιούχων και των αγροτών: σχετικά μεγάλες (αν και όχι ικανές να καλύψουν πλήρως τις απώλειες των προηγουμένων ετών) αυξήσεις μισθών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, καθιέρωση της ΑΤΑ (αυτόματης τιμαριθμικής προσαρμογής), υιοθέτηση μηνιαίας άδειας με αποδοχές για όλους, μείωση των ωρών εβδομαδιαίας εργασίας σε 40, αύξηση των κοινωνικών δαπανών του κράτους, γενναία αύξηση των κατωτάτων ορίων των συντάξεων (22% για το ΙΚΑ, 50% για ΤΕΒΕ, εμπόρων, 100% για ΟΓΑ), ενίσχυση των αγροτικών πόρων του προϋπολογισμού και τόνωση του αγροτικού εισοδήματος όχι μόνο χάρη στη γενναιοδωρία της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής αλλά και του τρόπου εφαρμογής της στην Ελλάδα
Αυτά είναι κάποια από τα μέτρα «ΠΑΣΟΚ», μέτρα που μετέτρεψαν την χώρα μας σε κοινωνικό κράτος .
Σήμερα, ο υπερφίαλος και εγωπαθής Βενιζέλος ερίζει με τον μικρό (όπως δυστυχώς αποδείχθηκε ) Γιώργο Παπανδρέου για το γνήσιο της Υπογραφής . Τα στελέχη ( ;) του εναπομείναντος πασοκ λουφάζουν σε μια γωνία και περιμένουν κοκαλάκια εξουσίας από τον σαμαρά .
Καταγράφω το παραπάνω κείμενο ως ελάχιστη υποχρέωση μνήμης από ένα ( πρώην ) στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, υπέρμαχο ενός Σοσιαλιστικού κινήματος με κοινωνικές αναφορές και ευαισθησίες.
