Κινητοποίηση: η οργανωμένη και συλλογική ενεργοποίηση για την  επίτευξη ενός σκοπού. Αν ψάχναμε σε κάποιο λεξικό κάτι αντίστοιχο θα βρίσκαμε για την ερμηνεία του όρου. Όμως αυτό που βάφτισε “κινητοποίηση”  το ΔΣ της ΕΛΜΕ καμιά σχέση δεν έχει με τα παραπάνω.

 Για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν πριν τις γιορτές) ανακοινώνεται “παράσταση διαμαρτυρίας” στη ΔΔΕ Καρδίτσας χωρίς να καλούνται οι συνάδερφοι εκπαιδευτικοί, καθώς δεν αναφέρεται πουθενά η ώρα που θα διεξαχθεί. Ο  σύλλογος Α/θμιας μάλιστα το προχώρησε παραπέρα, καθώς στη δική του “κινητοποίηση”  διευκρίνιζε  ότι “δεν  καλεί τους συναδέρφους”. Έτσι μια τετράδα  (τρεις από το ΔΣ του σωματείου και ο προϊστάμενος) ουσιαστικά συνδιαλέγονται  μπροστά στην κάμερα. Τελικά αυτό που μένει είναι οι φωτογραφίες και τα βίντεο. Και φυσικά η παράσταση καταλήγει πάντα με τη συμφωνία-συναίνεση διοίκησης και μελών του ΔΣ.

            Αυτό το έργο -χιλιοπαιγμένο- είναι προσφορά στην κυβέρνηση της ΝΔ που λειτουργώντας με τη λογική «βρήκαμε παπά, να θάψουμε πέντε- έξι» κάνει σαφές από την περασμένη άνοιξη, ότι η πανδημία είναι ευκαιρία για να εξαπολύσει σφοδρή επίθεση στο δικαίωμα της νεολαίας στις σπουδές και στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών επιδιώκοντας να επιβάλλει με τον βούρδουλα «σιγή νεκροταφείου» στα σχολεία και στις σχολές.

            Σ’ αυτό το έργο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ και στα τοπικά σωματεία θέλουν τους εκπαιδευτικούς θεατές. Νοιάζονται μόνο για το ζήτημα των αιρετών στα υπηρεσιακά συμβούλια και σηκώνουν φασαρία για την απώλεια του ρόλου τους ως διαμεσολαβητές.

            Δεν μπορούμε να περιμένουμε. Είναι αναγκαίο να οργανώσουμε συνελεύσεις και αντιστάσεις τωρα. Οι κινητοποιήσεις – εδώ η λέξη έχει το πραγματικό νόημά της- που έγιναν σε πολλές πόλεις της χώρα τη Πέμπτη21/1 είναι ένα ελπιδοφόρο βήμα. Που θέλει και συνέχεια και να γίνει και στη Καρδίτσα.

            Η πραγματική επίθεση θέλει πραγματικό κίνημα. Πραγματικές γενικές συνελεύσεις, διαδηλώσεις, απεργία. Δε χρειάζεται νομίζω να αναφέρουμε με τα απαραίτητα μέσα προστασίας κλπ. Οι εκπαιδευτικοί δεν πρόκειται να πάθουν …ανεμελιά. Οι καιροί απαιτούν την έξοδο από την καραντίνα της αδράνειας και της υποταγής που έχουν επιβάλει οι ηγεσίες .

Σπέρνουν ταξικούς φραγμούς, τηλε«εκπαίδευση» και ΜΑΤ για να συντρίψουν τα δικαιώματα λαού και νεολαίας.

Ας θαυμάσουμε τις… περιπέτειες των κυβερνητικών δηλώσεων από το Μάρτη μέχρι σήμερα: «Η τηλε-εκπαίδευση χρησιμεύει μόνο για να διατηρείται η επαφή των μαθητών με το σχολείο και δεν είναι κανονική εκπαίδευση», «τα σχολεία πρέπει να ανοίξουν γιατί η τηλε-εκπαίδευση αυξάνει τις ανισότητες στη μόρφωση», «η τηλε-εκπαίδευση πρέπει να γίνει υποχρεωτική» (έγινε, μάλλον επειδή αυξάνει τις ανισότητες θα λέγαμε εμείς), «τα μικρά παιδιά δεν συνεισφέρουν στη διασπορά του ιού», «τα παιδιά του λυκείου δεν συνεισφέρουν στη διασπορά του ιού», «τα σχολεία θα είναι τα τελευταία που θα κλείσουν» (τα σχολεία ήταν τα πρώτα που έκλεισαν!), «τα σχολεία θα είναι τα πρώτα που θα ανοίξουν» (θα είναι τα τελευταία που θα ανοίξουν!), η… μη κανονική εκπαιδευτική διαδικασία της τηλε-«εκπαίδευσης» προβλέπει «κανονικό προχώρημα ύλης, απουσίες και τηλε-διαγωνίσματα», «τα μικρά παιδιά δεν συνεισφέρουν στη διασπορά του ιού αλλά τα παιδιά του λυκείου συνεισφέρουν στη διασπορά του ιού»! Σύμφωνα με τα κυβερνητικά σαΐνια, εκτός από τα μικρά παιδιά, στη διασπορά του ιού επίσης δεν συνεισφέρουν… ο συνωστισμός στα ΜΜΜ και στις φάμπρικες. Αντίθετα συνεισφέρει το κράτημα πανό και οι αποστάσεις σε ανοιχτές διαδηλώσεις!

Αν όλα αυτά δείχνουν να είναι μια πρωτοποριακή κωμωδία, αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι μια τραγωδία. Ενώ τίποτα δεν λειτουργεί για την προστασία του λαού από την πανδημία (γιατί ακριβώς τίποτα δεν θέλουν να κάνουν γι αυτό κυβέρνηση και σύστημα), την ίδια ώρα, όλα λειτουργούν με φουλ μηχανές σε σχέση με την επίθεση του συστήματος στα δικαιώματα του λαού, των παιδιών του και των εκπαιδευτικών. Οι νόμοι που έχουν περάσει και που είναι στα σκαριά (σε συνολικό διάστημα οκτώ μηνών!) αφορούν:

– τη θεσμοθέτηση της Τράπεζας Θεμάτων που θα κάνει το λύκειο εξεταστικό κάτεργο.

– το πέταγμα δεκαπεντάχρονων παιδιών στην αμορφωσιά και στην κόλαση της εργασιακής ζούγκλας, μέσω των Επαγγελματικών Σχολών Κατάρτισης.

– τη θεσμοθέτηση της επίθεσης της τηλε-«εκπαίδευσης» ως κανονικής διαδικασίας με τα όλα της (ύλη, απουσίες, διαγωνίσματα) και ως απεργοσπαστικού εργαλείου των μαθητικών καταλήψεων.

– αλλαγές του τρόπου εισαγωγής στην τριτοβάθμια, αλλαγές που οδηγούν σε άμεση μείωση 30% των εισακτέων.

– αυτοαξιολόγηση και αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών.

– πανεπιστημιακή αστυνομία και προσπάθεια συντριβής κάθε κίνησης αντίστασης.

Ενώ εξελίσσονται όλα αυτά, οι ΟΛΜΕ – ΔΟΕ έχουν μάλλον καταφέρει… ατομικά ρεκόρ υποταγής και συμμόρφωσης. Δεν συγκαλούν συνελεύσεις και οργανώνουν δια αντιπροσώπων κινητοποιήσεις στο υπουργείο την ίδια ώρα που η αστυνομία χτυπάει φοιτητικές κινητοποιήσεις στο κέντρο της Αθήνας. Κάπως σαν την τηλε-«εκπαίδευση» αρέσκονται και στο τηλε-«κίνημα» των αναρτήσεων φωτογραφιών στο διαδίκτυο. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να κερδίσουν 1% τα κόμματά τους στις δημοσκοπήσεις ενώ ο αντίπαλος οργιάζει. Από την ιερή συμμαχία αστικών και ρεφορμιστικών παρατάξεων στις Ομοσπονδίες, αποχώρησε τελευταία η ΔΑΚΕ για να κρατήσει τις δοτές θέσεις των «αιρετών» στα Υπηρεσιακά Συμβούλια. ΠΕΚ- ΣΥΝΕΚ-ΠΑΜΕ αγανάκτησαν που η κυβέρνηση δεν τους χρησιμοποιεί ως διαμεσολαβητές και σήκωσαν εκατό φορές περισσότερη φασαρία από τη φασαρία που έχουν κάνει (κάποιοι από αυτούς ούτε κιχ) για την αντιδραστική επέλαση. –όχι όταν και αν μας δοθεί η άδεια από την κυβέρνηση και την αστυνομία.

• Είναι εγκληματικό να παραμείνουν κλειστά τα σχολεία – είναι εγκληματικό να ανοίξουν χωρίς μέτρα προστασίας. Μαζικά τεστ – μικρές τάξεις – μόνιμες προσλήψεις σε παιδεία και υγεία.
• Κάτω η επίθεση της τηλε-«εκπαίδευσης» – Ούτε μια γραμμή ύλης να μην δηλωθεί μετά τις 6 Νοέμβρη – Δεν καταχωρούμε απουσίες – δεν βάζουμε τηλε-διαγωνίσματα – δεν βάζουμε βαθμούς α’ τετραμήνου.
• Να καταργηθεί η Υπουργική Απόφαση που κάνει υποχρεωτική την τηλε-«εκπαίδευση»
• ΑΜΕΣΗ κατάργηση της τράπεζας θεμάτων –ΑΜΕΣΗ δραστική μείωση της ύλης σε όλες τις τάξεις
• Να μην περάσουν οι αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής στα Πανεπιστήμια
• Ανατροπή των νόμων 4692 και 4763
• Να μην περάσει η Πανεπιστημιακή Αστυνομία
• Δουλειά με δικαιώματα δωρεάν σπουδές – ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα

«Ανοίξουμε δεν ανοίξουμε τα σχολεία, το σίγουρο είναι ότι θα σας αλλάξουμε τα φώτα», αυτή θα ήταν η απάντηση της Κεραμέως, εάν την έπιανε κρίση ειλικρίνειας. Είδαμε, όμως, την υποκρισία, τους χειρισμούς και τον τυχοδιωκτισμό της κυβέρνησης και του υπουργείου να απογειώνονται. Ούτε τους τύπους δεν κρατούν. Μπορεί οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης να παραπέμπουν σε ένα χάος -το οποίο ούτε οι (ει)δικοί τους δεν μπορούν πια να καλύψουν, όμως είναι απολύτως σταθεροί σε δύο αποφάσεις: Η πρώτη είναι να μην δώσουν ούτε ένα ευρώ για να προστατεύσουν την υγεία του λαού, των εκπαιδευτικών, των μαθητών. Η δεύτερη ότι η επίθεση πρεπει να περασει πάση θυσία!

Οι ανακοινώσεις τους είναι εξοργιστικές. Το ράπιτ τεστ που θα αιτείται μέσω πλατφόρμας ένας εκπαιδευτικός για να κάνει, οι διαφορετικές ώρες προσέλευσης των μαθητών και οι ανακοινώσεις για ένταξη των εκπαιδευτικών στις ομάδες που θα προηγηθούν στον εμβολιασμό είναι για γέλια. Νομίζουν πως η καραντίνα έχει αποβλακώσει τους πάντες και δεν καταλαβαίνουμε πως κανένα μέτρο υγειονομικής προστασίας δεν παίρνουν.

Ανοίγουν τα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με τους ίδιους όρους λειτουργίας –και χειρότερους υγειονομικούς-  που ίσχυαν όταν έκλεισαν. Και, την ίδια στιγμή, κρατάνε (πάει για τρίτο μήνα) κλειστά τα σχολεία της Δευτεροβάθμιας διαλύοντας μια γενιά μαθητών – για να μην πάρουν κανένα μέτρο προστασίας! Δύο είναι οι βασικοί λόγοι που επιλέγουν να ανοίξουν τα δημοτικά:

• Το άνοιγμα των σχολείων δίνει προς τα έξω μια αίσθηση κανονικότητας, ότι όλα δουλεύουν ρολόι. Παίζουν πολιτικό παιχνίδι με τις ζωές εκπαιδευτικών, μαθητών και των οικογενειών τους.
• Τα όλο και μεγαλύτερα αδιέξοδα του τσίρκου της τηλε-«εκπαίδευσης» δεν μπορούν να κρυφτούν. Με τη φράση «σε κάθε περίπτωση η ύλη των μαθημάτων θα ολοκληρωθεί» στέλνουν μήνυμα πως δεν αναγνωρίζουν καμιά ιδιαιτερότητα της σχολικής χρονιάς, σαν να μην υπάρχει πανδημία και καραντίνα, σαν όλα να λειτουργούν ρολόι. Ανακοινώνουν πως η Τράπεζα Θεμάτων θα ισχύσει κανονικά για τους μαθητές της Α’ Λυκείου και ξεκαθαρίζουν πως θα μειωθούν οι εισακτέοι στα Πανεπιστήμια άρα στις εξετάσεις θα γίνει σφαγή. Όλα αυτά είναι αποφάσεις τους αλλά η αγανάκτηση μαθητών και γονιών για την εξέλιξη της επίθεσης μεγαλώνει καθημερινά.

Η πολιτική της κυβέρνησης είναι το ίδιο επικίνδυνη και με κλειστά και με ανοιχτά σχολεία. Από τη μια η τηλε-«εκπαίδευση» των ταξικών φραγμών που διαλύει εργασιακά και εκπαιδευτικά δικαιώματα και από την άλλη η έκθεση στην πανδημία μαθητών κι εκπαιδευτικών. Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή. Όμως ΟΛΜΕ και ΔΟΕ έχουν στηρίξει όλο αυτό το διάστημα τις βασικές κυβερνητικές επιλογές. Ο κλάδος πρέπει να ξεπεράσει αυτές τις ηγεσίες, να κουβεντιάσει σε Γενικές Συνελεύσεις και να αποφασίσει τι θα κάνει. Από αυτό που φαντάζει μικρό, όπως ποια ύλη θεωρεί διδαχθείσα, ως το πιο μεγάλο, όπως το δικαίωμα στη ζωή. Οι νόμοι που ψηφίστηκαν πρέπει να ανατραπούνε. Καταγγέλλουμε την τυχοδιωκτική επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης.

• Μέτρα για την πανδημία – μικρά τμήματα – μαζικά τεστ – προσλήψεις σε Υγεία και Παιδεία.
• Δραστική μείωση της ύλης σε όλα τα μαθήματα.
• Κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων.
• Να μην περάσουν οι αλλαγές στις βάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια που οδηγούν σε δραστική μείωση των εισακτέων.
• Καμία τηλε-αξιολόγηση μαθητών, κανένα τηλε-διαγώνισμα.
• Κάτω η επίθεση της τηλε-«εκπαίδευσης» που απογειώνει τις ταξικές ανισότητες – Δεν ενημερώνουμε απουσίες και βιβλία ύλης – η ύλη που έχει καλυφθεί είναι της 6^ης Νοέμβρη.
• Κάτω οι Νόμοι 4692 και 4763.

«Ερχονται και τα τηλε-διαγωνίσματα». Ετσι αναφέραμε σε πρόσφατη προκήρυξή μας. Μαζί με το νέο αντιλαϊκό και ταξικό νομοσχέδιο για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση (και κυρίως αυτήν), όπου, ανάμεσα στα άλλα, θεσμοθετείται συνολικά το τσίρκο της τηλε-«εκπαίδευσης» ως κανονική και πάγια εκπαιδευτική διαδικασία, το Υπουργείο, με αναλυτική του εγκύκλιο, περιγράφει διαδικασίες τηλε-αξιολόγησης των μαθητών και των μαθητριών για να ολοκληρώσει την εικονική κανονικότητα της τηλε-«εκπαίδευσης». Και να κλιμακώσει την επίθεσή του ενάντια στο μαθητικό πληθυσμό.

Αποκαλύπτονται για μια ακόμα φορά οι υπηρεσίες που πρόσφερε η συνδικαλιστική ηγεσία στο σύστημα, στην κυβέρνηση και στο Υπουργείο. Η από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή υποταγή της στην εφαρμογή της τηλε-«εκπαίδευσης», χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση ώστε μέσα σε ένα πεντάμηνο να εμπεδώσει τυπικά τη διαδικασία αυτή. Η χρησιμοποίησή της ως απεργοσπαστικός μηχανισμό των μαθητικών καταλήψεων, οι τηλε-ψηφοφορίες, η θεσμοθέτησή της στο νέο νομοσχέδιο είναι μερικά μόνο από τα σημεία που χρησιμοποιήθηκε ενάντια στο κίνημα, στους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Και έχουμε ακόμα δρόμο να διανύσουμε, για να φανεί πλήρως όλη η βεντάλια των συνεπειών σε όλες τις πτυχές της εκπαίδευσης.

Η εμπειρία της εφαρμογής της τηλε-«εκπαίδευσης» έχει αποκαλύψει τον ταξικό ρόλο της. Η τηλε-«εκπαίδευση» απογειώνει τις ταξικές ανισότητες και παράγει ένα τοπίο αποκλεισμών, ελέγχου και διάλυσης. Αυτός είναι και ο λόγος που η αποστροφή εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Αυτός είναι και ο λόγος που, μέρα με τη μέρα, οι μαθητές ξεχαρβαλώνονται όλο και περισσότερο και η διαδικασία γίνεται ένα τραγικό ανέκδοτο.

Τα τηλε-διαγωνίσματα και η τηλε-αξιολόγηση μαθητών υπηρετούν τον αντιδραστικό στόχο της νομιμοποίησης της ως εκπαιδευτικής διαδικασίας, απογειώνουν τους ταξικούς φραγμούς και κλείνουν το μάτι σε μια λογική τηλε-αυταρχισμού και ηλεκτρονικού ελέγχου.

Είναι μια ακόμα εξευτελιστική διαδικασία για εκπαιδευτικούς και μαθητές.

• Κανένας συνάδελφος να μην αποδεχτεί να προχωρήσει σε τηλε-αξιολόγηση μαθητών με οποιοδήποτε τρόπο.
• Να υπερασπιστούμε τους μαθητές μας, να τους συμπαρασταθούμε στη δοκιμασία που περνάνε, να μη δεχτούμε να είμαστε ξανά ένα γρανάζι στην επίθεση τους συστήματος ενάντιά τους.
• Στην όποια επαφή των εκπαιδευτικών με τους μαθητές σε περίοδο καραντίνας, δεν μπορεί να «προχωράει» καμία ύλη, δεν μπορεί να καταχωρούνται απουσίες.
• ΔΕΝ ενημερώνουμε βιβλία ύλης, δεν καταχωρούμε κανένα φύλλο απουσιών – ούτε καν «όλοι παρόντες», – κανένας μαθητής δεν είναι ούτε παρών ούτε απών σε μία κίβδηλη διαδικασία.
• ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ κατάργηση της τράπεζας θεμάτων –Αμεση δραστική μείωση της ύλης.

Καλούμε τα σωματεία και όλα τα συλλογικά όργανα να στηρίξουν την παραπάνω κατεύθυνση. Για να ηττηθεί η επίθεση της τηλε-«εκπαίδευσης». Για να στηριχτεί η μαζική αποχή από κάθε διαδικασία (πλατφόρμες, πρόγραμμα, ύλη, απουσίες, τηλε-διαγωνίσματα, τηλε-αξιολόγηση) που κανονικοποιεί την τηλε-επαφή εκπαιδευτικών – μαθητών ως εκπαιδευτική διαδικασία.

Το χρονικό διάστημα Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου 2020, θα διεξάγονταν στα περισσότερα σωματεία των εκπαιδευτικών (ΕΛΜΕ – Σύλλογοι Α/θμιας) εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις και αρχαιρεσίες για την ανάδειξη των νέων Διοικητικών Συμβουλίων. Μάλιστα στην ΕΛΜΕ Καρδίτσας γίνονταν τα τελευταία χρόνια πριν τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές. Δεν έχει υπάρξει κάποια ανακοίνωση τόσο από την ΕΛΜΕ όσο και από άλλα σωματεία (ούτε και από παρατάξεις) που να τοποθετούνται πάνω στο ζήτημα.

            Όχι δεν κολλήσαμε εκλογικίστικο ιό. Οι εκλογές των σωματείων, ως μια διαδικασία πολιτική και κινηματική είναι υπόθεση των σωματείων, των μελών τους. Μας απασχολεί λοιπόν σαν μια διαδικασία πολιτικής συγκρότησης και ενεργοποίησης των εργαζομένων που πρέπει να περιφρουρηθεί. Όμως η σιωπή για το ζήτημα, ουσιαστικά είναι εκχώρηση της αρμοδιότητας της ζωής των σωματείων στην κυβέρνηση, το κράτος.

            Η Κυβέρνηση νομοθέτησε τη παράταση της θητείας των Δ.Σ. έως 31/12/2020(η ΑΔΕΔΥ μάλιστα αποδέχτηκε και κοινοποίησε τη παραπάνω κυβερνητική απόφαση στα μέλη της (Ομοσπονδίες -Νομαρχιακά τμήματα κλπ).  και την ανανέωσε πρόσφατα μέχρι 30/6/2021!!! “H θητεία των διοικητικών οργάνων των συνδικαλιστικών οργανώσεων του άρθρου 9 του ν. 1264/1982 (Α΄ 79) των συνταξιοδοτικών οργανώσεων, των εργοδοτικών οργανώσεων, των αιρετών οργάνων των Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου (Ν.Π.Ι.Δ.) και του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Ταμείο Αλληλοβοήθειας Προσωπικού του Εθνικού Τυπογραφείου», εφόσον είτε έληξε από την 11η.6.2020 και εφεξής είτε λήγει για πρώτη φορά ενόσω βρίσκονται σε ισχύ τα έκτακτα μέτρα για τον περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού COVID-19, είτε έχει ήδη παραταθεί με το άρθρο 3 του ν. 4682/2020 (A΄ 76), το άρθρο 28 του ν. 4690/2020 (Α΄ 104) και το άρθρο 25 του ν. 4722/2020 (Α΄ 177), παρατείνεται έως την 30ή.6.2021.

Και συνεχίζει προτείνοντας τηλε-συνεδριάσεις :”Εξαιρετικά, έως την 30ή.6.2021 οι συνεδριάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων των συνδικαλιστικών οργανώσεων του ν. 1264/1982, των σωματείων που λειτουργούν βάσει του Α.Κ. ή των νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου (Ν.Π.Ι.Δ.), όπως και των εργοδοτικών οργανώσεων, δύνανται να διεξάγονται, μετά από απόφαση των αρμόδιων οργάνων διοίκησής τους, με τη χρήση των πλέον πρόσφορων σύγχρονων ψηφιακών μέσων απομακρυσμένης συμμετοχής των μελών τους.”

            Επιμένουμε ότι τόσο η σιωπή για το ζήτημα όσο και το επιχείρημα που ξεστομίζεται από σχεδόν όλες τις παρατάξεις “...γιατί δεν το εφαρμόζει η κυβέρνηση και για τους αιρετούς;” είναι αποδοχή της δυνατότητας το κράτος και οι κυβερνήσεις του να ορίζουν και να καθορίζουν τη λειτουργία των συνδικαλιστικών οργάνων.

            Πολύ περισσότερο που αυτό συμβαίνει σε μια περίοδο που η κυβέρνηση επιτίθεται στα σωματεία επιδιώκοντας να επιβάλλει “σιγή νεκροταφείου”. Επιχειρεί να νομοθετήσει νέα συντριπτικά χτυπήματα στις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες. Που θέλει να επιβάλει τον υπουργό εργοδοσίας ως “επίτροπο” στα συνδικάτα, μετατρέποντας τα σε γλάστρες και χειροκροτητές των αντιδραστικών κυβερνητικών πολιτικών. Και νομοθετεί ηλεκτρονικούς κόφτες για τη διεξαγωγή συνελεύσεων και αποφάσεων απεργίας.

  Άμεσα πρέπει να συνεδριάσουν τα Δ.Σ., να εκτιμήσουν την κατάσταση και τα ίδια να αποφασίσουν πως θα πράξουν. Όχι όμως αντιγράφοντας το νόμο της κυβέρνησης. Δίνοντας εξηγήσεις στους συναδέρφους για την απόφαση που θα πάρουν.

            Σε κάθε περίπτωση από τη μεριά μας επειδή η κυβέρνηση μέσα στη καραντίνα εξαπολύει πόλεμο στα δικαιώματά μας θα πρέπει να αναζητηθούν και οι όροι απάντησης από τη μεριά των εκπαιδευτικών. Προσεγγίζοντας δυνατότητες οργάνωσης συζητήσεων-συγκεντρώσεων-συνελεύσεων σε ανοιχτούς χώρους (παρά το χειμώνα) και την οργάνωση κινητοποιήσεων. Όχι συμβολικών, αλλά με συμμετοχή των εκπαιδευτικών.

Οι αρνητές των δικαιωμάτων της νεολαίας, του λαού μας, κυριολεκτικά ξεσαλώνουν. Άτιμοι και αδίστακτοι! Έχουν κάνει την πανδημία ευκαιρία και δε σταματούν εκμεταλλευόμενοι το φόβο και το θάνατο, να φέρνουν αντιδραστικά νομοσχέδια, να εξυφαίνουν ταξικά σχέδια για την εκπαίδευση και όχι μόνο.

Τελευταία -αλλά όχι έσχατα – το νομοσχέδιο για την επαγγελματική εκπαίδευση και η δημοσιοποίηση -με ανάρτηση στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης- της έκθεσης Πισσαρίδη. Ας επισημάνουμε σε αυτό το πρώτο σχόλιο μερικά  βασικά σημεία.

Από το νόμο για το “νέο” Λύκειο που έφερε την άνοιξη η κυβέρνηση και όσα ακολούθησαν (αλλαγή ωρολογίων, τηλε-“εκπαίδευση” κλπ) μέχρι τα σημερινά νομοσχέδια και αυτά που έρχονται (αξιολόγηση εκπαιδευτικών, αστυνομική-διοίκηση ΑΕΙ κλπ) ΟΛΑ συνδέονται με το ίδιο κατάμαυρο νήμα.

            Φραγμοί παντού, κόφτες δικαιωμάτων, μέτρα αποκλεισμού και δημιουργία κλίματος αποθάρρυνσης για τη πλειοψηφία των παιδιών του λαού.

Δεν πρόκειται για  “συνειδητή στροφή“ όπως λέει το ΥΠΑΙΘ στην επαγγελματική εκπαίδευση αλλά βαθιά ταξική προσαρμογή της στην οικονομική βάση. Η Ελλάδα με διαλυμένο -αποσαθρωμένο τον παραγωγικό της ιστό,  που αποκαλεί  τον τουρισμό “βαριά βιομηχανία”, πόσο ελκυστική τεχνική εκπαίδευση μπορεί να έχει; Γι αυτό ορθώνονται φραγμοί (τράπεζες θυμάτων-μείωση εισακτέων -βάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ κλπ) για να σπρώξουν τη νεολαία μας στη φτηνή (ώστε να επενδύουν και οι ιδιώτες) κατάρτιση και απόκτηση δεξιοτήτων.

Ουσιαστικά επιβάλλουν ένα βίαιο διαχωρισμό  γι’ αυτούς που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στον καταιγισμό εξεταστικών – ταξικών φραγμών, ώστε να αποτελέσουν με τη βούλα των ΕΣΚ (Επαγγελματικών Σχολών Κατάρτισης), τις νέες μεγάλες στρατιές των απόλυτα επισφαλών εργαζομένων, της κυλιόμενης ανεργίας – μισοεργασίας χωρίς δικαιώματα. Που θα συνηθίζουν από μικροί στην απλήρωτη εργασία μέσω της πρακτικής άσκησης.

            Το Λύκειο για πολύ λίγους και εκλεκτούς, αλλά και τα ΕΠΑΛ για πολύ λιγότερους -και μέσω των πρότυπων – “πιλότος” για  κατηγοριοποιήσεις, διαχωρισμούς και αυστηρή αξιολόγηση-πειθάρχηση.

Είναι αλήθεια ότι τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται. Και εκείνα μάλιστα που ξεχειλίζουν από αντιδραστικότητα ταυτίζονται! Τόσο το νσχ για την επαγγελματική εκπαίδευση όσο και η έκθεση Πισσαρίδη τέμνονται στην προώθηση της μετακύλισης του κόστους της εκπαίδευσης στο λαό με νέα  χτυπήματα στις δωρεάν σπουδές (τέλος συνέχισης σπουδών στα ΑΕΙ για όσους δεν ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους!). Εκχώρηση αρμοδιοτήτων-αυτονομία τη λένε και κοινωνικό εταιρισμό- τόσο στην λεγόμενη τοπική αυτοδιοίκηση όσο και στους εργοδότες. Αρμοδιότητες που αφορούν τόσο τη διοίκηση και την οργάνωση των σπουδών(κατάρτιση -δεξιότητες)  όσο και το περιεχόμενό τους. Όσο για το “αξιολόγηση παντού” του νομπελίστα, αναδεικνύει την επιδίωξη του συστήματος να προχωρήσει παραπέρα την επιχείρηση ξεριζώματος κάθε δικαιώματος που εξακολουθεί να υφίσταται σε τομείς/πτυχές της εκπαιδευτικής διαδικασίας/ζωής.

Οι εξελίξεις αιτούνται απάντησης. Εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς, ο λαός (μιας και η εκπαίδευση αφορά όλο το λαό), να βάλουμε τέλος στη κινηματική καραντίνα. Να σπάσουμε την κυβερνητική τρομοκρατία και καταστολή. Να αντιπαραθέσουμε στην υποταγή των συνδικαλιστικών ηγεσιών τον αγώνα για υπεράσπιση των δικαιωμάτων σε σπουδές και εργασία. Να βάλουμε φραγμό στα μαύρα σχέδια τους!

Σστα ας και ιγισμαι τα σχακς -σε

“Απεργία;… σ’ αυτή την κατάσταση;” Συναδέρφισσα – συνάδερφε, ξέρουμε ότι διαβάζοντας τον τίτλο της ανακοίνωσης “αυτόματα” προκύπτει η παραπάνω ερώτηση. Μόνο που είναι αυτή η κατάσταση που αναζητά διέξοδο. Που απαιτεί από τους εργαζομένους, τη νεολαία, το λαό να αγωνιστούν, να διεκδικήσουν την υγεία τους, τα εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματά τους. Μονο ο λαος θα σωσει το λαο!

                Αυτή η αλήθεια επιβεβαιώνεται τραγικά καθώς το φάσμα του φόβου, της αρρώστιας, του θανάτου πλανιέται πάνω από τη χώρα. Δεν θέλουν και δε μπορούν οι διώκτες του συστήματος υγείας – αυτοί που το άφησαν και συνεχίζουν να το αφήνουν γυμνό από προσωπικό και εξοπλισμό- να προστατέψουν την υγεία μας. Αυτοί που καυχιόνταν όταν έθεταν σε διαθεσιμότητα υγειονομικούς, που έκλειναν νοσοκομεία και δήλωναν ότι η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι εμπόρευμα και πρέπει να την αγοράζουμε από τους ιδιώτες. Απο αυτούς δηλαδή που σ’ αυτές τις στιγμές, ζητούν ακριβό ενοίκιο(!) για τις κλίνες που παρέχουν(ποια επίταξη;)  Ίχνος τσίπας δεν θα βρεθεί στους κρατούντες. Αντίθετα πλεονάζει η υποκρισία και το θράσος τους. Χειροκροτούν και επαινούν τους εθελοντές γιατρούς και νοσηλευτές όταν χθες τους ξυλοφόρτωναν  και τους απέλυαν μη ανανεώνοντας τις συμβάσεις τους!

Και είναι αδίστακτοι. Κάνοντας την πανδημία ευκαιρία, χτίζουν κυριολεκτικά πάνω στο θάνατο, ένα κοινωνικό κάτεργο.  Με το νόμο που φέρνουν επιδιώκουν να μετατραπεί ο τόπος μας σε μια ατέλειωτη ειδική ζώνη εκμετάλλευσης. Με τον κόσμο της δουλειάς δούλο των ντόπιων και ξένων αφεντικών. 134 χρόνια μετά την απεργία του Σικάγο και ακριβώς 100 χρόνια ύστερα από την πρώτη νομοθέτηση του 8ωρου στην Ελλάδα νομοθετούν το 10ωρο, τις απλήρωτες υπερωρίες, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Έχουν ήδη νομοθετήσει με τον πτωχευτικό κώδικα την αρπαγή της περιουσίας του λαού (σπίτια, καταστήματα, εισοδήματα). Προχωρούν στον αποκλεισμό εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων ακόμα και από τα επιδόματα-πείνας. Είναι απίστευτα επιθετική η “πανδημία” φτώχειας, εξαθλίωσης και εκμετάλλευσης που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση.

Στο νεκροταφείο δικαιωμάτων, η κυβέρνηση επιχειρεί να επιβάλλει …σιγή νεκροταφείου. “Αποφασίζομεν και διατάσσομεν” την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης. “Ιδιώνυμο” ξανά! Νομοθετείται το φακέλωμα των σωματείων και των μελών τους και η απαγόρευση κήρυξης απεργίας νομοθετώντας ηλεκτρονικούς κόφτες. Αλλά ακόμα και αν γίνει κατορθωτό και κηρυχθεί απεργία, ορίζεται λειτουργία με το 40%(!) του προσωπικού. Είναι κατανοητό τι σημαίνει αυτό ειδικότερα για την εκπαίδευση-τα σχολεία. Όσο για τις απεργιακές επιτροπές καθίστανται παράνομες.

Όταν ο υπ. καταστολής δηλώνει ότι “Η Αστυνομία είναι στην πανδημία, το ΕΣΥ της προστασίας μας”, ο λαός καταλαβαίνει ότι η τρομοκρατία, η ποινικοποίηση της όποιας συμμετοχής του σε κινητοποιήσεις είναι το μόνο που μπορεί να “προστατεύσει” τους κυβερνώντες και τα δεκανίκια τους -μέσα και έξω από τη βουλή- από τη λαϊκή οργή. ΜΑΤ παντού – ΜΕΘ πουθενά. Εξοπλισμοί σε αστυνομία και στρατό, στα νοσοκομεία …καμιά δωρεά για ξεκάρφωμα. Προσλήψεις φρουρών-μισθοφόρων, ιατρών και νοσηλευτών, μπα… Η απαγόρευση των διαδηλώσεων για το Πολυτεχνείο δεν ήταν μια έκτακτη συνθήκη, αλλά ανέδειξε  πώς σκοπεύει η κυβέρνηση να αντιμετωπίζει τις λαϊκές κινητοποιήσεις από δω και μπρος. Ήδη έχουν συλληφθεί εργαζόμενοι που προπαγάνδιζαν  την απεργία.

Οι εκπαιδευτικοί ξέρουμε ότι η κυβέρνηση από την άνοιξη δεν έβαλε σε “καραντίνα” την πολιτική της. Η επίθεση στα εργασιακά μας δικαιώματα και στο δικαίωμα των μαθητών μας στις σπουδές συνεχίζεται ασταμάτητα. Από το νόμο για το “νέο” λύκειο, την αλλαγή των ωρολογίων προγραμμάτων, φτάσαμε στην τράπεζα θεμάτων στα ΕΠΑΛ- ακολουθούν τα ΓΕΛ και έρχονται  αξιολόγηση, βάση εισαγωγής στα ΑΕΙ, νσχ για επαγγελματική  εκπαίδευση. Ζούμε σε καθεστώς υποχρεωτικής τηλ-εκπαίδευσης με απουσίες και προχώρημα ύλης. Με εξουθένωση μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών. Γι αυτό είναι αναγκαίο να γίνουν συλλογικά και οργανωμένα βήματα, για την αποδόμηση, για την κατάργηση της .

Για όλους αυτούς του λόγους και  ένα σωρό άλλους  να απεργησουμε την Πέμπτη 26/11 και να συμμετέχουμε  στις συγκεντρώσεις. Διαδηλώνοντας, να ακουστεί δυνατά η φωνή μας

Σε ένα ποιοτικό άλμα κλίματος γενικευμένης τρομοκρατίας, με μια απλή απόφαση του αρχηγού της Αστυνομίας, απαγορεύθηκε κάθε συνάθροιση τεσσάρων ατόμων σε όλη την Ελλάδα για τέσσερις μέρες. Μιλάμε για ατυπο πραξικοπημα. Σημειώνουμε ότι καθολική απαγόρευση όλων των συναθροίσεων σε όλη την επικράτεια, δηλαδή καθολική αναστολή του άρθρου 11 του Συντάγματος, έχει γίνει και στο παρελθόν: στις 21/04/1967 και στις 17/11/1973.

Το πραξικόπημα αυτό συνοδεύεται από ένα πραγματικό πογκρόμ που θυμίζει στρατιωτικές χούντες και το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη 47 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου που πάλευε ενάντια στη χούντα και τον ιμπεριαλισμό. Η τάξη που ματοκύλισε τη νεολαία το 1973 «γιορτάζει» με τον δικό της τρόπο την επέτειο, καταπατώντας στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Τις κυβερνητικές δηλώσεις για απαγόρευση της πορείας ακολούθησαν οι έφοδοι και μαζικές συλλήψεις διαδηλωτών, οι διώξεις συνδικαλιστών των οποίων σωματεία καλούσαν στην πορεία αλλά και το κυνήγι Σε πλήρη απογείωση του κλίματος γενικευμένης τρομοκρατίας, απαγορεύθηκε κάθε συνάθροιση τεσσάρων ατόμων και πάνω και το παζλ συμπληρώνεται με το πογκρόμ ανθρώπων, που σε κοινωνικά δίκτυα καλούσαν στην πορεία.

Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, από κοντά και το υπουργείο Παιδείας, αποστέλλει πρόγραμμα τηλε-«εκπαίδευσης» στα δημοτικά για τις 17/11, την ημέρα, δηλαδή, της επετείου της εξέγερσης!

Ο λαός και οι οργανώσεις που διαθέτει είναι οι μόνοι να νοιάζονται για την υγεία του, είναι οι μόνοι που μπορούν να περιφρουρήσουν την πορεία από το κράτος, την κυβέρνηση αλλά και από την πανδημία. Πολιτικά, οργανωτικά και υγειονομικά.

Είναι πια φανερό ότι η κυβέρνηση και το σύστημα όχι μόνο δεν έχουν κηρύξει προσωρινή παύση επίθεσης, αλλά, αντίθετα, χρησιμοποιούν την πανδημία για να επιταχύνουν την επίθεσή τους στην εργατική τάξη και το λαό.

Το κυβερνητικό πραξικόπημα δεν γίνεται μόνο για τις 17 Νοέμβρη. Γίνεται για να εμπεδώσει ένα άλλο επίπεδο κρατικής βίας και καταστολής, ένα άλλο επίπεδο περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Αλλωστε, το ίδιο μοτίβο θα χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση απέναντι στην απεργία στις 26 Νοέμβρη.

• Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αναστολή του άρθρου 11 του Συντάγματος και για την υστερία κρατικής βίας και τρομοκρατίας καλούμε τις ΕΛΜΕ-ΣΕΠΕ να αποφασίσουν τρίωρη στάση εργασίας τη Δευτέρα για όλα τα ωράρια. Καλούμε τις ΟΛΜΕ-ΔΟΕ να αποφασίσουν τρίωρες στάσεις συμπληρωματικές.
• Η τρομοκρατία δεν πρέπει να περάσει.
• Να απελευθερωθούν όλοι οι συλληφθέντες – να σταματήσουν οι διώξεις – να αρθούν οι απαγορεύσεις.
• Ολοι στην πορεία του Πολυτεχνείου

Το φιάσκο της κυβέρνησης, δηλαδή  να  μην μπορεί  να λειτουργήσει η τηλε-«εκπαίδευση»  όχι απλώς την πρώτη μέρα αλλά  ούτε καν την δεύτερη ώρα της εφαρμογής της στα Λύκεια και ταυτόχρονα στα Γυμνάσια της χώρας είναι προφανές.

Αντίστοιχα προβλήματα σημειώθηκαν και την Τρίτη 10/11 με χιλιάδες εκπαιδευτικούς και μαθητές σ’ όλη τη χώρα -και την Καρδίτσα- να μη μπορούν για ώρες να συνδεθούν! Τα μεγάλα λόγια για δήθεν σχεδιασμό της κυβέρνησης είναι απλώς λόγια του αέρα.

Τι κι αν οι γονείς χιλιάδων μαθητών αγχώθηκαν αν θα «καταφέρουν» να συμμετέχουν τα παιδιά τους; Τι κι αν οι εκπαιδευτικοί αγχώθηκαν για το αν θα μπορέσουν  να ανταποκριθούν; Τι κι αν γονείς κι εκπαιδευτικοί έδωσαν χρήματα από το λιγοστό εισόδημά τους για ν αγοράσουν εξοπλισμό; Η κυβέρνηση απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι τους καλεί να κάνουν κάτι μόνο και μόνο για να νομιμοποιηθεί η επίθεσή της, ανεξάρτητα της πραγματικής κατάστασης.

                Όμως το κύριο ζήτημα δεν είναι αυτό. Το κύριο ζήτημα είναι ότι η κυβέρνηση, παρά το φιάσκο της,  θα προσπαθήσει να συνεχίσει τη νομιμοποίηση της τηλε-«εκπαίδευσης».  Το ζήτημα δεν είναι τεχνικό, ότι δηλαδή δεν μπορεί να περπατήσει η τηλε-«εκπαίδευση» λόγω υπερφόρτωσης του συστήματος. Το πρόβλημα είναι πολιτικό, ότι δεν πρέπει να περάσει η τηλε-«εκπαίδευση» ως κανονική διαδικασία που μπορεί να υποκαταστήσει το ζωντανό μάθημα γιατί το ενδεχόμενο αυτό αποτελεί ευθεία επίθεση στα δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών..

Κάνουν λάθος όσοι βιάζονται να πανηγυρίσουν για τα τεχνικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν. Αυτοί που τα προτάσσουν αυτά ίσως θα ήθελαν  να είναι οι ίδιοι στην κυβέρνηση για να εφαρμόσουν μια «κανονική, άψογη τεχνικά τηλεκπαίδευση». Κι αυτό είναι πρόβλημα!

Η κυβέρνηση έδειξε από την αρχή τις προθέσεις της: Ούτε μισό μέτρο προστασίας των μαθητών και εκπαιδευτικών μπροστά στην πανδημία. Τα πρωτόκολλα αποδείχτηκαν ανέκδοτο, ο συνωστισμός στα τάξεις μεγάλος, τα τεστ στη σφαίρα της «ατομικής ευθύνης». Χωρίς ίχνος ντροπής και με επιμονή στην επιλογή των μηδενικών μέτρων, η κυβέρνηση κατάπιε την «αυτοπεποίθησή» της ότι τα σχολεία «θα μείνουν ανοιχτά» και κλείνει γυμνάσια και λύκεια για άγνωστο, ουσιαστικά, χρόνο. Εξαιρούνται τα δημοτικά, για τα οποία επιστρατεύονται νέα ιλαρά επιχειρήματα της ομάδας των (ει)δικών της για να κουκουλώσουν το ρόλο των δημοτικών σχολείων ως πάρκινγκ των παιδιών, για να πάνε οι γονείς στις δουλειές τους. Για την κυβέρνηση, πάντως, δεν υπάρχει κανένα θέμα. Η πραγματική… πραγματικότητα δίνει τη θέση της στην εικονική. Και η εκπαίδευση στην τηλε-«εκπαίδευση».

Θυμόμαστε όλοι την άνοιξη τις κυβερνητικές δηλώσεις (Μητσοτάκης, Κεραμέως, Γεραπετρίτης): «η τηλε-εκπαίδευση αφορά μόνο την καραντίνα» , «χρησιμοποιείται μόνο για να διατηρείται η επαφή των μαθητών με το σχολείο»,  «μέσω αυτής δεν μπορεί να προχωρήσει η ύλη και ως διδαχθείσα χαρακτηρίζεται μόνο η ύλη που έχει καλυφθεί δια ζώσης», «είναι προαιρετική για μαθητές και εκπαιδευτικούς». Τις αντίστοιχες δηλώσεις το Σεπτέμβρη ότι «τα σχολεία πρέπει να ανοίξουν γιατί η τηλε-εκπαίδευση δεν είναι εκπαίδευση».

Από κοντά και η ΟΛΜΕ. Η παρέα ΔΑΚΕ-ΠΕΚ-ΣΥΝΕΚ-ΠΑΜΕ διαβεβαίωναν με διάφορες φράσεις ότι «δεν μπορεί να γίνεται κανονικό πρόγραμμα τηλε-‘εκπαίδευσης’». Ότι η «ύλη δεν μπορεί να καλύπτεται και απουσίες να καταχωρούνται» ότι «η διαδικασία δεν μπορεί να είναι υποχρεωτική». Συντάχθηκαν με τη νομιμοποίηση της εξ αποστάσεως όσο ακριβώς υπαγόρευε το υπουργείο.

Τώρα οι μάσκες έπεσαν. Αφού η κυβέρνηση χρησιμοποίησε ως απεργοσπαστικό μηχανισμό για τις μαθητικές καταλήψεις τον Δούρειο Ιππο της τηλε-«εκπαίδευσης», αφού εκτίμησε το μέγεθος υποταγής των συνδικαλιστικών ηγεσιών, τώρα κλιμακώνει την επίθεσή της απέναντι στους μαθητές και την νομιμοποιεί ως κανονική εκπαιδευτική διαδικασία! Επιβάλλει το προχώρημα της ύλης. Την καταχώρηση απουσιών. Πλήρες πρόγραμμα σα να είναι κανονικό σχολείο! Κάπου σε λίγο έρχονται και τα τηλε-διαγωνίσματα.

Σε περιβάλλον έξαρσης της ανεργίας και της φτώχειας, οι μαθητές (και ειδικά οι πιο φτωχοί και οι πιο αδύναμοι) καλούνται να καταφέρουν να ξεπεράσουν όλα τα εμπόδια (συνθήκες ζωής στα σπίτια τους) για να μπουν στο σύστημα ηλεκτρονικής παρακολούθησης – webex. Οσοι τα καταφέρουν, καλούνται να είναι επτά (οκτώ και εννιά για μουσικά και καλλιτεχνικά) «σχολικές» ώρες συν τρεις εξωσχολικές (γλώσσες κλπ) μπροστά σε οθόνες κινητών και υπολογιστών. Στο τέλος του δρόμου θα κληθούν να παραδοθούν στο σφαγείο των πανελλαδικών και της τράπεζας θεμάτων. Τόσο πολύ… δίπλα στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς είναι οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ, που δεν ψελλίζουν λέξη μπροστά σε αυτήν την αθλιότητα. Ιδιαίτερο ρόλο έχει το ΠΑΜΕ που ανοιχτά μετατοπίζεται ακόμα πιο δεξιά από τη δεξιά γραμμή του την άνοιξη, αναγνωρίζοντας και αυτό την τηλε-«εκπαίδευση» ως κανονική εκπαιδευτική διαδικασία μέσω «εποικοδομητικών προτάσεων» και βάζοντας ανερυθρίαστα πλάτη στην επίθεση του συστήματος. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ παραπονιόταν για την καθυστέρηση στην εφαρμογή της! Στο περιθώριο –και με την ίδια συνενοχή αυτών των συνδικαλιστικών ηγεσιών- διάφορα ευαγή ιδρύματα του κεφαλαίου ξεπλένονται μέσω της προσφοράς κάποιων tablet στα παιδιά των εργατών και των εργαζομένων, την ίδια στιγμή που απολύουν και μειώνουν τους μισθούς των δικών τους εργατών και εργαζομένων! Η υποκρισία όλων χτυπάει κόκκινο…

Με όλα αυτά τα δεδομένα, έχει οξυνθεί μια παράξενη αντίφαση. Ενώ ο κλάδος στέκεται στην πλειοψηφία τους με πολύ εχθρική στάση (πολύ πιο εχθρική από την άνοιξη) απέναντι στο τσίρκο της τηλε-«εκπαίδευσης», την ίδια στιγμή με βάση την τρομοκρατία από το υπουργείο και την πλήρη απουσία πολιτικής κάλυψης από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, οδηγείται στη συμμετοχή στη σφαγή. Όσο μας αφορά, θα συνεχίζουμε να παλεύουμε για τη λύση της αντίφασης αυτής προς όφελος του φτωχού λαού και των παιδιών του. Για να τεθεί ξανά σύντομα με μαζικούς όρους ο στόχος της απόρριψης – αποχής από το Δούρειο Ίππο της τηλε-«εκπαίδευσης». Γιατί:

• Η εξ-αποστάσεως δεν μπορεί να αποτελεί εκπαιδευτική διαδικασία. Το σχολείο δεν λειτουργεί στη βάση διαλέξεων ούτε είναι αποδεκτή η λογική του σχολείου για λίγους και εκλεκτούς.
• Η εξ-αποστάσεως οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες στις σπουδές. Όχι μόνο γιατί τα φτωχά παιδιά δεν διαθέτουν τα μέσα αλλά και γιατί σε τηλε-περιβάλλον οι πιο φτωχοί και πιο αδύναμοι μαθητές πετιούνται πιο εύκολα εκτός της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
• Για τους παραπάνω λόγους, η όποια επαφή εκπαιδευτικών με μαθητές σε κλειστά τμήματα/σχολεία δεν είναι εκπαιδευτική διαδικασία. Η ρευστοποίηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας (πότε δια ζώσης, πότε εξ αποστάσεως, πότε με κάμερα από το σχολείο, πότε από το σπίτι κλπ) αποτελεί μια διαλυτική κατάσταση.
• Η ύλη δεν μπορεί να προχωρά μέσω τηλε-«εκπαίδευσης» και καμία τέτοια διαδικασία δεν μπορεί να είναι υποχρεωτική για εκπαιδευτικούς και μαθητές. Άρα αποτελεί πρόκληση να καλούνται οι εκπαιδευτικοί να συμπληρώνουν απουσιολόγια και βιβλία ύλης.
• Η (έτσι κι αλλιώς υπέρογκη εξεταστέα ύλη) πρέπει να μειωθεί δραστικά από τώρα. Η έξαρση της πανδημίας και η ανεξέλεγκτη κατάστασή της θέτει από τώρα υπό αμφισβήτηση όλο το εξεταστικό οικοδόμημα.
• Τα διαδικτυακά τμήματα σε επίπεδο περιφέρειας ανοίγουν το δρόμο σε κλεισίματα τμημάτων –ειδικά σε απομακρυσμένες περιοχές- και άρα οξύνουν την πολιτική της αδιοριστίας.
• Αποδείχτηκε ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την πολιτική και θεσμική νομιμοποίηση της τηλε-«εκπαίδευσης» ώστε να χρησιμοποιηθεί ως απεργοσπαστικός μηχανισμός απέναντι στους αγώνες εκπαιδευτικών μαθητών, αλλά και να υλοποιηθεί ένας διακηρυγμένος στόχος του κεφαλαίου για την εφαρμογή και επέκταση της τηλε-εργασίας.Απαιτούμε και καλούμε να πάρουν αποφάσεις οι ΕΛΜΕ:

• Αμεσα μέτρα για την πανδημία – μικρά τμήματα – μαζικά τεστ
• Να αρνηθούμε τον εκβιασμό – Κανείς να μην συμπληρώσει απουσιολόγια και βιβλία ύλης τηλε-«εκπαίδευσης» – Να πάρουν αποφάσεις οι ΕΛΜΕ
• Απαιτούμε την άμεση και δραστική μείωση της ύλης, την άμεση κατάργηση της τράπεζας θεμάτων
• Αντιστεκόμαστε στην τηλε-«εξόντωση» και διάλυση μαθητών και εκπαιδευτικών που καλούνται για δεκάωρα μπροστά στον υπολογιστή – κινητό
• Καταγγέλλουμε έντονα τη γραμμή υποταγής στο σύστημα της συνδικαλιστικής ηγεσίας, η οποία συνεργάζεται απερίφραστα με αυτό για να νομιμοποιηθεί η αθλιότητα της τηλε-«εκπαίδευσης» και της τηλε-εργασίας

Δεν κάνουμε προτάσεις εξορθολογισμού της τηλε-«εκπαίδευσης» – Δεν εξορθολογίζεται, είναι ταξική, άδικη, άνιση και διαλυτική

Αντιστεκόμαστε – συσσωρεύουμε όρους ώστε να τεθεί ξανά με μαζικό τρόπο ο στόχος της αποχης από το σφαγείο της τηλε-«εκπαίδευσης»

Παλεύουμε για δωρεάν σπουδές για τους μαθητές – δουλειά με δικαιώματα για τους εκπαιδευτικούς – ελευθερίες για όλους

Τα αποτελέσματα των τηλε-«εκλογών» για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια των εκπαιδευτικών χαρακτηρίστηκαν από τα εντυπωσιακά νούμερα αποχής του κλάδου. Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να πιέσει και να εκβιάσει τους εκπαιδευτικούς, πολύ μικρά ποσοστά συμμετείχαν στην διαδικασία.

Ειδικότερα στην Καρδίτσα στην Α/θμια  η αποχή ήταν 96,5% (33 ψήφισαν στους 934 εγγεγραμμένους) και στην Β/θμια 95% (43 ψήφισαν στους 887 εγγεγραμμένους). Και όσοι ψήφισαν συντριπτικά ψήφισαν ΔΑΚΕ υπακούοντας στο κάλεσμα της ΝΔ που επίσημα στήριξε την κυβερνητική “τηλε”-ψηφοφορία καλώντας  τους εκπαιδευτικούς να συμμετέχουν.

Σύντομα,  τα βασικά συμπεράσματα από τη μεριά μας:

• Η τεράστια αποχή αποτελεί ένα χαστούκι στην κυβέρνηση και την υπουργό. Οι επικλήσεις στο «μέλλον» των τηλεψηφοφοριών έπεσαν στο κενό. Η κυβέρνηση ούτε στις πιο απαισιόδοξες εκτιμήσεις της δεν περίμενε τέτοια μονοψήφια ποσοστιαία νούμερα συμμετοχής.
• Βάση αυτής της τεράστιας αποχής είναι η τεράστια δυσαρέσκεια των εκπαιδευτικών, οι οποίοι βιώνουν μια πρωτοφανή επίθεση στα δικαιώματά τους αλλά και στα ευρύτερα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας.
• Τα όργανα αυτά ποτέ δεν ήταν δημοκρατικά. Ηταν και θα είναι όργανα αφομοίωσης του συνδικαλιστικού κινήματος ως ενός επικουρικού μηχανισμού στον κρατικό μηχανισμό και την μόνιμη επίθεση του συστήματος. Με την τηλε-«ψηφοφορία» η κυβέρνηση ήθελε να κάνει σαφές ότι δεν επιλέγει πια τη χρησιμοποίηση ενός τέτοιου μηχανισμού. Αποφάσισε να καταργήσει τους διαμεσολαβητές – νεροκουβαλητές. Να κάνει τη «δουλειά» με απλά «βασιλικά διατάγματα».
• Σε αυτήν την κατάργηση αντέδρασαν («ενωτικά»!) οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Οι ίδιες που το ίδιο ενωτικά αρνήθηκαν να κάνουν μια απεργία με το άνοιγμα των σχολείων, παρά την απουσία στοιχειωδών μέτρων προστασίας από τον κορονοϊό. Που το ίδιο ενωτικά έγιναν οι απολογητές – νεροκουβαλητές της τηλε-«εκπαίδευσης» και της επίθεσης τους μαθητές και εκπαιδευτικούς.
• Η καταγραφή της μαζικής δυσαρέσκειας των εκπαιδευτικών μπορεί να αποτελέσει το λίπασμα που θα τροφοδοτήσει πραγματικούς αγώνες αντίστασης στην επίθεση του συστήματος και των κυβερνήσεών του. Αρκεί να μην αφομοιωθεί σε αδιέξοδα κανάλια για την επιστροφή των «αιρετών» που θα τους δώσει και πάλι η κυβέρνηση το ρόλο του κυματοθραύστη και διαχειριστή της αγανάκτησης.
• Η συνεχής πάλη για οικοδόμηση ενός συνδικαλιστικού κινήματος μαζικής αντίστασης και διεκδίκησης είναι παράλληλη με τον αγώνα για την οικοδόμηση ενός συνδικαλιστικού κινήματος ανεξάρτητου από το κράτος και τους μηχανισμούς του. Κόντρα στους κυβερνητικούς εκβιασμούς και μακριά από τα παζάρια – ρουσφέτια των «αιρετών» που είναι τα αυτιά και τα μάτια της πολιτικής του συστήματος.

Eίναι γνωστή η στάση και θέση μας για τον χαρακτήρα των εκλογών για τα συνδιοικητικά Υ.Σ. και πώς αυτά λειτουργούν για να ενσωματώσουν και να υποτάξουν το συνδικαλιστικό κίνημα. Για αυτό άλλωστε διαχρονικά υιοθετούμε την θέση της αποχής από αυτά. Όμως η τηλεψηφοφορία στις 7/11 θα αποτελέσει πρόβα για την εφαρμογή της και στα σωματεία μας. Η κυβέρνηση με βασικό εργαλείο το νέο νομοσχέδιο της για τα εργασιακά, επιδιώκει:

• Να υποκαταστήσει τις ζωντανές διαδικασίες (συνελεύσεις, εκλογές κτλ) και τις ζυμώσεις στα πλαίσια αυτά που μπορούν να δημιουργήσουν κινήσεις και αντιδράσεις, με διαδικασίες εικονικής πραγματικότητας όπου το πάνω χέρι θα έχουν οι απόψεις του συστήματος, ενώ οι όποιες αγωνιστικές αντιλήψεις θα μπορούν να κατασταλούν εύκολα.
• Να καταργήσει κάθε διάταξη που προβλέπει άδεια από την δουλειά για να πραγματοποιηθεί γενική συνέλευση, με πρόσχημα το «να μην χάνονται διδακτικές ώρες».
• Να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο την παρέμβαση του κράτους στα σωματεία δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο την δημιουργία αντιστάσεων. Είναι συνέχεια του ασφυκτικού θεσμικού πλαισίου που έχει ψηφιστεί όλα αυτά τα χρόνια (Μητρώο Πραγματικών Δικαιούχων, 50%+1 για απεργία, δικαστικοί αντιπρόσωποι στις εκλογές κτλ).

Είναι μεγάλη υποκρισία από το Υπουργείο να μιλάει για «χαμένες διδακτικές ώρες». Χρησιμοποιούν προσχηματικά την απειλή του κορωνοϊου και φυσικά δεν μας πείθουν οι δηλώσεις του Υπουργείου ότι ανησυχεί για την υγεία των εκπαιδευτικών!

Απέναντι σε όλα αυτά οι συνδικαλιστικές «μας» ηγεσίες δεν είναι σε θέση να δώσουν καμία μάχη. Αδυνατούν να απαντήσουν στην επίθεση (ιδεολογική, πολιτική) που έχει ανοίξει η κυβέρνηση, γιατί έχουν συμβάλλει και οι ίδιες στο μπάσιμο του κράτους μέσα στα σωματεία, συμμετέχοντας στους «διαλόγους για την παιδεία», στα κρατικά όργανα συνδιοίκησης, στην αποδοχή του κράτους σαν ουδέτερο κριτή για την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών! Για αυτό άλλωστε το βασικό τους επιχείρημα αναφέρεται στο ενδεχόμενο της νοθείας (υπαρκτό αλλά όχι πρωτεύoν), γεγονός που δεν μπορεί να δημιουργήσει μαζική κίνηση υπεράσπισης των συλλογικών μας διαδικασιών.

Πρέπει να σημάνει γενικός συναγερμός στους εκπαιδευτικούς και στα σχολεία. Να μην περάσει η αντιδραστική προσπάθεια της κυβέρνησης να μετατρέψει τις συλλογικές μας διαδικασίες σε συνομιλητές και χειροκροτητές των κυβερνητικών σχεδίων. Να εναντιωθούμε στην ακόμα παραπέρα παρέμβαση του κράτους στα σωματεία μας! Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει, παράλληλα, νομοθετήσει τον ασφυκτικό έλεγχο των σωματείων από το κράτος, καιθιστώντας τον εκάστοτε υπουργό “εργοδοσίας” επίτροπό τους, “επενδύοντας” στην επιβολή σιγής νεκροταφείου στους εργαζόμενους.

Δεν υπάρχουν δικαιώματα για τον κόσμο της δουλειάς. Οι αρνητές των δικαιωμάτων των εργαζομένων δε σταματούν να κηρύσσουν υπέρτατο νόμο τα συμφέροντα των ξένων και ντόπιων αφεντικών. Επιδιώκουν να παραδώσουν το λαό, τη νεολαία μας, “γυμνούς” χωρίς κανένα εργασιακό-κοινωνικό δικαίωμα. Αναλώσιμα εργαλεία για την κερδοφορία τους. Η πανδημία έτσι γίνεται …ευλογία και η κυβέρνηση ακούγοντας τους ειδικούς (ΣΕΒ-Ε.Ε.) φέρνει νομοσχέδιο που γυρίζει τις εργασιακές σχέσεις και τη συνδικαλιστική δράση έναν αιώνα (κυριολεκτικά) πίσω! Νομοσχέδιο που σύμφωνα με το υπ. εργοδοσίας Βρούτση “θα μας βοηθήσει να ισορροπήσουμε την προσωπική και επαγγελματική μας ζωή”. Προβλέπεται:

• «….κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν εργαζομένους ως 10 ώρες ημερησίως κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου 6μήνου εξοφλούν τις ώρες με αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας».
• «…προσθήκη επιχειρήσεων και εργασιών στη λίστα που ήδη επιτρέπει την εργασία την Κυριακή»
• «…αύξηση των ωρών των νόμιμων υπερωριών»

Περισσότερη και απλήρωτη δουλειά! Οι κυβερνήσεις (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ ξανά) βάζει η καθεμία το δικό της καρφί στην ταφή των κατακτήσεων. Πριν ένα αιώνα οι εργαζόμενοι εργάζονταν ήλιο με ήλιο. 134 χρόνια μετά την απεργία του Σικάγο και 100 χρόνια ύστερα από την πρώτη νομοθέτηση του 8ωρου στην Ελλάδα, η κυβέρνηση επιστρέφει στο παρελθόν, δημιουργώντας καθεστώς σύγχρονης δουλείας. Και η  “ισορροπία” έχει και συνέχεια:

• «…Καθίσταται προϋπόθεση για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος, η απογραφή στο ήδη νομοθετημένο Γενικό Μητρώο»
• «…η Γ.Σ. των συνδικαλιστικών οργανώσεων πρέπει να παρέχει πραγματική πρακτική δυνατότητα συμμετοχής και ψήφου εξ αποστάσεως, ηλεκτρονικώς, ιδίως για τη λήψη απόφασης απεργίας, στην προειδοποίηση για απεργία θα πρέπει να αναφέρονται και τα αιτήματα και οι λόγοι που τα θεμελιώνουν».
• «το προσωπικό ασφαλείας, που πρέπει να εξακολουθεί να εργάζεται σε περίπτωση απεργίας στις επιχειρήσεις που η λειτουργία τους είναι κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο, στο δημόσιο, τους ΟΤΑ και τα ΝΠΔΔ, ορίζεται σε τουλάχιστον 40%.
• «απαγορεύονται οι καταλήψεις χώρων και εισόδων και η άσκηση ψυχολογικής ή σωματικής βίας. Αν λάβουν χώρα, η απεργία καθίσταται παράνομη. Όσοι μετέχουν σε κατάληψη ή βιαιοπραγούν, τελούν ποινικώς κολάσιμη πράξη».

                Δηλαδή …“στο γύψο”. Επιβολή σιγής νεκροταφείου στους εργαζόμενους. Φακέλωμα των μελών των σωματείων, απαγόρευση κήρυξης απεργίας νομοθετώντας ηλεκτρονικούς κόφτες. Αλλά ακόμα και αν γίνει κατορθωτό και κηρυχθεί απεργία, ορίζεται λειτουργία με το 40%(!) του προσωπικού. Είναι κατανοητό τι σημαίνει αυτό ειδικότερα για την εκπαίδευση-τα σχολεία. Όσο για τις απεργιακές επιτροπές καθίστανται παράνομες.

Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση επιχειρεί ένα συντριπτικό χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις και στις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες. Της άνοιξαν το δρόμο βέβαια οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΟΛΜΕ- ΔΟΕ με τον άθλιο υπονομευτικό ρόλο τους. Αυτοί αποτελούν το μακρύ χέρι του συστήματος και των κυβερνήσεων του μέσα στα σωματεία. Αυτοί δεν θέλουν και δεν μπορούν να κοντράρουν τις κυβερνητικές επιλογές. Αντίστοιχα  “ταξικές”  δυνάμεις που συμμορφώνονται ξανά με τις κυβερνητικές επιλογές δηλώνοντας τελικά τα σωματεία στο Μητρώο και μην δημιουργώντας καμία πραγματική κίνηση. ΟΛΟΙ τους παρά τις “αγωνιστικές κραυγές“ (πόσες φορές δεν ξεστομίζουν: να μην τολμήσει η κυβέρνηση – ούτε να το σκεφτεί και άλλα αντίστοιχα) είναι έτοιμοι για συνθηκολόγηση με καμιά άσφαιρη τουφεκιά για ξεκάρφωμα.

Το δίλημμα έχει τεθεί : Η θα παλεψουμε η θα μας συντριψουν!

Άλλωστε στην εκπαίδευση έρχονται απανωτά χτυπήματα (τράπεζα θεμάτων στα ΕΠΑΛ, ακουλουθούν τα ΓΕΛ, Επαγγελματική εκπαίδευση, αξιολόγηση, βάση εισαγωγής στα ΑΕΙ) και στο τέλος της εβδομάδας 7/11 η ηλεκτρονική ψηφοφορία για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια -κυβερνητική πρόβα για αντίστοιχες ρυθμίσεις στα σωματεία.

Πριν δυο χρόνια σε ανακοίνωσή μας εξηγούσαμε -για μια ακόμη φορά- γιατί δε συμμετέχουμε στις κρατικές εκλογές των Υπηρεσιακών Συμβουλίων Α-Π-ΚΥΣ(ΠΔ)Ε.

Σήμερα με βάση τις εξελίξεις για την ηλεκτρονική ψηφοφορία κι άλλες παρατάξεις δεν θα συμμετέχουν στις εκλογές αποσύροντας τα ψηφοδέλτιά τους. Ετσι δεν θα είναι μόνο οι “Λακεδαιμόνιοι,” οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ που θα καλούν τους εκπαιδευτικούς σε ΑΠΟΧΗ από τις εκλογές στις 7/11. Θέλουμε όμως να ξεκαθαρίσουμε από τη μεριά μας μερικά ζητήματα:

Η κυβέρνηση με ταχύτατους ρυθμούς προχωράει σε αξιοποίηση των «τηλε-». Αφού καθιέρωσε και παγίωσε την «τηλεκπαίδευση» σαν κανονική διαδικασία μαθήματος, θεσπίζοντας παράλληλα τρίμηνες (!) συμβάσεις αναπληρωτών για να την υλοποιήσουν. Αφού πίεσε να χρησιμοποιηθούν οι εκπαιδευτικοί σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός απέναντι στις μαθητικές καταλήψεις. Τώρα έρχεται να καθιερώσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Αρχικά με διάταξη που ψηφίστηκε στην βουλή για τις εκλογές για τα κρατικά Υπηρεσιακά Συμβούλια (Υ.Σ.) και εν συνεχεία με ανοιχτή επίθεση απέναντι στα σωματεία με νομοσχέδιο που προβλέπει την ηλεκτρονική ψηφοφορία τόσο στις εκλογές τους όσο και στις συνελεύσεις για απεργία!

Είναι γνωστή η στάση και θέση μας για τον χαρακτήρα των εκλογών για τα συνδιοικητικά Υ.Σ. και πώς αυτά λειτουργούν για να ενσωματώσουν και να υποτάξουν το συνδικαλιστικό κίνημα. Για αυτό άλλωστε διαχρονικά υιοθετούμε την θέση της αποχής από αυτά. Όμως από την αρχή επισημάναμε ότι, η ψήφιση της διάταξης για την τηλεψηφοφορία θα αποτελέσει μηχανισμό πίεσης για την εφαρμογή της και στα σωματεία μας. Και η κυβέρνηση βιάστηκε να επιβεβαιώσει αυτήν την εκτίμηση.

Έτσι, με βασικό εργαλείο το νέο νομοσχέδιο της, επιδιώκει:

• Να υποκαταστήσει τις ζωντανές διαδικασίες (συνελεύσεις, εκλογές κτλ) και τις ζυμώσεις στα πλαίσια αυτά που μπορούν να δημιουργήσουν κινήσεις και αντιδράσεις, με διαδικασίες εικονικής πραγματικότητας όπου το πάνω χέρι θα έχουν οι απόψεις του συστήματος, ενώ οι όποιες αγωνιστικές αντιλήψεις θα μπορούν να κατασταλούν εύκολα.
• Να καταργήσει κάθε διάταξη που προβλέπει άδεια από την δουλειά για να πραγματοποιηθεί γενική συνέλευση, με πρόσχημα το «να μην χάνονται διδακτικές ώρες».
• Να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο την παρέμβαση του κράτους στα σωματεία δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο την δημιουργία αντιστάσεων. Είναι συνέχεια του ασφυκτικού θεσμικού πλαισίου που έχει ψηφιστεί όλα αυτά τα χρόνια (Μητρώο Πραγματικών Δικαιούχων, 50%+1 για απεργία, δικαστικοί αντιπρόσωποι στις εκλογές κτλ).

Είναι μεγάλη υποκρισία από το Υπουργείο να μιλάει για «χαμένες διδακτικές ώρες». Χρησιμοποιούν προσχηματικά την απειλή του κορωνοϊου και φυσικά δεν μας πείθουν οι δηλώσεις του Υπουργείου ότι ανησυχεί για την υγεία των εκπαιδευτικών! Αξιοποιώντας όλο αυτό το κλίμα επιδιώκουν να αφοπλίσουν οποιαδήποτε αγωνιστική, ζωντανή και ανεξάρτητη από το κράτος συνδικαλιστική και κινηματική έκφραση

Απέναντι σε όλα αυτά οι συνδικαλιστικές «μας» ηγεσίες δεν είναι σε θέση να δώσουν καμία μάχη. Αδυνατούν να απαντήσουν στην επίθεση (ιδεολογική, πολιτική) που έχει ανοίξει η κυβέρνηση, γιατί έχουν συμβάλλει και οι ίδιες στο μπάσιμο του κράτους μέσα στα σωματεία, συμμετέχοντας στους «διαλόγους για την παιδεία», στα κρατικά όργανα συνδιοίκησης, στην αποδοχή του κράτους σαν ουδέτερο κριτή για την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών! Για αυτό άλλωστε το βασικό τους επιχείρημα αναφέρεται στο ενδεχόμενο της νοθείας (υπαρκτό αλλά όχι πρωτεύoν), γεγονός που δεν μπορεί να δημιουργήσει μαζική κίνηση υπεράσπισης των συλλογικών μας διαδικασιών.

Πρέπει να σημάνει γενικός συναγερμός στους εκπαιδευτικούς και στα σχολεία. Να μην περάσει η αντιδραστική προσπάθεια της κυβέρνησης να μετατρέψει τις συλλογικές μας διαδικασίες σε συνομιλητές και χειροκροτητές των κυβερνητικών σχεδίων. Να εναντιωθούμε στην ακόμα παραπέρα παρέμβαση του κράτους στα σωματεία μας!

• Έξω το κράτος από τα σωματεία.
• Κάτω τα χέρια από τις συλλογικές μας διαδικασίες!
• Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα μας στην απεργία και την διαδήλωση.

Των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών Καρδίτσας

Σε ολοκληρωτικό πόλεμο απέναντι σε μαθητές και εκπαιδευτικούς η κυβέρνηση. Καταιγίδα μέτρων, καθένα από τα οποία αποτελεί αιτία πολέμου:

• Πλήρης απουσία μέτρων προστασίας από την πανδημία.
• Τράπεζα θεμάτων, προετοιμασία απανωτών ελάχιστων βάσεων εισαγωγής για την είσοδο των μαθητών στην τριτοβάθμια και μείωση εισακτέων – πραγματικό ταξικό σφαγείο.
• Άθλια χρησιμοποίηση των εκπαιδευτικών ως απεργοσπαστικό μηχανισμό των μαθητικών καταλήψεων.
• Μονιμοποίηση του τσίρκου της εξ αποστάσεως «εκπαίδευσης» ως κανονική εκπαιδευτική διαδικασία και θεσμοθέτηση της κάμερας στην τάξη.
• Αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών.
• Θεσμοθέτηση τρίμηνων συμβάσεων αναπληρωτών και προσοντολόγιο που πετάει στην ανεργία χιλιάδες αναπληρωτές.
• Νέο ακόμα πιο αντιδραστικό νομοσχέδιο για την επαγγελματική εκπαίδευση.
• Ξύλο, χημικά και χτύπημα ολων των διαδηλώσεων.

Τι άλλο συγκροτούν όλα αυτά από έναν γενικευμενο πολεμο του συστήματος και της κυβέρνησής του στα στοιχειώδη δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών στις σπουδές, στη δουλειά, στις ελευθερίες;

Μόνη λύση η συγκρότηση κεντρικής μάχης

Τι άλλο υποδεικνύουν από την ανάγκη συγκρότησης ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΧΗΣ του κλάδου, δίπλα στο λαό και τους μαθητές, για να ηττηθεί η αντιδραστική πολιτική και για ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ ΟΛΑ ΠΙΣΩ;

Σε αυτό τον ολοκληρωτικό πόλεμο ενάντια στο λαό, ενάντια στους μαθητές, ενάντιά μας, η λύση δεν μπορεί να είναι ο κατακερματισμός των απαντήσεων μέσω μιας πληθώρας «Απεργιών – Αποχών» (απεργία ή αποχή;) σε καθεμία από τις οποίες καλείται μέρος του κλάδου. Η τακτική του να κάνουν «απεργία – αποχή» όσοι υποχρεώνονται σε τηλε-εκπαίδευση ενώ τα σχολεία τους είναι σε κατάληψη, να κάνουν άλλη «απεργία – αποχή» οι συνάδελφοι που καλούνται να έχουν κάμερα στην τάξη και να κάνουν μια τρίτη «απεργία – αποχή» οι συνάδελφοι που καλούνται σε διαδικασίες αξιολόγησης τι ακριβώς παράγει; Η χρησιμοποίηση τέτοιων κατακερματισμένων μορφών μπορεί να χρησιμοποιηθεί ΜΟΝΟ για να κερδηθεί χρόνος. Τώρα και με τον τρόπο που προωθείται αποτελεί διαλυτισμό και αποπροσανατολισμό γιατί απλώς υπονομεύει και αναβάλλει επ’ αόριστον την ανάγκη κεντρικού αγώνα ΟΛΟΥ του κλάδου για την ανατροπή του συνόλου των αντιδραστικών μέτρων. Πόσο μάλλον όταν η συνδικαλιστική ηγεσία των ΟΛΜΕ/ ΔΟΕ –εν μέσω αυτής της κυβερνητικής αθλιότητας- τρέχει για συνάντηση με την Κεραμέως! Για να ανταλλάξουν τι άραγε;

Θα πει, βέβαια, κανείς:

• Τι θα περιμέναμε από μια ηγεσία που τον Απρίλη έσπευσε να δηλώσει υποταγή στην επίθεση της τηλε-«εκπαίδευσης» και συνεχίζει την ίδια καραμέλα ακόμα και τώρα που η τηλε-«εκπαίδευση» έχει δείξει τα πραγματικά της δόντια και στον πιο ανυποψίαστο;
• Τι θα περιμέναμε από μια ηγεσία που απέφευγε να κάνει συνελεύσεις όταν η Κεραμέως ψήφιζε τον εκτρωματικό της νόμο 4692 εν μέσω πανδημίας;
• Τι θα περιμέναμε από μια ηγεσία που αρνήθηκε να κάνει απεργία με το άνοιγμα των σχολείων και ενώ ήταν ολοφάνερη η πρόθεση της κυβέρνησης να μην πάρει ούτε μισό μέσο προστασίας στα σχολεία για την πανδημία;

Η αλήθεια είναι ότι, όσο μας αφορά, δεν περιμεναμε τιποτα καλυτερο από την ηγεσία αυτή.

Φτάνει, λοιπόν! Ως εδώ! Ωριμάζει, πια, σε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες η συνειδητοποίηση της ανάγκης να συγκροτηθεί ο κλάδος στην κατεύθυνση της αποφασιστικής συνολικής αντιστασης στη βαρβαρότητα του συστήματος και της κυβέρνησης. Χωρίς αυταπάτες για «κόλπα» εικονικών απαντήσεων χωρίς αγώνα, για «σώσιμο» που θα έρθει από τον ουρανό, για αγώνες χωρίς εχθρούς.

Κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο πρέπει να γίνει κύτταρο αυτής της συγκρότησης. Για να οργανωθεί σύντομα ένας γενικευμένος αγώνας. Ο οποίος ναι! – δεν θα έχει τη συμπάθεια της κυβέρνησης και του κράτους, ναι! – δεν θα έχει τη συμπαράσταση της συμπολιτευόμενης «αντιπολίτευσης», ναι! – δεν θα έχει την κατανόηση των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, ναι! – δεν θα δικαιωθεί από δικαστικές προσφυγές.

Αλλά είναι η μόνη προοπτική που μπορεί να βάλει φρένο στο γύρισμα της ιστορίας αιώνες πίσω. Να νιώσει ξανά ο εργαζόμενος λαός ότι –με πραγματικούς όρους- υπερασπίζεται τη ζωή και τα δικαιώματά του. Να διαμορφώσει τους όρους μιας δικής του πάλης. Στην οποία θα λέει τα δικά του ΟΧΙ. Αυτά που εκφράζουν την αντίθεση του στην πολιτική του συστήματος και της κυβέρνησης του. Που θα προβάλλει τις δικές του διεκδικήσεις. Αυτές που εκφράζουν τα δικαιώματα της νεολαίας και των εργαζομένων  στις σπουδές, στη δουλειά, στις ελευθερίες.

Στις 15 Οκτώβρη η ΑΔΕΔΥ έχει κηρύξει 24ωρη γενική πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία. Φρόντισε να αργήσει η ΑΔΕΔΥ όσο μπορεί, για να μην συμπέσει με την κορύφωση των μαθητικών καταλήψεων. Στη φάση αυτή, όμως, το ουσιαστικό είναι άλλο. Το σύστημα και η κυβέρνησή του με το συνεχή βομβαρδισμό αντιλαϊκών νόμων αλλά και με την άγρια καταστολή των διαδηλώσεων έχουν δημιουργήσει ένα εύφλεκτο κοινωνικό τοπίο.

Η 24ωρη απεργία στις 15 Οκτώβρη δίνει μια σημαντική δυνατότητα για να βγει ο λαός στους δρόμους και να αρχίσει δημιουργεί τους όρους για τη συγκρότηση ενός κινήματος σαν αυτό που περιγράφουμε πιο πάνω.

Στις 15 Οκτώβρη πρέπει να παλέψουμε να κλεισουν ολα τα σχολεια.

Τα νούμερα συμμετοχής στην απεργία πρέπει να είναι ψηλά και οι συγκεντρώσεις μαζικές.

Γι’ αυτό το κάλεσμα στην Καρδίτσα για απεργιακή συγκέντρωση πρέπει να είναι στην πλατεία και όχι σε κλειστό χώρο- Εργατικό Κέντρο- όπως αποφάσισε το Ν.Τ. Της ΑΔΕΔΥ που υπονομεύει τη συμμετοχή αλλά και την προοπτική διαδήλωσης στους δρόμους της πόλης.

Και στις 16 Οκτώβρη πρέπει να συζητηθεί και να οργανωθεί το επόμενο βήμα.

• Μέτρα για την πανδημία – Μαζικά τεστ – μικρές τάξεις.
• Κάτω ο νόμος 4692 (Τράπεζα Θεμάτων, αξιολόγηση) και ο 4589 (προσοντολόγιο).
• Δεν κάνουμε εξ αποστάσεως – δεν είμαστε απεργοσπαστικός μηχανισμός των μαθητικών κινητοποιήσεων και καταλήψεων – κατάργηση της ΥΑ της 30/9.
• Ανατροπή της υπουργικής Απόφασης – Ούτε μια γραμμή ύλης με τηλε-«εκπαίδευση» – Όχι στην τηλε-«εκπαίδευση» και τις κάμερες στην τάξη – δραστική μείωση της ύλης.
• Όχι στις τρίμηνες συμβάσεις – Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί – μονιμοποίηση των αναπληρωτών και των καθαριστριών.

Συναδέρφισσες, συνάδερφοι, το δίλημμα μας έχει τεθεί: υποταγή ή αντίσταση; Αποδοχή και παράδοση στη βαρβαρότητα ή φραγμός και πάλη για την ανατροπή της;

Δεν υπάρχει τρίτη επιλογή! Η κυβέρνηση προχώρησε σε νέες αναθέσεις για τον κλάδο: Απεργοσπάστης, ρουφιάνος, “ψηφιακός” χωροφύλακας…

Δε συνεχίζει απλά τη μαύρη-αντιδραστική επίθεσή της στα δικαιώματα στις σπουδές, την εργασία, τις ελευθερίες, αλλά ανεβάζει το επίπεδο προχωρώντας με την πρόσφατη ΥΑ σε φασιστικοποίηση της σχολικής ζωής.

Ο Γληνός έγραφε “ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους”. Αυτός που θα υποχρεωθεί να τρομοκρατήσει, να καταστείλει τους αγώνες της νεολαίας μας τι;;;

            Συναδέρφισσες, συνάδερφοι δε γίνεται να περάσει η ακύρωση της υπόστασής μας. Ο αυτοεξευτελισμός μας. Η μετατροπή μας σε άβουλα εκτελεστικά όργανα του κράτους που θα παίρνουν θέση απέναντι στις διεκδικήσεις της νέας γενιάς. Τελικά μοιραίοι για τις δικές μας ζωές και των μαθητών μας.

            Η απάντηση στα ερωτήματα “πως φτάσαμε  ως  εδώ;” , “τι θα μας ζητήσουν μετά;” είναι ίδια:

            Να μπει τέλος στην αδράνεια και την ακινησία. Να βάλουμε φραγμό!
Να δοθεί κεντρικη μαχη ανατροπης της ΥΑ.
Με οργάνωση Γενικών Συνελεύσεων και μαζική συμμετοχή σ’ αυτές.
Συμμετέχοντας στην απεργια την Πέμπτη 15/10 !

Αυτό είναι το χρέος μας. Η ατομική μας ευθύνη και η συλλογική μας στάση.

            Καλούμε τους συναδέρφους να αξιοποιήσουν όποιες αποφάσεις ομοσπονδιών, σωματείων (ΑΔΕΔΥ-ΟΛΜΕ-ΕΛΜΕ) δίνουν τη δυνατότητα μη εφαρμογής της ΥΑ. “Κερδίζοντας” χρόνο προετοιμασίας της κύριας ανάγκης απεργιακου αγωνα. Αυτό το  καθήκον δεν μπορεί να υποκατασταθεί.

            Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες συναδέρφους σ’ όλη τη χώρα που αρνήθηκαν να εφαρμόσουν τις κυβερνητικές οδηγίες. Σημαντική η συμβολή τους να μην επικρατήσει η τρομοκρατία. Να συνεχίσουν και να μπουν μπροστά στην οργάνωση της πάλης. Τονίζουμε ότι η κατεύθυνση ανατροπής της ΥΑ μας αφορά όλους. Και αυτούς που τα σχολεία τους δεν τελούν υπό κατάληψη αλλά και τους συναδέρφους της Α/θμιας. Ολοι για ολους!

Να βγούμε και οι εκπαιδευτικοί στον αγώνα!

Δεν κάνουμε εξ αποστάσεως – δεν είμαστε απεργοσπαστικός μηχανισμός των μαθητικών κινητοποιήσεων και καταλήψεων.

Οι αγώνες δεν τιμωρούνται, δεν αναπληρώνονται!

Των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών Καρδίτσας