Κάποιοι συμπολίτες μας είναι έτοιμοι να προσέλθουν στις κάλπες με βασικό γνώμονα την οργή. Τον θυμό, την επιθυμία τιμωρίας ή εκδίκησης. Όχι την λογική επιλογή για το πώς μπορεί να κυβερνηθεί καλύτερα η Ελλάδα στην εποχή που ανατέλλει. Διότι μπορούμε να δούμε τις αυριανές εθνικές εκλογές με δύο τρόπους. Ο ένας είναι να δούμε το νήμα: το νήμα στο τέρμα του μαραθωνίου, το νήμα της ολοκλήρωσης της προσπάθειάς μας, το νήμα που σύντομα θα κόψουμε. Ο άλλος είναι η κόψη: η κόψη του ξυραφιού, στην οποία βρισκόμαστε. Και ο μεγάλος, ορατός κίνδυνος της πτώσης.
Το νήμα σηματοδοτεί το τέρμα του δύσκολου δρόμου που διανύσαμε για καιρό, και ακόμα διανύουμε. Δρόμος με θυσίες, δρόμος με απώλειες, δρόμος με δύσκολες ημέρες. Με λιτότητα, με επίπονη προσαρμογή, με μόχθο συλλογικής προσπάθειας. Όμως, αυτός ο δρόμος πολύ σύντομα ολοκληρώνεται! Και οι θυσίες που κάναμε ανθίζουν στην μόνιμη σωτηρία και σταθερότητα της χώρας. Το τέρμα του δρόμου φαίνεται πλέον καθαρά: όχι σαν υπόσχεση, αλλά ως σίγουρη πρόβλεψη. Όχι σαν υπόθεση, αλλά ως βεβαιότητα. Και δεν ζητάμε εντολή διακυβέρνησης για να διανύσουμε έναν νέο, άλλο δρόμο, για να αρχίσουμε έναν νέο μαραθώνιο. Ζητάμε εντολή για να κόψουμε το νήμα. Για να κάνουμε μαζί αυτά τα λίγα, τελευταία βήματα — μετά από τα οποία μας περιμένει η σταθερή, ελπιδοφόρα Ελλάδα του αύριο. Που επίσης δεν είναι υπόσχεση, αλλά βεβαιότητα: το μαρτυρούν οι αριθμοί, το διαβάζουμε στον ξένο τύπο, το λένε καθαρά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες. Μετά το κόψιμο του νήματος γιορτάζουμε τα επινίκια της πατρίδας μας.
Είμαστε όμως και στην κόψη του ξυραφιού. Γιατί αυτά τα τελευταία μέτρα του δρόμου δεν είναι ακίνδυνα — και, με την λάθος κυβέρνηση, απλώς δεν μπορούμε να τα διανύσουμε με επιτυχία. Οι κίνδυνοι στην κόψη του ξυραφιού είναι συγκεκριμένοι. Είναι η χρεωκοπία και η στάση πληρωμών, που θα γεννούσαν φτώχεια την οποία δεν μπορούμε σήμερα να φανταστούμε. Είναι η έξοδος από το Ευρώ, που θα πολλαπλασίαζε ακόμα περισσότερο αυτήν την φτώχεια, με συνεχείς υποτιμήσεις ενός διεθνώς ανυπόληπτου «νέου νομίσματος». Και δεν χρειάζεται να το επιδιώκεις για να βγεις από το νόμισμα: αρκεί μια στραβοτιμονιά, ένα λάθος, μια αποτυχημένη διαπραγμάτευση. Είναι η πολιτική εφαρμογή ολέθριων ιδεοληψιών, είτε στην Παιδεία είτε στην φορολογία είτε στην λαθρομετανάστευση —διότι με την «αριστερή κυβέρνηση» παίρνουμε ολόκληρο το πακέτο της Αριστεράς, όχι μόνο όποιο κομμάτι μας αρέσει. Είναι η ανυποληψία στην Ευρώπη, το γύρισμα της πλάτης από όλους τους εταίρους μας. Στο παρά πέντε της πανευρωπαϊκής αλλαγής που όλοι περιμένουμε… Και που όλοι βλέπουμε να έρχεται. Πέρα από τα ενδοελλαδικά, η κόψη του ξυραφιού είναι το να βρεθούμε «εκτός νυμφώνος» όταν όλα στην Ευρώπη αλλάζουν και γυρνάνε σταδιακά προς το μέρος των χωρών που πλήρωσαν την κρίση. «Εκτός νυμφώνος», μόλις λίγα μέτρα πριν από το νήμα του τερματισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο: «η Ελλάδα προχωράει— η Ευρώπη αλλάζει— η ελπίδα έρχεται». Απλώς, όχι με τον τρόπο που φαντάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ —τρόπος που μας βάζει σε περιπέτειες, σε κινδύνους. Στην κόψη του ξυραφιού.
Η καλύτερη συνταγή αποτυχίας είναι η οργή και ο θυμός. Γιατί η απόσταση από το νήμα στην κόψη είναι ελάχιστη. Αρκεί μια ψήφος οργής και όχι λογικής. Αρκεί μια ψήφος στιγμιαίου θυμού, όχι σωφροσύνης. Στην κάλπη δεν μπαίνουν συναισθήματα, δεν μπαίνει η οργή ή η εκδίκηση ή η απογοήτευση: αυτά δεν χωράνε στο χαρτάκι. Από την κάλπη βγαίνει εντολή διακυβέρνησης της χώρας, επιταγή εξουσίας χωρίς υποσημειώσεις ή αστερίσκους. Ο κάθε πολίτης αποφασίζει πού θα δώσει αυτήν την εντολή διακυβέρνησης: αν θα ψηφίσει με οργή και θυμό, ή με λογική και σωφροσύνη. Αν θα ψηφίσει παραισθησιογόνες ελπίδες, ή ακόμα και για καπρίτσιο και τιμωρία, ή αν θα ψηφίσει για τα εθνικά και συλλογικά μας συμφέροντα. Ο κάθε πολίτης αποφασίζει αν θα είναι με το νήμα— ή με την κόψη. Με την οργή και τον θυμό ή την λογική και την σωφροσύνη.
Συμπολίτες, καλή ψήφο!
- Ο Κ. Τσιάρας ολοκλήρωσε την προεκλογική του εκστρατεία επισκεπτόμενος χθες τελευταία μέρα τον Ελληνόπυργο, την Μέλισσα, την Πτελοπούλα και τον Παλαμά.
