Είναι κοινή διαπίστωση όλων ότι ένας από τους πυλώνες που μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην έξοδο της χώρας από την κρίση είναι η αγροτική οικονομία και ιδιαίτερα ο πρωτογενής τομέας.
Τα πράγματα όμως στο συγκεκριμένο τομέα βαίνουν χειρότερα χρόνο με το χρόνο και αυτό το αντιλαμβάνονται πλήρως οι αγρότες . Τα μεγάλα λόγια περί στήριξης της γεωργίας υπάρχουν μόνο στα χαρτιά. Το οικονομικό επιτελείο με τη σκληρή φορομπηχτική πολιτική που εφαρμόζει έδειξε ξεκάθαρα τις προθέσεις του. Ενδιαφέρεται περισσότερο για τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και την είσπραξη εσόδων παρά για τις αναπτυξιακές προοπτικές του κλάδου.
Αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής η επιβολή του ΕΝΦΙΑ στις αγροτικές εκτάσεις, ακόμη και σε αυτές που δεν παράγουν τίποτα – και εδώ είναι το παράδοξο – καθώς και στα τελευταία κτίσματα που χρησιμοποιούν οι αγρότες, όπως στάβλους, στάνες, κ.λπ.
Όμως «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος», διότι η φετινή χρονιά είναι για τους αγρότες τραγική. Οι βαμβακοπαραγωγοί σε απόγνωση, πωλούν το «λευκό χρυσό» από 36 έως 40 λεπτά το κιλό, όταν την περσινή χρονιά η τιμή κυμαίνονταν στα 50 λεπτά και άνω. Τα δημητριακά από 14 έως 16 λεπτά το κιλό, τα σιτηρά στα 20 λεπτά το κιλό περίπου.
Οι κτηνοτρόφοι δοκιμάζονται από την ασθένεια του καταρροϊκού πυρετού που πλήττει τα αιγοπρόβατα, αβοήθητοι, χωρίς δυνατότητα πρόληψης της ασθένειας γιατί οι αρμόδιες υπηρεσίες με το εξειδικευμένο προσωπικό , όπως οι κτηνίατροι, έχουν διαλυθεί στο όνομα των «μεταρρυθμίσεων» στο δημόσιο τομέα. Ο ΕΛΓΑ αδυνατεί να τους αποζημιώσει για το ζωικό κεφάλαιο, αλλά και για την απώλεια εισοδήματος από το γάλα που δεν μπορεί να διατεθεί. Αν προσθέσεις δε και το πρόβλημα των βοσκοτόπων που, αν δεν διευθετηθεί, «μπλοκάρει» την εξισωτική αποζημίωση, μπορεί κάποιος να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος που βιώνουν οι κτηνοτρόφοι.
Κι ενώ το κόστος παραγωγής, σε εφόδια, λιπάσματα, μηχανήματα, είναι στα ύψη, η καταβολή των οφειλόμενων από την πολιτεία είναι ακόμη σε εκκρεμότητα.
Η ενιαία ενίσχυση, το πρόγραμμα νιτρορύπανσης 2013, η επιστροφή φόρου πετρελαίου(ΕΦΕΚ), η επιστροφή Φ.Π.Α. δεν έχουν καταβληθεί ακόμη. Και ό, τι αρχίζει να καταβάλλεται συμψηφίζεται με τυχών οφειλές του αγρότη σε φόρο εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, ασφαλιστικά ταμεία, με αποτέλεσμα το τελικό ταμείο σε πολλούς από τους αγρότες να είναι άκρως αρνητικό, με ότι αυτό συνεπάγεται για την περαιτέρω επιβίωσή τους.
Μπροστά σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση η ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης παραμένει απαθής την ώρα που στην Ευρωπαϊκή Ένωση συντελούνται σημαντικές αλλαγές, ενόψει της εφαρμογής της νέας ΚΑΠ. Η παρουσία της στα συμβούλια Υπουργών επιβάλλεται να είναι συνεχής και να δίνει σκληρές μάχες στα πεδία των διαπραγματεύσεων που κρίνουν το μέλλον του αγροτικού τομέα της χώρας.
Τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα Επενδύσεων στον πρωτογενή τομέα έχουν «παγώσει» και όσα εγκρίθηκαν καθυστερούν τρομακτικά να πληρωθούν, με αποτέλεσμα πολλοί επενδυτές να έχουν «εγκλωβιστεί» μέσα σ’ αυτή την πιστωτική ασφυξία.
Αυτή είναι η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα ο πρωτογενής τομέας που ακολουθεί φθίνουσα πορεία. Ο αγρότης μόνος, έρμαιο, όχι μόνο των φυσικών φαινομένων αλλά και των επιβαλλόμενων πολιτικών, παλεύει για την επιβίωσή του, με αρνητικό πολλές φορές αποτέλεσμα για τον ίδιο και για το ΑΕΠ της χώρας.
Συνεπώς, εφόσον όλοι συμφωνούμε ότι ένα από τα αντίδοτα στην κρίση είναι και η αγροτική παραγωγή και ιδιαίτερα ο πρωτογενής τομέας, επιβάλλεται άμεσα η εκπόνηση ενός ρεαλιστικού σχεδίου ανασυγκρότησής του, με τεχνική υποστήριξη και γνώση, που θα αναδεικνύει τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα.
Για να επιτευχθεί όμως αυτό απαιτείται ισχυρή πολιτική βούληση για συνολική αλλαγή του παραγωγικού προτύπου της χώρας, γεγονός που δεν διαθέτει η σημερινή κυβέρνηση, προκειμένου να επανεκκινηθεί αυτός ο σημαντικός τομέας της οικονομίας, ο οποίος μπορεί να αποτελέσει βασικό μοχλό ανάπτυξης της χώρας.
ΜΑΡΙΑ ΘΕΟΧΑΡΗ
ΠΡ. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
