Πριν δυο χρόνια σε ανακοίνωσή μας εξηγούσαμε -για μια ακόμη φορά- γιατί δε συμμετέχουμε στις κρατικές εκλογές των Υπηρεσιακών Συμβουλίων Α-Π-ΚΥΣ(ΠΔ)Ε.

Σήμερα με βάση τις εξελίξεις για την ηλεκτρονική ψηφοφορία κι άλλες παρατάξεις δεν θα συμμετέχουν στις εκλογές αποσύροντας τα ψηφοδέλτιά τους. Ετσι δεν θα είναι μόνο οι “Λακεδαιμόνιοι,” οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ που θα καλούν τους εκπαιδευτικούς σε ΑΠΟΧΗ από τις εκλογές στις 7/11. Θέλουμε όμως να ξεκαθαρίσουμε από τη μεριά μας μερικά ζητήματα:

Η κυβέρνηση με ταχύτατους ρυθμούς προχωράει σε αξιοποίηση των «τηλε-». Αφού καθιέρωσε και παγίωσε την «τηλεκπαίδευση» σαν κανονική διαδικασία μαθήματος, θεσπίζοντας παράλληλα τρίμηνες (!) συμβάσεις αναπληρωτών για να την υλοποιήσουν. Αφού πίεσε να χρησιμοποιηθούν οι εκπαιδευτικοί σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός απέναντι στις μαθητικές καταλήψεις. Τώρα έρχεται να καθιερώσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Αρχικά με διάταξη που ψηφίστηκε στην βουλή για τις εκλογές για τα κρατικά Υπηρεσιακά Συμβούλια (Υ.Σ.) και εν συνεχεία με ανοιχτή επίθεση απέναντι στα σωματεία με νομοσχέδιο που προβλέπει την ηλεκτρονική ψηφοφορία τόσο στις εκλογές τους όσο και στις συνελεύσεις για απεργία!

Είναι γνωστή η στάση και θέση μας για τον χαρακτήρα των εκλογών για τα συνδιοικητικά Υ.Σ. και πώς αυτά λειτουργούν για να ενσωματώσουν και να υποτάξουν το συνδικαλιστικό κίνημα. Για αυτό άλλωστε διαχρονικά υιοθετούμε την θέση της αποχής από αυτά. Όμως από την αρχή επισημάναμε ότι, η ψήφιση της διάταξης για την τηλεψηφοφορία θα αποτελέσει μηχανισμό πίεσης για την εφαρμογή της και στα σωματεία μας. Και η κυβέρνηση βιάστηκε να επιβεβαιώσει αυτήν την εκτίμηση.

Έτσι, με βασικό εργαλείο το νέο νομοσχέδιο της, επιδιώκει:

• Να υποκαταστήσει τις ζωντανές διαδικασίες (συνελεύσεις, εκλογές κτλ) και τις ζυμώσεις στα πλαίσια αυτά που μπορούν να δημιουργήσουν κινήσεις και αντιδράσεις, με διαδικασίες εικονικής πραγματικότητας όπου το πάνω χέρι θα έχουν οι απόψεις του συστήματος, ενώ οι όποιες αγωνιστικές αντιλήψεις θα μπορούν να κατασταλούν εύκολα.
• Να καταργήσει κάθε διάταξη που προβλέπει άδεια από την δουλειά για να πραγματοποιηθεί γενική συνέλευση, με πρόσχημα το «να μην χάνονται διδακτικές ώρες».
• Να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο την παρέμβαση του κράτους στα σωματεία δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο την δημιουργία αντιστάσεων. Είναι συνέχεια του ασφυκτικού θεσμικού πλαισίου που έχει ψηφιστεί όλα αυτά τα χρόνια (Μητρώο Πραγματικών Δικαιούχων, 50%+1 για απεργία, δικαστικοί αντιπρόσωποι στις εκλογές κτλ).

Είναι μεγάλη υποκρισία από το Υπουργείο να μιλάει για «χαμένες διδακτικές ώρες». Χρησιμοποιούν προσχηματικά την απειλή του κορωνοϊου και φυσικά δεν μας πείθουν οι δηλώσεις του Υπουργείου ότι ανησυχεί για την υγεία των εκπαιδευτικών! Αξιοποιώντας όλο αυτό το κλίμα επιδιώκουν να αφοπλίσουν οποιαδήποτε αγωνιστική, ζωντανή και ανεξάρτητη από το κράτος συνδικαλιστική και κινηματική έκφραση

Απέναντι σε όλα αυτά οι συνδικαλιστικές «μας» ηγεσίες δεν είναι σε θέση να δώσουν καμία μάχη. Αδυνατούν να απαντήσουν στην επίθεση (ιδεολογική, πολιτική) που έχει ανοίξει η κυβέρνηση, γιατί έχουν συμβάλλει και οι ίδιες στο μπάσιμο του κράτους μέσα στα σωματεία, συμμετέχοντας στους «διαλόγους για την παιδεία», στα κρατικά όργανα συνδιοίκησης, στην αποδοχή του κράτους σαν ουδέτερο κριτή για την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών! Για αυτό άλλωστε το βασικό τους επιχείρημα αναφέρεται στο ενδεχόμενο της νοθείας (υπαρκτό αλλά όχι πρωτεύoν), γεγονός που δεν μπορεί να δημιουργήσει μαζική κίνηση υπεράσπισης των συλλογικών μας διαδικασιών.

Πρέπει να σημάνει γενικός συναγερμός στους εκπαιδευτικούς και στα σχολεία. Να μην περάσει η αντιδραστική προσπάθεια της κυβέρνησης να μετατρέψει τις συλλογικές μας διαδικασίες σε συνομιλητές και χειροκροτητές των κυβερνητικών σχεδίων. Να εναντιωθούμε στην ακόμα παραπέρα παρέμβαση του κράτους στα σωματεία μας!

• Έξω το κράτος από τα σωματεία.
• Κάτω τα χέρια από τις συλλογικές μας διαδικασίες!
• Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα μας στην απεργία και την διαδήλωση.

Των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών Καρδίτσας

Σε ολοκληρωτικό πόλεμο απέναντι σε μαθητές και εκπαιδευτικούς η κυβέρνηση. Καταιγίδα μέτρων, καθένα από τα οποία αποτελεί αιτία πολέμου:

• Πλήρης απουσία μέτρων προστασίας από την πανδημία.
• Τράπεζα θεμάτων, προετοιμασία απανωτών ελάχιστων βάσεων εισαγωγής για την είσοδο των μαθητών στην τριτοβάθμια και μείωση εισακτέων – πραγματικό ταξικό σφαγείο.
• Άθλια χρησιμοποίηση των εκπαιδευτικών ως απεργοσπαστικό μηχανισμό των μαθητικών καταλήψεων.
• Μονιμοποίηση του τσίρκου της εξ αποστάσεως «εκπαίδευσης» ως κανονική εκπαιδευτική διαδικασία και θεσμοθέτηση της κάμερας στην τάξη.
• Αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών.
• Θεσμοθέτηση τρίμηνων συμβάσεων αναπληρωτών και προσοντολόγιο που πετάει στην ανεργία χιλιάδες αναπληρωτές.
• Νέο ακόμα πιο αντιδραστικό νομοσχέδιο για την επαγγελματική εκπαίδευση.
• Ξύλο, χημικά και χτύπημα ολων των διαδηλώσεων.

Τι άλλο συγκροτούν όλα αυτά από έναν γενικευμενο πολεμο του συστήματος και της κυβέρνησής του στα στοιχειώδη δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών στις σπουδές, στη δουλειά, στις ελευθερίες;

Μόνη λύση η συγκρότηση κεντρικής μάχης

Τι άλλο υποδεικνύουν από την ανάγκη συγκρότησης ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΧΗΣ του κλάδου, δίπλα στο λαό και τους μαθητές, για να ηττηθεί η αντιδραστική πολιτική και για ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ ΟΛΑ ΠΙΣΩ;

Σε αυτό τον ολοκληρωτικό πόλεμο ενάντια στο λαό, ενάντια στους μαθητές, ενάντιά μας, η λύση δεν μπορεί να είναι ο κατακερματισμός των απαντήσεων μέσω μιας πληθώρας «Απεργιών – Αποχών» (απεργία ή αποχή;) σε καθεμία από τις οποίες καλείται μέρος του κλάδου. Η τακτική του να κάνουν «απεργία – αποχή» όσοι υποχρεώνονται σε τηλε-εκπαίδευση ενώ τα σχολεία τους είναι σε κατάληψη, να κάνουν άλλη «απεργία – αποχή» οι συνάδελφοι που καλούνται να έχουν κάμερα στην τάξη και να κάνουν μια τρίτη «απεργία – αποχή» οι συνάδελφοι που καλούνται σε διαδικασίες αξιολόγησης τι ακριβώς παράγει; Η χρησιμοποίηση τέτοιων κατακερματισμένων μορφών μπορεί να χρησιμοποιηθεί ΜΟΝΟ για να κερδηθεί χρόνος. Τώρα και με τον τρόπο που προωθείται αποτελεί διαλυτισμό και αποπροσανατολισμό γιατί απλώς υπονομεύει και αναβάλλει επ’ αόριστον την ανάγκη κεντρικού αγώνα ΟΛΟΥ του κλάδου για την ανατροπή του συνόλου των αντιδραστικών μέτρων. Πόσο μάλλον όταν η συνδικαλιστική ηγεσία των ΟΛΜΕ/ ΔΟΕ –εν μέσω αυτής της κυβερνητικής αθλιότητας- τρέχει για συνάντηση με την Κεραμέως! Για να ανταλλάξουν τι άραγε;

Θα πει, βέβαια, κανείς:

• Τι θα περιμέναμε από μια ηγεσία που τον Απρίλη έσπευσε να δηλώσει υποταγή στην επίθεση της τηλε-«εκπαίδευσης» και συνεχίζει την ίδια καραμέλα ακόμα και τώρα που η τηλε-«εκπαίδευση» έχει δείξει τα πραγματικά της δόντια και στον πιο ανυποψίαστο;
• Τι θα περιμέναμε από μια ηγεσία που απέφευγε να κάνει συνελεύσεις όταν η Κεραμέως ψήφιζε τον εκτρωματικό της νόμο 4692 εν μέσω πανδημίας;
• Τι θα περιμέναμε από μια ηγεσία που αρνήθηκε να κάνει απεργία με το άνοιγμα των σχολείων και ενώ ήταν ολοφάνερη η πρόθεση της κυβέρνησης να μην πάρει ούτε μισό μέσο προστασίας στα σχολεία για την πανδημία;

Η αλήθεια είναι ότι, όσο μας αφορά, δεν περιμεναμε τιποτα καλυτερο από την ηγεσία αυτή.

Φτάνει, λοιπόν! Ως εδώ! Ωριμάζει, πια, σε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες η συνειδητοποίηση της ανάγκης να συγκροτηθεί ο κλάδος στην κατεύθυνση της αποφασιστικής συνολικής αντιστασης στη βαρβαρότητα του συστήματος και της κυβέρνησης. Χωρίς αυταπάτες για «κόλπα» εικονικών απαντήσεων χωρίς αγώνα, για «σώσιμο» που θα έρθει από τον ουρανό, για αγώνες χωρίς εχθρούς.

Κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο πρέπει να γίνει κύτταρο αυτής της συγκρότησης. Για να οργανωθεί σύντομα ένας γενικευμένος αγώνας. Ο οποίος ναι! – δεν θα έχει τη συμπάθεια της κυβέρνησης και του κράτους, ναι! – δεν θα έχει τη συμπαράσταση της συμπολιτευόμενης «αντιπολίτευσης», ναι! – δεν θα έχει την κατανόηση των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, ναι! – δεν θα δικαιωθεί από δικαστικές προσφυγές.

Αλλά είναι η μόνη προοπτική που μπορεί να βάλει φρένο στο γύρισμα της ιστορίας αιώνες πίσω. Να νιώσει ξανά ο εργαζόμενος λαός ότι –με πραγματικούς όρους- υπερασπίζεται τη ζωή και τα δικαιώματά του. Να διαμορφώσει τους όρους μιας δικής του πάλης. Στην οποία θα λέει τα δικά του ΟΧΙ. Αυτά που εκφράζουν την αντίθεση του στην πολιτική του συστήματος και της κυβέρνησης του. Που θα προβάλλει τις δικές του διεκδικήσεις. Αυτές που εκφράζουν τα δικαιώματα της νεολαίας και των εργαζομένων  στις σπουδές, στη δουλειά, στις ελευθερίες.

Στις 15 Οκτώβρη η ΑΔΕΔΥ έχει κηρύξει 24ωρη γενική πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία. Φρόντισε να αργήσει η ΑΔΕΔΥ όσο μπορεί, για να μην συμπέσει με την κορύφωση των μαθητικών καταλήψεων. Στη φάση αυτή, όμως, το ουσιαστικό είναι άλλο. Το σύστημα και η κυβέρνησή του με το συνεχή βομβαρδισμό αντιλαϊκών νόμων αλλά και με την άγρια καταστολή των διαδηλώσεων έχουν δημιουργήσει ένα εύφλεκτο κοινωνικό τοπίο.

Η 24ωρη απεργία στις 15 Οκτώβρη δίνει μια σημαντική δυνατότητα για να βγει ο λαός στους δρόμους και να αρχίσει δημιουργεί τους όρους για τη συγκρότηση ενός κινήματος σαν αυτό που περιγράφουμε πιο πάνω.

Στις 15 Οκτώβρη πρέπει να παλέψουμε να κλεισουν ολα τα σχολεια.

Τα νούμερα συμμετοχής στην απεργία πρέπει να είναι ψηλά και οι συγκεντρώσεις μαζικές.

Γι’ αυτό το κάλεσμα στην Καρδίτσα για απεργιακή συγκέντρωση πρέπει να είναι στην πλατεία και όχι σε κλειστό χώρο- Εργατικό Κέντρο- όπως αποφάσισε το Ν.Τ. Της ΑΔΕΔΥ που υπονομεύει τη συμμετοχή αλλά και την προοπτική διαδήλωσης στους δρόμους της πόλης.

Και στις 16 Οκτώβρη πρέπει να συζητηθεί και να οργανωθεί το επόμενο βήμα.

• Μέτρα για την πανδημία – Μαζικά τεστ – μικρές τάξεις.
• Κάτω ο νόμος 4692 (Τράπεζα Θεμάτων, αξιολόγηση) και ο 4589 (προσοντολόγιο).
• Δεν κάνουμε εξ αποστάσεως – δεν είμαστε απεργοσπαστικός μηχανισμός των μαθητικών κινητοποιήσεων και καταλήψεων – κατάργηση της ΥΑ της 30/9.
• Ανατροπή της υπουργικής Απόφασης – Ούτε μια γραμμή ύλης με τηλε-«εκπαίδευση» – Όχι στην τηλε-«εκπαίδευση» και τις κάμερες στην τάξη – δραστική μείωση της ύλης.
• Όχι στις τρίμηνες συμβάσεις – Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί – μονιμοποίηση των αναπληρωτών και των καθαριστριών.

Συναδέρφισσες, συνάδερφοι, το δίλημμα μας έχει τεθεί: υποταγή ή αντίσταση; Αποδοχή και παράδοση στη βαρβαρότητα ή φραγμός και πάλη για την ανατροπή της;

Δεν υπάρχει τρίτη επιλογή! Η κυβέρνηση προχώρησε σε νέες αναθέσεις για τον κλάδο: Απεργοσπάστης, ρουφιάνος, “ψηφιακός” χωροφύλακας…

Δε συνεχίζει απλά τη μαύρη-αντιδραστική επίθεσή της στα δικαιώματα στις σπουδές, την εργασία, τις ελευθερίες, αλλά ανεβάζει το επίπεδο προχωρώντας με την πρόσφατη ΥΑ σε φασιστικοποίηση της σχολικής ζωής.

Ο Γληνός έγραφε “ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους”. Αυτός που θα υποχρεωθεί να τρομοκρατήσει, να καταστείλει τους αγώνες της νεολαίας μας τι;;;

            Συναδέρφισσες, συνάδερφοι δε γίνεται να περάσει η ακύρωση της υπόστασής μας. Ο αυτοεξευτελισμός μας. Η μετατροπή μας σε άβουλα εκτελεστικά όργανα του κράτους που θα παίρνουν θέση απέναντι στις διεκδικήσεις της νέας γενιάς. Τελικά μοιραίοι για τις δικές μας ζωές και των μαθητών μας.

            Η απάντηση στα ερωτήματα “πως φτάσαμε  ως  εδώ;” , “τι θα μας ζητήσουν μετά;” είναι ίδια:

            Να μπει τέλος στην αδράνεια και την ακινησία. Να βάλουμε φραγμό!
Να δοθεί κεντρικη μαχη ανατροπης της ΥΑ.
Με οργάνωση Γενικών Συνελεύσεων και μαζική συμμετοχή σ’ αυτές.
Συμμετέχοντας στην απεργια την Πέμπτη 15/10 !

Αυτό είναι το χρέος μας. Η ατομική μας ευθύνη και η συλλογική μας στάση.

            Καλούμε τους συναδέρφους να αξιοποιήσουν όποιες αποφάσεις ομοσπονδιών, σωματείων (ΑΔΕΔΥ-ΟΛΜΕ-ΕΛΜΕ) δίνουν τη δυνατότητα μη εφαρμογής της ΥΑ. “Κερδίζοντας” χρόνο προετοιμασίας της κύριας ανάγκης απεργιακου αγωνα. Αυτό το  καθήκον δεν μπορεί να υποκατασταθεί.

            Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες συναδέρφους σ’ όλη τη χώρα που αρνήθηκαν να εφαρμόσουν τις κυβερνητικές οδηγίες. Σημαντική η συμβολή τους να μην επικρατήσει η τρομοκρατία. Να συνεχίσουν και να μπουν μπροστά στην οργάνωση της πάλης. Τονίζουμε ότι η κατεύθυνση ανατροπής της ΥΑ μας αφορά όλους. Και αυτούς που τα σχολεία τους δεν τελούν υπό κατάληψη αλλά και τους συναδέρφους της Α/θμιας. Ολοι για ολους!

Να βγούμε και οι εκπαιδευτικοί στον αγώνα!

Δεν κάνουμε εξ αποστάσεως – δεν είμαστε απεργοσπαστικός μηχανισμός των μαθητικών κινητοποιήσεων και καταλήψεων.

Οι αγώνες δεν τιμωρούνται, δεν αναπληρώνονται!

Των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών Καρδίτσας

Δεν έχω σπίτι, ούτε αυτοκίνητο, δεν έχω χωράφι, ούτε μαγαζί, ούτε δουλειά…Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και δυστυχώς για την  Καρδίτσα και το λαό της πολύ φτώχεια, απόγνωση, θλίψη πλανιέται πάνω από την περιοχή.

Τούτες τις στιγμές που το βιος των Καρδιτσιωτών πνίγηκε στα λασπόνερα, οι “από πάνω” εντείνουν τους “ψεκασμούς” εξαπάτησης και κοροϊδίας. Οι διαχρονικοί -κυβερνητικοί και τοπικοί- αρνητές των δικαιωμάτων του λαού, επιχειρούν με ψέματα και ψίχουλα, με υποσχέσεις θολές και αόριστες να κατευνάσουν την οργή των Καρδιτσιωτών.

Οι εκπαιδευτικοί -πολλοί οι ίδιοι πλημμυροπαθείς- πρέπει να “διδάξουν” αλληλεγγύη, αγώνα, διεκδίκηση. Έχουν ένα λόγο παραπάνω γιατί πρέπει να στηρίξουν έμπρακτα τους μαθητές, τους νέους του τόπου μας.

Με βάση τα παραπάνω αναρωτιόμαστε ποια φιλοκυβερνητικά  και φιλοδημοτικά κίνητρα οδήγησαν το ΔΣ της ΕΛΜΕ (ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ) στη συνεδρίαση τη περασμένη Τρίτη να μη βγάλει λέξη(!!!) για την καταστροφή της περιοχής. Μάλιστα αποφάσισαν να στείλουν αντιπροσωπεία (!!!) στο Καρδιτσιώτικο συλλαλητήριο. Μετά από πιέσεις άλλαξαν την απόφαση και κήρυξαν στάση εργασίας(11πμ-2μμ), ώστε καθηγητές και μαθητές να “πλημμυρίσουν” τη Κεντρική πλατεία.

Τα σχολεία τη Δευτέρα πρέπει να “κλείσουν”, για να ανοίξει χαραμάδα ελπίδας.

Οι εκπαιδευτικοί μαζί με τους μαθητές μας, τους γονείς τους, έχουν το καθήκον να ενώσουν τις φωνές τους με όλους τους Καρδιτσιώτες. Για να ακουστούν δυνατά:

• “Μας πνίξανε τη πόλη, μας πνίξαν τη ζωή-αντίσταση, αγώνας και πάλη λαϊκή”, 
• “Μας έπνιξαν τη πόλη στη λάσπη στο νερό, αποζημιώσεις για όλο το λαό”

Φωνή αλληλεγγύης, φωνή διεκδίκησης.

Για να πάρουμε πίσω τη ζωή μας.

Καλούμε τους εκπαιδευτικούς.

• Τη Δευτέρα 5 Οκτώβρη, ώρα 12 το μεσημέρι, στο Πανκαρδιτσιώτικο συλλαλητήριο στη κεντρική πλατεία.

            Τη τοπική ΕΛΜΕ και το Σύλλογο Α/θμιας να πάρουν πρωτοβουλία στήριξης των μαθητών που έχουν πληγεί.

 Ενώ η κυβέρνηση ανοίγει τα σχολεία με μια προχωρημένη αίσθηση «ανοσίας αγέλης», ενώ κανένα απολύτως μέτρο δεν έχει πάρει για να προστατεύσει την υγεία μαθητών και εκπαιδευτικών, την ίδια στιγμή προχώρησε σε νέο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο θεσμοθετεί την υποχρεωτικότητα της εξ αποστάσεως «εκπαίδευσης» για εκπαιδευτικούς και μαθητές. Αυτής της εξ αποστάσεως που «εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες» (όπως έλεγαν Μητσοτάκης και Γεραπετρίτης, όταν ήθελαν να ανοίξουν τα σχολεία). Αυτής της εξ αποστάσεως, η οποία «δεν είναι κανονική εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά χρησιμοποιείται για να διατηρηθεί μια επαφή των παιδιών με το σχολείο», όπως έλεγε η Κεραμέως τις πρώτες μέρες εφαρμογής της, όταν ακόμα δεν είχε συνειδητοποιήσει την έκταση της υποταγής των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Και της κάμερας, την οποία «πήρε πίσω», όπως διαβεβαίωνε ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Φίλης και διάφοροι μεγαλοσχήμονες συνδικαλιστικοί παράγοντες.

Ας μην έχουμε παράπονο… Με την εφαρμογή της υποχρέωσης να παρέχουν τηλε-«εκπαίδευση» οι συνάδελφοι που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου, ικανοποιείται και ένα «αίτημα» του… ταξικού κινήματος (όπως αυτοανακηρύσσεται) που ζητούσε ακριβώς αυτό το Μάη!

ΔΑΚΕ, ΠΕΚ, ΣΥΝΕΚ και ΠΑΜΕ ας μην χύσουν τώρα κροκοδείλια δάκρυα. Στο σημερινό αίσχος που προχωράει η κυβέρνηση, έχουν βάλει το χέρι τους.

Επαναλαμβάνουμε: Η τηλε-«εκπαίδευση» (και όλα τα «τηλε» που έρχονται) σημαίνουν μερικά πολύ σοβαρά πράγματα. Η εξ αποστάσεως  «εκπαίδευση» και η ζωντανή αναμετάδοση φέρνουν:

Α. Την εικονική δημιουργία μιας εκπαίδευσης χωρίς σχολεία, χωρίς εκπαιδευτικούς, χωρίς ανάγκη κτιριακών υποδομών, με όρια μαθητών στην τάξη που δεν έχουν καμία σημασία, με νομιμοποιημένη την αδιοριστία.

Β. Μια φασίζουσα λογική ελέγχου, με τελικό στόχο τη συντριβή κάθε ελευθερίας σκέψης μέσα στο σχολείο. Παρακάμπτει χωρίς καν να το νομοθετεί τις μαθητικές αποχές και καταλήψεις, τις απεργίες των καθηγητών, τις απεργίες των ΜΜΜ.

Γ. Την όξυνση των ταξικών ανισοτήτων και φραγμών στις σπουδές.

Δ. Την ακόμα μεγαλύτερη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, όπως άλλωστε φάνηκε από την θεσμοθέτηση τρίμηνων συμβάσεων αναπληρωτών με βασικό όχημα την τηλε-«εκπαίδευση».

Ε. Τη μετατόπιση πραγματικών ζητημάτων στην εικονική πραγματικότητα (τηλε-εκπαίδευση, τηλε-συνέλευση, τηλε-ψηφοφορία) την «από απόσταση επικοινωνία», την υπονόμευση της συλλογικότητας και του πραγματικού διαλόγου!

Η επίθεση προχωράει ακάθεκτη μαζί με την ανοσία αγέλης. Μαζί με όλα αυτά η Κεραμέως ανακοινώνει την έναρξη της αξιολόγησης και ο Μητσοτάκης τον ελάχιστο βαθμό μαθήματος που θα ορίζει η σχολή ως προαπαιτούμενο εισαγωγής σε αυτήν! Και προχωράει η επίθεση τόσο συνολικά γιατί το σύστημα και η κυβέρνησή του έχουν αντιληφθεί ότι απέναντί τους έχουν ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ από άποψη συνδικαλιστικών ηγεσιών και κομμάτων της «αντιπολίτευσης». Με αυτό δεδομένο, μαθητές και εκπαιδευτικοί γινόμαστε πειραματόζωα, όχι μόνο για το αν θα ζήσουμε από την πανδημία, αλλά και για το αν θα ανεχτούμε αυτό τον οδοστρωτήρα απέναντι σε στοιχειώδη, βασικά δικαιώματα.

Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Παλεύουμε για:

• Ανατροπή της υπουργικής Απόφασης – Ούτε μια γραμμή ύλης με τηλε-«εκπαίδευση» – Όχι στην τηλε-«εκπαίδευση» και τις κάμερες στην τάξη.
• Μέτρα τώρα για την πανδημία – Μαζικά τεστ – μικρές τάξεις – άδειες στους συναδέλφους που τις έχουν ανάγκη.
• Κάτω ο νόμος 4692 (Τράπεζα Θεμάτων, αξιολόγηση) και ο 4589 (προσοντολόγιο).
• Όχι στις τρίμηνες συμβάσεις – Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί – μονιμοποίηση των αναπληρωτών και των καθαριστριών.

Τη Δευτέρα ανοίγουν τα σχολεία και το σκηνικό είναι το εξής:

• Τα τμήματα είναι μεγαλύτερα από πέρσι.
• Τεστ δεν γίνονται ούτε καν σε σχολεία που έχουν υπάρξει κρούσματα κορονοϊού.
• Διευθυντές καλούνται ενδεχομένως το Σαββατοκύριακο για να παραλάβουν μάσκες, οι οποίες «είναι καθοδόν» (μάλλον έρχονται με τα πόδια)!
• Συναδέλφισσες και συνάδελφοι φέρνουν από το σπίτι τους σκούπες, σφουγγαρίστρες και απορρυπαντικά για να καθαριστούν τα σχολεία.
• Οι προσλήψεις καθαριστριών (με ρατσιστικό αποκλεισμό των αλλοδαπών) είναι περίπου οι μισές από τις απαιτήσεις, και πολλές από αυτές αφορούν τρίωρες συμβάσεις!
• Θεσμοθετείται η δυνατότητα τρίμηνων συμβάσεων για αναπληρωτές αντιγράφοντας όλο το μαύρο τοπίο εργασιακών σχέσεων του ιδιωτικού τομέα.
• Εξελίσσεται η εφαρμογή όλου του αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου (τράπεζα θεμάτων, αξιολόγηση, αλλαγή των ωρολογίων προγραμμάτων με συνέπειες απολύσεις αναπληρωτών-πλεονάσματα μονίμων, μείωση εισακτέων, «προσοντολόγιο» ανεργίας των αναπληρωτών…) ενάντια σε μαθητές και εκπαιδευτικούς.
• Με νέα διάταξη (νομιμοποίησης και υποχρεωτικότητας) επιχειρείται η επιβολή της εξ’ αποστάσεως ψευτοεκπαίδευσης ως κανονική διαδικασία.

Και ενώ συμβαίνουν αυτά, στην εικονική πραγματικότητα των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, «όλα πάνε καλά» αναμεταδίδοντας και υπερθεματίζοντας -με το αζημίωτο- τις ανερυθρίαστες δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών.

Ταυτόχρονα, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ΟΛΜΕ – ΔΟΕ συνεχίζουν τη θερινή ραστώνη τους. Δεν είναι απλή αδράνεια. Είναι συνειδητή επιλογή μιας ευρείας γκάμας δυνάμεων (κυβερνητικών και «ταξικών», ΔΑΚΕ-ΠΕΚ-ΣΥΝΕΚ-ΠΑΜΕ), η καθεμία για τους λόγους της, να μην ενοχλήσουν στα σοβαρά τη βάρβαρη «κανονικότητα» του συστήματος. Στη συνέλευση προέδρων ΔΕΝ αποφασίστηκε καμία απεργία ούτε και καμία κινητοποίηση. Παραπέμφθηκαν όλα στο μέλλον.

Όμως αποφασίστηκε, λέει, η απεργία – αποχή από την αυτοαξιολόγηση. Καταρχήν είναι αποχή, δεν είναι απεργία (για να μην χάνουν οι λέξεις το νόημά τους). Από κει και πέρα, μπορεί μια τέτοια απόφαση να είναι θετική, με την έννοια ότι καλεί τον κλάδο να μην γίνει συνένοχος, όμως δεν ανατρέπει το συνολικό πλαίσιο της αξιολόγησης (ατομική,εξωτερική κλπ).  Η φασαρία που γίνεται για το ζήτημα γίνεται γιατί, όταν αυτό είναι το μόνο που έχει να επιδείξει η συνέλευση προέδρων, τότε αποτελεί ένα απλό φύλλο συκής που χρησιμοποιούν ΣΥΝΕΚ και ΠΑΜΕ (σε απόλυτη αρμονία εδώ), ένα φύλλο συκής το οποίο προσφέρουν σε όλη την ηγεσία των καθεστωτικών πλειοψηφιών των ΟΛΜΕ – ΔΟΕ.

Πάρθηκε, λέει, και ως απόφαση η θέση για 15 μαθητές στο τμήμα. Ας παρακάμψουμε το ερώτημα «γιατί 15;», μιας και υπάρχουν πάρα πολλές σχολικές αίθουσες – κλουβιά, όπου οι 15 μαθητές είναι στριμωγμένοι, (μήπως η απάντηση είναι γιατί αυτό το όριο αντλεί «νομιμοποίηση» από την κυβέρνηση που το είχε χρησιμοποιήσει το Μάη); Άλλο είναι το βασικό: Τι αξία έχει οποιοδήποτε νούμερο όταν δεν παλεύεται; Όταν μια υποτιθέμενη διεκδίκηση αποτελεί απλή διακήρυξη, τότε απλώς χρησιμοποιείται ως δημοσκοπικό όχημα για τα κόμματα που παίζουν στο κεντρικό πολιτικό χρηματιστήριο.

Αν την Τρίτη ένας συνάδελφος βρεθεί στην τάξη με 27 στριμωγμένους μαθητές, χωρίς ή με ανεπαρκή καθαρισμό του χώρου, χωρίς τεστ, αναγκασμένος να μιλάει έξι ώρες με μάσκα, και ενώ την ίδια στιγμή θα κληθεί να είναι ο φορέας της υλοποίησης της τράπεζας θεμάτων, αν αυτός ο συνάδελφος καλέσει ένα συνδικαλιστικό στέλεχος και του πει «τώρα πες μου τι να κάνω», ποια θα είναι η απάντηση; Ότι «θέση του κλάδου είναι οι 15 μαθητές στο τμήμα». Ότι θα «πιάσουμε τη διοίκηση να την πείσουμε να κάνει τα τέσσερα 27άρια, πέντε 22άρια». Ότι, «ευτυχώς, συναδέλφισσες και συνάδελφοι καθάρισαν το σχολείο»;

Όλα συνηθίζονται βέβαια.

            Να μην συνηθίσουμε και αυτήν την αθλιότητα. Φτάνει με την κανονικότητα και τη διαχείριση της ήττας. Φτάνει με τους εξευτελισμούς από την κυβέρνηση και την κοροϊδία από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Αυτή είναι η ατομική μας ευθύνη:

Να αρνηθούμε τον ρεαλισμό της υποταγής για να κατακτήσουμε αυτά που μας αρνούνται.
Να υψώσουμε φωνή ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ

Μόνο ο δρόμος του αγώνα μπορεί να ανοίξει μια άλλη ανθρώπινη και αξιοπρεπή προοπτική. Μόνο αυτός μπορεί να υπερασπίσει τη ζωή μας και τα δικαιώματά μας, τα δικά μας και των μαθητών.

Να οργανώσουμε ΑΜΕΣΑ νέες γενικές συνελεύσεις,
κεντρικές διαδηλώσεις στις πόλεις και απεργια.

• Να αναλάβει το κράτος όλη την ευθύνη και να πάρει τα απαιτούμενα μέτρα για τη διασφάλιση της υγείας των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Δωρεάν τεστ σε όλους. Σπάσιμο σε μικρά – ολιγομελή τμήματα. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί. Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών – άρση του αποκλεισμού των 11.000 συναδέλφων αναπληρωτών (που αποκλείστηκαν με αφορμή το παράβολο). Όχι στην διάταξη για εκπαιδευτικούς 3μηνων συμβάσεων. Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη μαθητών και εκπαιδευτικών για τα Μέσα Υγειονομικής Προστασίας.
• Να ανατραπούν οι νόμοι 4692 (Νόμος Κεραμέως) και 4589 (Νόμος Γαβρόγλου – προσοντολόγιο). Όχι στην αξιολόγηση, την τρομοκράτηση και την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Αγώνας ενάντια στους φραγμούς στις σπουδές. Να ανακληθούν οι αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα. Όχι στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Ούτε μια ώρα εξ αποστάσεως «εκπαίδευση», ούτε ένα λεπτό ανοιχτή κάμερα στην τάξη – ανατροπή της τροπολογίας. Διδασκαλία στο σπίτι για τους μαθητές με προβλήματα υγείας- πρόσληψη εκπαιδευτικών.
• Κάτω τα χέρια από τις διαδηλώσεις και τη συνδικαλιστική δράση. Ανατροπή του θεσμικού πλαισίου που απαγορεύει τις διαδηλώσεις και πνίγει τη συνδικαλιστική δράση.

Η πανδημία συνεχίζει να απειλεί, ενώ οι κυβερνήσεις κάνουν σαφές ότι το μόνο σχέδιο που διαθέτουν είναι να μην διαταραχθεί, όσο γίνεται, η εκμετάλλευση των εργαζομένων και η κερδοφορία του κεφαλαίου. Τα μέτρα προστασίας σε εργοστάσια, σούπερ μάρκετ, υπηρεσίες είναι για τους εργαζόμενους αστεία, ενώ η πολυδιαφημισμένη «ενίσχυση» των δομών περίθαλψης έχει οδηγήσει σε 5.000 λιγότερους εργαζόμενους (3.000 μόνιμους και 2.000 έκτακτους) το Μάη του 2020 σε σχέση με το Μάη του 2019! Η κυβέρνηση ανοίγει τα σχολεία χωρίς να εγγυάται τίποτα, με απόλυτη ανευθυνότητα και με περισσότερους μαθητές στην τάξη από ό,τι πέρσι! Με χίλια ζόρια «δεσμεύτηκε» (και αυτό μένει να αποδειχτεί) να καλύψει το κόστος για τα στοιχειώδη Μέσα Υγειονομικής Προστασίας για μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Εντείνεται η επίθεση στα δικαιώματά μας

Η ιδιαίτερη κατάσταση που έχει δημιουργήσει η πανδημία, όχι μόνο δεν έχει φρενάρει τους ρυθμούς της επίθεσης του συστήματος και της κυβέρνησης απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα, αλλά αντίθετα χρησιμοποιείται ως ευκαιρία για την επιτάχυνσή της: Με απανωτούς νόμους και τροπολογίες, η πλήρης διάλυση των εργασιακών σχέσεων και οι μαζικές απολύσεις καλύπτονται θεσμικά, οι διαδηλώσεις περιορίζονται δραστικά (σχεδόν απαγορεύονται), η αστυνομική βία γίνεται όλο και πιο βάρβαρη. Μεθοδεύεται η κατάργηση του δικαιώματος της αναρρωτικής άδειας στον ιδιωτικό τομέα, καθώς, με νέα ρύθμιση, οι ασθενείς που βρίσκονται σε καραντίνα θα υποχρεωθούν να δουλεύουν υπερωρίες για να καλύψουν τις «χαμένες» εργατοώρες! Την ίδια στιγμή που με εγκύκλιο του ΥΠΑΙΘ κόβεται η αδεια ανατροφής σε νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς. Ο νόμος – έκτρωμα 4692 προμηνύει τσουνάμι ταξικών φραγμών και αποκλεισμών στις σπουδές, η αξιολόγηση ξεκινά ενώ χιλιάδες αναπληρωτές μετά την εφαρμογή του προσοντολογίου του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν μπροστά τους τη μόνιμη ανεργία. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, με μια απέραντη καθεστωτική αναλγησία, 11.000 περίπου αναπληρωτές αποκλείονται από τους πίνακες λόγω ενός παράβολου (!) και άλλοι είναι θύματα αμέτρητων λαθών από το… επιτελικό κράτος.

Τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν στην περιοχή

Και το τοπίο σκοτεινιάζει περισσότερο καθώς  οι κίνδυνοι ένοπλων συγκρούσεων έρχονται όλο και πιο κοντά. Η επικυριαρχία των ιμπεριαλιστών και οι τυχοδιωκτισμοί της τούρκικης και της ελληνικής αστικής τάξης («άτακτο» και «καλό» παιδί στα μεγάλα αφεντικά, αντίστοιχα) αποτελούν εγγύηση επικίνδυνων εξελίξεων ενάντια στα μόνιμα θύματα, τους λαούς της περιοχής και ανάμεσά τους για τους λαούς Ελλάδας – Τουρκίας.

Το σύστημα και το πολιτικό του προσωπικό διακυβεύουν το σύνολο των βασικών λαϊκών δικαιωμάτων: Την ίδια τη ζωή, την περίθαλψη, τη δουλειά, τις σπουδές, τις ελευθερίες.

Οι (ει)δικοί τους δίνoυν ρέστα διατεταγμένης υπηρεσίας

Ο περιοδεύον θίασος που ακούει στο όνομα «ειδικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης» δίνει ρέστα διατεταγμένης υπηρεσίας και αποδεικνύει την απόλυτη υποταγή της επιστήμης στο κεφάλαιο. Οι (ει)δικοί τους παίρνουν άμεσα γραμμή από την κυβέρνηση και της «υποδεικνύουν» αυτό που τους έχει αυτή υποδείξει. Οι συνεχείς παλινωδίες και οι γελοιότητες που χαρακτηρίζουν τα επιτελεία αυτά ρίχνουν νερό στο μύλο αντιδραστικών θεωριών και συνομωσιολογίας. Οι θεωρίες αυτές όχι μόνο λειτουργούν καθησυχαστικά σε σχέση με τους κινδύνους, αλλά δίνουν και άλλοθι στο σύστημα και στις κυβερνήσεις του ώστε να μην κάνουν τίποτα για να προστατεύσουν τη λαϊκή υγεία.

Που βρίσκονται οι απαντήσεις;

            Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα, απάντηση δεν μπορούν να δώσουν οι (και πάλι) αναμονές για αλλαγή κυβέρνησης για να «φτιάξουν τα πράγματα» (τάχα). Ούτε οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης, που το μόνο που επιζητούν είναι να κερδίσουν μετοχές στο παιχνίδι της αποδοχής τους από τα κέντρα εξουσίας του συστήματος. Ούτε δυνάμεις που αναπαράγουν και τροφοδοτούν θεωρίες συνομωσίας και σκοταδισμού. Ούτε βέβαια οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και παρατάξεις που, όποτε το καθήκον της συμμόρφωσης με το σύστημα απαιτεί, κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεδοντιάσουν τις αντιστάσεις των εργαζομένων.

Απάντηση μπορεί να δώσει ο ίδιος ο λαός με την πάλη του για
να υπερασπίσει τον εαυτό του και τα δικαιώματά του.

Οι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να δεχτούμε να πάμε εμείς και οι μαθητές στα σχολεία σαν πρόβατα στη σφαγή. Το διεκδικητικό πλαίσιο που προβάλλεται από πολλές πλευρές, μπορεί να περιέχει σωστά στοιχεία, αλλά παραμένει κενό γράμμα όσο δεν προετοιμάζονται αγώνες, διαδηλώσεις και απεργίες.

Παλεύουμε για:

-Μέσα προστασίας και υγιεινής (μάσκες, αντισηπτικά, καθαριστικά κλπ) για όλους τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές με την αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Δωρεάν τεστ σε όλους. Σπάσιμο σε μικρά – ολιγομελή τμήματα. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί. Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών – άρση του αποκλεισμού των 11.000 συναδέλφων αναπληρωτών (που αποκλείστηκαν με αφορμή το παράβολο). Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη μαθητών και εκπαιδευτικών για τα Μέσα Υγειονομικής Προστασίας.

-Να ανατραπούν οι νόμοι 4692 (Νόμος Κεραμέως) και 4589 (Νόμος Γαβρόγλου – προσοντολόγιο). Όχι στην αξιολόγηση, την τρομοκράτηση και την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Αγώνας ενάντια στους φραγμούς στις σπουδές. Να ανακληθούν οι αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα.  Όχι στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Να χορηγηθεί σε όλους/-ες τους νεοδιόριστους και αναπληρωτές συναδέλφους η 9μηνη άδεια ανατροφής – Ανάκληση της αντίστοιχης εγκυκλίου. Ούτε μια ώρα εξ αποστάσεως «εκπαίδευση», ούτε ένα λεπτό ανοιχτή κάμερα στην τάξη – ανατροπή της τροπολογίας. Διδασκαλία στο σπίτι για τους μαθητές με προβλήματα υγείας- πρόσληψη εκπαιδευτικών.

-Κάτω τα χέρια από τις διαδηλώσεις και τη συνδικαλιστική δράση. Ανατροπή του θεσμικού πλαισίου που απαγορεύει τις διαδηλώσεις και πνίγει τη συνδικαλιστική δράση (Μητρώο Πραγματικών Δικαιούχων, ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, περιορισμός απεργιών, ΑΦΜ Σωματείων)

Στο βαθμό που η κυβέρνηση συνεχίζει να αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της και να εγγυηθεί την υγεία των μαθητών και των εκπαιδευτικών και ανάλογα με την εξέλιξη της πανδημίας, παραμένει ανοιχτή η συζήτηση του στόχου να κλείσουν τα σχολεία.

            Σε κάθε περίπτωση, τα παιδιά του λαού και οι εκπαιδευτικοί δεν μπορεί να είναι τα πιόνια μιας ψευδεπίγραφης εικόνας κανονικότητας που θα στηθεί πάνω στις ζωές μας.

Τυπικά και ουσιαστικά το συμπέρασμα από την ενημέρωση της υπουργού είναι η ανάθεση της ευθύνης της λειτουργίας των σχολείων σε εκπαιδευτικούς και μαθητές …δια της μάσκας.

Η κύβερνηση αφού άκουσε τους “ειδικούς” που εισηγήθηκαν ό,τι τους είπε η κυβέρνηση κατέληξε η μάσκα να γίνει το – ουσιαστικά μοναδικό – εργαλείο για την καταπολέμηση της πανδημίας, όποτε λειτουργήσουν τα σχολεία.

Η κυβέρνηση συνεχίζει να μην αναλαμβάνει καμιά ευθύνη για την λειτουργία των σχολείων. Τη μεταφέρει σε μαθητές και εκπαιδευτικούς με τη σωστή η μη χρήση μάσκας από αυτούς. Καμιά εγγύηση για την υγεία μαθητών και εκπαιδευτικών.

Και η πρόκληση απογειώνεται με την -δεν υπάρχουν λόγια- επίκληση του πανελλαδικού μέσου όρου 17 μαθητών ανά τμήμα. Ξεδιάντροπα προσθέτει και διαιρεί τα 27αρια τμήματα στα αστικά κέντρα με τα μονοψήφια νούμερα μαθητών στις ακριτικές και νησιώτικες περιοχές. Τι κι αν έχουμε αίθουσες κλουβιά -κοντέινερ, εκεί χωρούν χωρίς κίνδυνο και 25-27 μαθητές όταν  αντίστοιχα σε οποιοδήποτε καταστημα της χώρας με τα ίδια τετραγωνικά επιτρέπεται να υπάρχουν 4 άντε 5 άτομα. Παντού Παρασκευή και στα σχολεία Σάββατο! Άλλωστε η κυβέρνηση νομοθέτησε την περασμένη άνοιξη μέσα στην καραντίνα την αύξηση των μαθητών ανά τμήμα.

Τα παραπάνω μέτρα τα ευλογούν και τα υπερασπίζονται και οι (ει)δικοί τους. Δε θα θυμίσουμε από ποιες οπτικές γωνίες(sic) έβλεπαν τα πράγματα (χρήση μάσκας, αποστάσεις κλπ) το προηγούμενο διάστημα αλλά σήμερα συντάσσονται με την κυβερνητική πολιτική. Αναρωτιόμαστε ποια ειδικότητα ορίζει τα τμήματα να μη “σπάνε” στη μέση, να μη λειτουργούν με πάνω από 10 μαθητές. Βλέπετε σ’ αυτό που αποκαλείται “πολιτισμένος κόσμος” υπάρχει και η περίπτωση της Ιταλίας με την εξασφάλιση περισσότερων αιθουσών και εκπαιδευτικών ώστε να μη συνωστίζονται οι μαθητές στις αίθουσες. Γι αυτά μούγκα. Εκεί  είναι άλλοι ειδικοί που δεν έχουν ακόμα ανακαλύψει ότι η μάσκα  είναι η μόνη λύση…

Και ένα τελευταίο για την τηλεκπαίδευση. Παρότι στην αρχή της ομιλίας της υπουργού εκθειάζεται η δια ζώσης διδασκαλία, για τους μαθητές με προβλήματα υγείας εφαρμόζει την τηλεκπαιδευση-ψευτοεκπαίδευση. Αντί να προσλάβει προσωπικό για διδασκαλία των μαθητών αυτών στο σπίτι σχεδιάζει την πρόσληψη αναπληρωτών “ψηφιακών” καθηγητών που αποκλειστικά θα “διδάσκουν” σε ψηφιακές εικονικές τάξεις. Είναι σαφές τι δρόμος ανοίγεται για διορισμούς και εργασιακές σχέσεις…

Ναι εχουμε ατομικη ευθυνη: Να υπερασπιστούμε τη ζωή και τα εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματά μας. Κόντρα στην κυβερνητική προπαγάνδα που απαιτεί σιωπή και υποταγή, να υψώσουμε φωνή αντιστασης και διεκδικησης οργανώνοντας γενικές συνελεύσεις σε προαύλια σχολείων την πρώτη βδομάδα του Σεπτέμβρη που  να προετοιμάσουν μια πρώτη απεργία κοντά στην έναρξη των μαθημάτων.

Τέτοια μαυρίλα στο ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς, μάλλον δεν έχει πρόσφατο προηγούμενο. Άγχος, φόβος και ζοφερές προσδοκίες, παράγονται από το σύνολο των εξελίξεων που επιδρούν στη ζωή του λαού:

– Η πανδημία συνεχίζει να απειλεί, ενώ οι κυβερνήσεις κάνουν σαφές ότι το μόνο σχέδιο που διαθέτουν είναι να μην διαταραχθεί, όσο γίνεται, η εκμετάλλευση των εργαζομένων και η κερδοφορία του κεφαλαίου. Τα μέτρα προστασίας σε εργοστάσια, σούπερ μάρκετ, υπηρεσίες είναι για τους εργαζόμενους αστεία, ενώ η πολυδιαφημισμένη «ενίσχυση» των δομών περίθαλψης έχει οδηγήσει σε 5.000 λιγότερους εργαζόμενους (3.000 μόνιμους και 2.000 έκτακτους) το Μάη του 2020 σε σχέση με το Μάη του 2019! Η κυβέρνηση ανοίγει τα σχολεία χωρίς να εγγυάται τίποτα, με απόλυτη ανευθυνότητα και με περισσότερους μαθητές στην τάξη από ό,τι πέρσι! Με χίλια ζόρια «δεσμεύτηκε» (και αυτό μένει να αποδειχτεί) να καλύψει το κόστος για τα στοιχειώδη Μέσα Υγειονομικής Προστασίας για μαθητές και εκπαιδευτικούς.

– Η ιδιαίτερη κατάσταση που έχει δημιουργήσει η πανδημία, όχι μόνο δεν έχει φρενάρει τους ρυθμούς της επίθεσης του συστήματος και της κυβέρνησης απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα, αλλά αντίθετα χρησιμοποιείται ως ευκαιρία για την επιτάχυνσή της: Με απανωτούς νόμους και τροπολογίες, η πλήρης διάλυση των εργασιακών σχέσεων και οι μαζικές απολύσεις καλύπτονται θεσμικά, οι διαδηλώσεις περιορίζονται δραστικά (σχεδόν απαγορεύονται), η αστυνομική βία γίνεται όλο και πιο βάρβαρη. Ο νόμος – έκτρωμα 4692 προμηνύει τσουνάμι ταξικών φραγμών και αποκλεισμών στις σπουδές, η αξιολόγηση ξεκινά ενώ χιλιάδες αναπληρωτές μετά την εφαρμογή του προσοντολογίου του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν μπροστά τους τη μόνιμη ανεργία. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, με μια απέραντη καθεστωτική αναλγησία, 11.000 περίπου αναπληρωτές αποκλείονται από τους πίνακες λόγω ενός παράβολου (!) και άλλοι είναι θύματα αμέτρητων λαθών από το… επιτελικό κράτος.

– Και το τοπίο σκοτεινιάζει περισσότερο καθώς τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν στην περιοχή και οι κίνδυνοι ένοπλων συγκρούσεων έρχονται όλο και πιο κοντά. Η επικυριαρχία των ιμπεριαλιστών και οι τυχοδιωκτισμοί της τούρκικης και της ελληνικής αστικής τάξης («άτακτο» και «καλό» παιδί στα μεγάλα αφεντικά, αντίστοιχα) αποτελούν εγγύηση επικίνδυνων εξελίξεων ενάντια στα μόνιμα θύματα, τους λαούς της περιοχής και ανάμεσά τους για τους λαούς Ελλάδας – Τουρκίας.

Το σύστημα και το πολιτικό του προσωπικό διακυβεύουν το σύνολο των βασικών λαϊκών δικαιωμάτων: Την ίδια τη ζωή, την περίθαλψη, τη δουλειά, τις σπουδές, τις ελευθερίες.

Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα, απάντηση δεν μπορούν να δώσουν οι (και πάλι) αναμονές για αλλαγή κυβέρνησης για να «φτιάξουν τα πράγματα» (τάχα). Ούτε οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης, που το μόνο που επιζητούν είναι να κερδίσουν μετοχές στο παιχνίδι της αποδοχής τους από τα κέντρα εξουσίας του συστήματος. Ούτε δυνάμεις που αναπαράγουν και τροφοδοτούν θεωρίες συνομωσίας και σκοταδισμού. Ούτε βέβαια οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και παρατάξεις που, όποτε το καθήκον της συμμόρφωσης με το σύστημα απαιτεί, κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεδοντιάσουν τις αντιστάσεις των εργαζομένων.

Απάντηση μπορεί να δώσει ο ίδιος ο λαός με την πάλη του για
να υπερασπίσει τον εαυτό του και τα δικαιώματά του.

Οι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να δεχτούμε να πάμε εμείς και οι μαθητές στα σχολεία σαν πρόβατα στη σφαγή. Μέσα στην πρώτη βδομάδα του Σεπτέμβρη, να οργανωθούν γενικές συνελεύσεις σε προαύλια σχολείων και να προετοιμάσουν μια πρώτη απεργία κοντά στην έναρξη των μαθημάτων.

Παλεύουμε για:

• Να αναλάβει το κράτος όλη την ευθύνη και να πάρει τα απαιτούμενα μέτρα για τη διασφάλιση της υγείας των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Κανένα τμήμα πάνω από δέκα μαθητές. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί. Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών – άρση του αποκλεισμού των 11.000 συναδέλφων αναπληρωτών (που αποκλείστηκαν με αφορμή το παράβολο). Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη μαθητών και εκπαιδευτικών για τα Μέσα Υγειονομικής Προστασίας.
• Να ανατραπούν οι νόμοι 4692 (Νόμος Κεραμέως) και 4589 (Νόμος Γαβρόγλου – προσοντολόγιο). Όχι στην αξιολόγηση, την τρομοκράτηση και την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Αγώνας ενάντια στους φραγμούς στις σπουδές. Να ανακληθούν οι αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα. Όχι στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Ούτε μια ώρα εξ αποστάσεως «εκπαίδευση», ούτε ένα λεπτό ανοιχτή κάμερα στην τάξη – ανατροπή της τροπολογίας. Διδασκαλία στο σπίτι για τους μαθητές με προβλήματα υγείας- πρόσληψη εκπαιδευτικών.
• Κάτω τα χέρια από τις διαδηλώσεις και τη συνδικαλιστική δράση. Ανατροπή του θεσμικού πλαισίου που απαγορεύει τις διαδηλώσεις και πνίγει τη συνδικαλιστική δράση (Μητρώο Πραγματικών Δικαιούχων, ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, περιορισμός απεργιών, ΑΦΜ Σωματείων)

Στο βαθμό που η κυβέρνηση συνεχίζει να αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της και να εγγυηθεί την υγεία των μαθητών και των εκπαιδευτικών και ανάλογα με την εξέλιξη της πανδημίας, παραμένει ανοιχτή η συζήτηση του στόχου να κλείσουν τα σχολεία.

            Σε κάθε περίπτωση, τα παιδιά του λαού και οι εκπαιδευτικοί δεν μπορεί να είναι τα πιόνια μιας ψευδεπίγραφης εικόνας κανονικότητας που θα στηθεί πάνω στις ζωές μας.

Με ένα νομοσχέδιο αντιγραφή από διάφορες χουντικές περιόδους αλλά και από τη διεθνή πείρα της πολιτικής της φασιστικοποίησης των σύγχρονων αστικών «δημοκρατιών», η κυβέρνηση επιδιώκει να απαγορεύσει ουσιαστικά το δικαίωμα του λαού να διαδηλώνει.

Με διατάξεις που προβλέπουν:

• «αίτηση άδειας» ημέρες πριν τη διαδήλωση,
• ορισμό «υπεύθυνου διαδήλωσης»,
• δέσμευση των διαδηλωτών για ώρες έναρξης και λήξης καθώς και για τη διαδρομή της διαδήλωσης,
• δυνατότητα της αστυνομίας περιορισμού της ή πλήρους απαγόρευσής της ή διάλυσης της ενώ εξελίσσεται
• υποχρέωση των οργανωτών «συνεργασίας με την Αστυνομία»,
• ποινές δύο ετών σε όποιον απλώς συμμετέχει σε απαγορευμένη διαδήλωση και πολλά άλλα φαιά,

η κυβέρνηση από τη μια αποκαλύπτει την πραγματική φύση της πολιτικής του συστήματος και από την άλλη (και αυτό είναι το πιο σημαντικό) αποδεικνύει πόσο το καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα τρέμει τον εχθρό λαό. Δείχνει ακόμα ότι το φασίζον πλαίσιο των καμερών στο σχολεία δεν είναι καθόλου η εξαίρεση.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, για λογαριασμό όλου του συστήματος, επιχειρεί να βγάλει στη παρανομία τους λαϊκούς-εργατικούς αγώνες, τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις. Συνεχίζει και κλιμακώνει το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο που είχε ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ (ασφυκτικού ελέγχου των σωματείων) αλλά και η ίδια με τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και τα 50%+1 για να αποφασιστεί απεργία. Στοχεύει στην απαγόρευση, στη ποινικοποίηση, στη καταστολή και τη διάλυση κάθε μορφής διαμαρτυρίας, επιδιώκει να καθυποτάξει κάθε φωνή αντίστασης και διεκδίκησης.

Με την κατάθεση αυτού του φασίζοντος νομοσχεδίου τη Δευτέρα 29/6 στη Βουλή η κυβέρνηση κάνει φανερό ότι η άγρια αντιδραστική επίθεση όχι μόνο δεν κάνει διακοπές αλλά αντίθετα εντείνεται για να θωρακίσει το σύστημα της βαρβαρότητας ενόψει του μαύρου Σεπτέμβρη που φέρνει για το λαό η εξελισσόμενη αντεργατική-αντιλαϊκή καταιγίδα. Τα πραξικοπήματα που η κυβέρνηση εξαπέλυσε στην Εκπαίδευση εν μέσω καραντίνας και πανελλαδικών συνεχίζονται τώρα μέσα στο καλοκαίρι ενάντια σε όλο το λαό και τη νεολαία! Είναι επίσης ενδεικτικό αυτής της προετοιμασίας του συστήματος ότι από 30/6 αρχίζει να τρέχει η προθεσμία υπαγωγής των σωματείων στο διαβόητο Μητρώο Πραγματικών Δικαιούχων, δηλαδή το φακέλωμα-στραγγάλισμα των σωματείων.

• Τα σωματεία, οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία, πρέπει να παλέψουμε για να μην μπουν στο γύψο οι ελευθερίες και τα δικαιώματα μας!
• Κάτω τα χέρια από τη διαδήλωση, την απεργία, τα σωματεία και τις ελευθερίες λαού και νεολαίας!
• Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στην οργάνωση και στη μαζική πάλη!

Να αποσυρθεί τώρα το νομοσχέδιο που απαγορεύει τις διαδηλώσεις!

• Καλούμε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ να πάρουν αποφάσεις καταγγελίας και αγώνα για την απόσυρση του νομοσχεδίου
• Καλούμε τις ΕΛΜΕ και τους ΣΕΠΕ με ΓΣ και κινητοποιήσεις να σηκώσουν αγώνα για την απόσυρση του

Η κυβέρνηση, αφού εκμεταλλεύτηκε την πανδημία για να περάσει το νόμο – λαιμητόμο και την τροπολογία της ντροπής, τώρα εκμεταλλεύεται τις πανελλαδικές για να περάσει τις νέες άθλιες μεθοδεύσεις που φέρνουν απολύσεις. Με την απόφασή της δίνει και έναν τόνο για το τι θα ακολουθήσει με το νόμο για την Τεχνική Εκπαίδευση (που θα περάσει μέσα στο καλοκαίρι, όπως ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης στο ΣΕΒ!).

Με μια απλή υπογραφή που θεσμοθετεί τις αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα γυμνασίων και λυκείων, η κυβέρνηση της τροπολογίας της ντροπής και του νόμου – λαιμητόμου, προχωράει στην ΑΠΟΛΥΣΗ εκατοντάδων συναδέλφων αναπληρωτών, οι οποίοι εργάζονται για χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση και πετιούνται ουσιαστικά στο δρόμο.

Ταυτόχρονα, δημιουργεί συνθήκες πίεσης, τρομοκράτησης και αποφασιστικής επιδείνωσης των εργασιακών συνθηκών των μόνιμων συναδέλφων των ειδικοτήτων αυτών, οι οποίοι θα βγουν στην υπεραριθμία και στην περιπλάνηση, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους το ενδεχόμενο της επανάληψης του σεναρίου των διαθεσιμοτήτων.

Παρά τις δυσκολίες της περιόδου, πρέπει να υπάρξει απάντηση. Η κυβερνητική απόφαση δεν πρέπει να περάσει!

Χωρίς να πέφτουμε στην παγίδα του «ιδιαίτερου χαρακτήρα» αυτών ή εκείνων των ειδικοτήτων, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα όλων στη δουλειά.

Χωρίς αυταπάτες ότι η επίθεση θα σταματήσει με νομικές προσφυγές ή με ακούμπημα σε διάφορες προτάσεις νόμου, ή σε εκ νέου εκχώρηση σε διάφορες κυβερνητικές λύσεις, παλεύουμε να βάλει το κίνημα με αγώνες τη δική του σφραγίδα και να μπλοκάρει τις αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα.

Συνελεύσεις – διαδηλώσεις – αποχη από τη βαθμολόγηση γραπτών των πανελλαδικών όλων των μαθημάτων –
Να ανακληθούν οι αλλαγές στα ωρολόγια

• Να οργανωθούν παντού γενικές συνελεύσεις, γιατί η εξέλιξη αυτή μας αφορά ολες και ολους και όχι μόνο τους συναδέλφους που πλήττονται αυτές τις μέρες, όπως προσπαθούν να μας πείσουν διάφορες φωνές που θέλουν να απονευρώσουν και να υπονομεύσουν τις διαθέσεις αντίστασης και αγώνα.
• Να οργανώσουμε διαδηλώσεις, όπου να κληθεί όλος ο κλάδος.
• Καλούμε σε αποχη από τη βαθμολόγηση των γραπτών των πανελλαδικών όλων των μαθημάτων.
• Καλούμε την ΟΛΜΕ, την ΕΛΜΕ Καρδίτσας και όλες τις παρατάξεις να πάρουν καθαρή θέση.

 Τα ωρολόγια προγράμματα για Γυμνάσια και Λύκεια που ανακοινώθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας περιορίζουν δραστικά τις ώρες μαθημάτων Κοινωνικών Επιστημών και Οικιακής Οικονομίας, εξαφανίζουν σχεδόν εντελώς τα Καλλιτεχνικά Μαθήματα και μειώνουν τις ώρες Φυσικής, Βιολογίας, Γεωλογίας σε Γυμνάσιο και Λύκειο. Ενώ με την κατάργηση μαθημάτων επιλογής στα ΓΕΛ υπάρχουν ειδικότητες (πχ μηχανικοί) που μένουν με μηδενικό ωράριο. Και μένει να δούμε τι νέα σφαγή θα γίνει με το νόμο που ετοιμάζεται για την Τεχνική Εκπαίδευση.

Με μια απλή υπογραφή, η κυβέρνηση της τροπολογίας της ντροπής και του νόμου – λαιμητόμου, προχωράει στην απολυση εκατοντάδων συναδέλφων αναπληρωτών, οι οποίοι εργάζονται για χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση και πετιούνται ουσιαστικά στο δρόμο.

Ταυτόχρονα, δημιουργεί συνθήκες πίεσης, τρομοκράτησης και αποφασιστικής επιδείνωσης των εργασιακών συνθηκών των μόνιμων συναδέλφων των ειδικοτήτων αυτών, οι οποίοι θα βγουν στην υπεραριθμία και στην περιπλάνηση, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους το ενδεχόμενο της επανάληψης του σεναρίου των διαθεσιμοτήτων.

Οσο μας αφορά, δεν έχουμε κανέναν σκοπό να μπούμε σε μια λαθεμένη συζήτηση για να αποδείξουμε το «χρήσιμο και απαραίτητο» εκείνων ή των άλλων μαθημάτων. Και αυτό για δύο λόγους: καταρχάς γιατί το Υπουργείο κυνικά μας αντιμετωπίζει όλους ως αναλώσιμους -δημιουργώντας επίπλαστα την αίσθηση ότι κάποιοι ευνοούνται (πχ. Φιλόλογοι, πληροφορικοί)- εφόσον με το πολυνομοσχέδιο αποθαρρύνει μαθητές από το Γυμνάσιο και τους πετάει εκτός σχολείου στο λύκειο (τράπεζα θεμάτων, βάση, μείωση εισακτέων) και δεύτερο και σημαντικότερο γιατί το κρίσιμο ζήτημα είναι η υπεράσπιση του ιερού δικαιώματος στη δουλειά, ενός από τα πιο βασικά στη ζωή! Ενός δικαιώματος που αφορά ολες και ολους τους συναδέλφους, που αφορά, τελικά, ολο το λαο.

Δεν είναι δυνατόν με μια μονοκοντυλιά, η κυβέρνηση να διαλύει τις ζωές συναδέλφων και η διαδικασία της διόρθωσης των πανελλαδικών να συνεχίζεται απρόσκοπτα στην πλάτη αυτών των συναδέλφων, αναπληρωτών και μόνιμων. Οι εξελίξεις αυτές είναι σοβαρές και μας αφορούν όλες και όλους.

• Καταγγέλλουμε την αμετάκλητη απόλυση των συναδελφισσών και συναδέλφων αναπληρωτριών και αναπληρωτών, θυμάτων της κυβερνητικής απόφασης.
• Καταγγέλλουμε την τεχνητή παραγωγή υπεραριθμιών και την δραστική επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών των μόνιμων συναδελφισσών και συναδέλφων των παραπάνω ειδικοτήτων.
• Απαιτούμε την ανάκληση της κυβερνητικής απόφασης – Καμία απόλυση – απαιτούμε μονιμοποίηση των αναπληρωτών.
• Καλούμε τις ΕΛΜΕ να οργανώσουν κινητοποιήσεις και όχι παραστάσεις μελών ΔΣ – δε φιλοδοξούμε να γίνουμε «συνομιλητές» του συστήματος.
• Καλούμε τις ΕΛΜΕ και την ΟΛΜΕ να καλέσουν γενικές συνελεύσεις.
• Καλούμε τις ΕΛΜΕ και την ΟΛΜΕ να καλέσουν σε αποχη από τη βαθμολόγηση των γραπτών των πανελλαδικών όλων των μαθημάτων.

Σφοδρή και ολομέτωπη η επίθεση στην εκπαίδευση. Η κυβέρνηση της ΝΔ «μάζεψε» τις απόπειρες και τα αντιδραστικά, ταξικά σχέδια που «εκκρεμούσαν» από τις προηγούμενες κυβερνήσεις των πολλών τελευταίων χρόνων και με την ευκαιρία της πανδημίας εφορμά να γκρεμίσει στοιχειώδη δικαιώματα του λαού, των παιδιών του, των εκπαιδευτικών. Το σύστημα και η κυβέρνηση του σπεύδουν να επιβάλουν στην εκπαίδευση τις αντιδραστικές ανατροπές που χρειάζονται και προετοιμάζουν τα παιδιά του λαού για μια ζωή σύγχρονης δουλείας. Σε μια κοινωνία βαρβαρότητας, σε μια χώρα λεηλατούμενη από τα μεγάλα ξένα αφεντικά, προγεφύρωμα των πολεμικών τους σχεδίων και επεμβάσεων.

Αυτό που αντιμετωπίζουμε συνεπώς (και) στην εκπαίδευση, δεν είναι «οι αντιδραστικές εμμονές» μιας κυβέρνησης. Αυτό που αντιμετωπίζουμε είναι η ένταση των αδιεξόδων και της βαρβαρότητας του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Είναι η επόμενη και πολύ χειρότερη μέρα μιας πολύχρονης πορείας αντιλαϊκής επίθεσης. Είναι οι συνέπειες του αρνητικού συσχετισμού, που αποκαλύπτεται διαρκώς πιο επώδυνα για το λαό και τη νεολαία. Είναι ο προάγγελος της «τέλειας καταιγίδας» που αναγγέλλουν οι εκλεκτοί εκπρόσωποι του συστήματος σαν τον Ρουμπινί, το Στρος Καν, τη Λαγκάρντ και την ετοιμάζουν κιόλας οι κυβερνητικές ΠΝΠ, οι αποφάσεις του ΣΕΒ, του ΙΟΒΕ, της ΤτΕ.

Συνάδελφοι-συναδέλφισσες,

• Ποια και τι σχολειά θα βρουν οι μαθητές μας το Σεπτέμβρη;
• Ποια και τι δουλειά θα βρουν (και πόσοι;) αναπληρωτές και μόνιμοι εκπαιδευτικοί;
• Ποια βαρβαρότητα θα επικρατήσει με την τράπεζα θεμάτων και την αξιολόγηση;

• Τι νέα αντιδραστικά μέτρα ακολουθούν για τη μείωση των εισακτέων και την επαγγελματική εκπαίδευση;

Με αυτά τα ερωτήματα όλες τις τελευταίες εβδομάδες άνοιξαν μικρά ρήγματα στο τείχος της σιωπής και της υποταγής που έχουν χτίσει οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί, μετά την καραντίνα και παρά και κόντρα στην αντιδραστική επεξεργασία που επέβαλλε η επιχείρηση εφαρμογής της εξ αποστάσεως, βγήκαν στο δρόμο και στις κινητοποιήσεις. Αλλά δίπλα σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει να μπει το κεντρικό και κρίσιμο ερώτημα που «λείπει»:

Θα δυναμώσουμε και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την κατάργηση της τροπολογίας και του πολυνομοσχεδίου ;

Το ερώτημα είναι τόσο προφανές που μόνο «τυχαία» δεν είναι η απουσία του! Στην πραγματικότητα το ερώτημα έχει πολιτικά απαγορευτεί από τις κυρίαρχες συνδικαλιστικές δυνάμεις. Τις καθεστωτικές δυνάμεις (ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ) της υποταγής και της στήριξης της επίθεσης. Αυτές που τις Ομοσπονδίες ΟΛΜΕ και ΔΟΕ τις χρησιμοποιούν για να πνίγουν τις διαθέσεις πάλης του κλάδου σε σωρεία «αναζητήσεων» για το αν είναι «νόμιμα»- «συνταγματικά», σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, τα μέτρα της επίθεσης! Αυτές που υπονομεύουν και βάζουν εμπόδια σε κάθε αγωνιστικό σκίρτημα των εκπαιδευτικών και μεθοδεύουν την κατάργηση των ΓΣ, την αδρανοποίηση των πρωτοβάθμιων σωματείων τα οποία τα θέλουν μόνο ως υπάκουα παραρτήματα των διαπραγματεύσεων τους και ως συμπληρώματα-προεκτάσεις του διοικητικού μηχανισμού. Τις ακούμε κιόλας τις δυνάμεις αυτές να οργίζονται απέναντι στο ερώτημα της συνέχισης της πάλης και να λένε τάχα έκπληκτες: «Μα δεν γίνονται αυτά»!

Εμείς λέμε μόνο αυτά γίνονται και τίποτε άλλο δεν μπορεί να γίνει! Ή με το σύστημα και με την αποδοχή-υποταγή στην πολιτική του. Ή με το κίνημα και τη δύναμη αντίστασης και διεκδίκησης των μαζών που αγωνίζονται! Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τα δικαιώματα μαθητών, εκπαιδευτικών και όλου του λαού, στις σπουδές, στη δουλειά, στις ελευθερίες, από το δρόμο της πάλης ενάντια στην πολιτική του συστήματος!

Το ίδιο ερώτημα της συνέχισης της πάλης ξορκίζουν και επιχειρούν να εξορίσουν από τα σωματεία και τον κόσμο της εκπαίδευσης οι θέσεις του ΠΑΜΕ για «καταδίκη του πολυνομοσχεδίου στη συνείδηση των εκπαιδευτικών» το οποίο (πολυνομοσχέδιο) «θα μείνει στα χαρτιά»! Με βάση αυτήν την γραμμή υποταγής ακολούθησε και αυτό (όταν δεν καθοδήγησε) το πρόγραμμα αδράνειας των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ.

Η επίθεση του συστήματος, όμως, δεν μένει στα χαρτιά! Απολύει χιλιάδες αναπληρωτές, διώχνει ακόμα πιο πολλές χιλιάδες μαθητές από τα σχολεία, επιβάλλει κατηγοριοποίηση, σχολείων και εκπαιδευτικών, επιβάλλει αξιολόγηση δηλαδή χειραγώγηση, υποταγή, αλληλοφάγωμα. Δηλαδή χειροτερεύει υλικά τη θέση των μαζών και επιδεινώνει τον πολιτικό συσχετισμό, δυσκολεύει την υπόθεση της μαζικής πάλης. Όποιος αρνείται αυτή την πάλη για ανατροπή της επίθεσης και την μεταθέτει σε ένα ρευστό μέλλον με κάποιους αόριστους στόχους, βάζει πλάτη στην επίθεση και στην υπονόμευση του κινήματος.

Συνάδελφοι-συναδέλφισσες,

Στα σχολεία, στις ΕΛΜΕ και στους ΣΕΠΕ, πρέπει να μπει σε δεσπόζουσα θέση το ζήτημα της συνέχισης-κλιμάκωσης της πάλης για την κατάργηση και του πολυνομοσχεδίου και της τροπολογίας. Για να αντισταθούμε στη βάρβαρη επίθεση του συστήματος και της κυβέρνησης του, πρέπει να τα βάλουμε με το «πολύμορφο» μέτωπο της υποταγής σε αυτήν! Χρειάζεται να απομονώσουμε τις δυνάμεις αυτές, χρειάζεται να ξεπεραστούν συγχύσεις, αυταπάτες και αναμονή για το «τι θα αποφασίσει η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ», οι οποίες αποφάσισαν μια 24ωρη απεργία την τελευταία στιγμή. Χρειάζεται να πάρουν την υπόθεση της πάλης στα χέρια τους οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί και να χτιστεί βήμα- βήμα η συγκρότηση του αναγκαίου μαζικού, παρατεταμένου απεργιακού αγώνα.

Το βασικό ζητούμενο είναι να κατακτηθεί η πολιτική κατεύθυνση αυτής της πάλης σε μια σειρά ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ. Δηλαδή η αναγκαιότητα και η δυνατότητα να υπάρξει μαζικός αγώνας για την ανατροπή της επίθεσης. Αυτή θα είναι και η βάση νομιμοποίησης αυτού του αγώνα, η βάση απάντησης στα ζητήματα του απλώματος και των μορφών αυτού του αναγκαίου και δίκαιου αγώνα. Αυτή την κατεύθυνση καλούνται να στηρίξουν και να προωθήσουν οι αγωνιστικές δυνάμεις. Στη νέα περίοδο που ανοίγεται από την επίθεση του συστήματος, πρέπει να διεκδικήσουμε να βγει μαζικά στο προσκήνιο του αγώνα ο κόσμος της εκπαίδευσης μαζί και δίπλα με το λαό και τη νεολαία, κόντρα στην ανύπαρκτη «κανονικότητα» των «αγώνων» που τάχα θα κηρύξει και θα ηγηθεί η συνδικαλιστική ηγεσία!

Σε λίγες μέρες η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ολοκληρώσει αυτό το γύρο επίθεσής της απέναντι στη νεολαία και σε εμάς τους εκπαιδευτικούς. Το πολυνομοσχέδιο Κεραμέως ως ενιαίο σώμα επίθεσης, μαζί με την τροπολογία μονιμοποίησης της εξ αποστάσεως και θεσμοθέτησης της κάμερας μέσα στη σχολική αίθουσα, θα δημιουργήσει ένα άλλο τοπίο στα σχολεία, που το δικαίωμα να αποτελεί άγνωστη λέξη. Η κυβέρνηση επιδιώκει μέσα στη κρίση-να η ευκαιρία!- να συντριβούν, να ξεριζωθούν, να σβηστούν από το χάρτη, τα δικαιώματα στη δουλειά και στις σπουδές.

            Ένα τοπίο, στο οποίο οι μαθητές θα πρέπει να κάνουν ιδιαίτερα από την πρώτη γυμνασίου και να διαβάζουν όλη τη μέρα, μήπως μπορέσουν και ανταποκριθούν στην εξεταστική καταιγίδα που τους περιμένει. Ενα τοπίο, στο οποίο οι εκπαιδευτικοί θα κληθούν να παίξουν το ρόλο του τελικού ιμάντα μεταβίβασης της άθλιας πολιτικής του συστήματος απέναντι στους μαθητές. Οι ταξικοί φραγμοί της εξεταστικής καταιγίδας πάνε μαζί με την αξιολόγηση – τρομοκράτηση – κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών.

Συναδέλφισσα, συνάδελφε

Σε καλούμε να απεργήσεις «φανατικά» στις 9 Ιούνη και να συμμετέχεις στη συγκέντρωση στις 12μ στην Κεντρική πλατεία της Καρδίτσας και στη διαδήλωση.

• Για να εκφραστεί η αποδοκιμασία στην αντιδραστικότερη επίθεση στην εκπαίδευση εδώ και δεκαετίες.
• Για να δημιουργηθούν βάσεις για την συγκρότηση κινήματος ανατροπής της επίθεσης που διεξάγεται, ακόμα κι αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο.
• Για να βάλεις φραγμό σε νέες ταξικές αντιδραστικές ρυθμίσεις (δραστική μείωση των εισακτέων, αξιολόγηση – ανθρωποφαγία εκπαιδευτικών), που θα μεθοδεύσει, αποθρασσυμένη η κυβέρνηση, αν ψηφιστεί το πολυνομοσχέδιο.
• Για να αποδοκιμαστεί η άθλια στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών διάφορων αποχρώσεων που ανέβαλαν συνεχώς τις συνελεύσεις και οδηγούν τον κλάδο ξανά σε μία 24ωρη απεργία (και απογευματινή συναυλία!) τις ημέρες ψήφισης.
• Για να αποδοκιμάσεις τα τερτίπια των διάφορων κομμάτων εξουσίας, που το μόνο που τους νοιάζει είναι να κερδίδουν κάτι στις δημοσκοπήσεις.
• Για να εκφράσεις την αλληλεγγύη σου στους μαθητές μας, τα τραγικά θύματα του πολυνομοσχεδίου – λαιμητόμου.
• Για να εκφράσεις την αλληλεγγύη σου στους γονείς των μαθητών μας, που θα στενάξουν διπλά από την ανεργία και τη συντριβή των εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και τα ακόμα μεγαλύτερα έξοδα που θα πρέπει να καταβάλουν για την εκπαίδευση των παιδιών τους.
• Για να αρνηθείς τις μαζικές απολύσεις των αναπληρωτών και τη μόνιμη χωρίς όρια εκμετάλλευσή τους.
• Για να αρνηθείς το τοξικό και φασίζον τοπίο που θα διαμορφώσει στη σχολική ζωή η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και η μονιμοποίηση της εξ αποστάσεως «εκπαίδευσης».
• Για να δηλώσεις «παρων» και «αντιστεκομενος» στο νέο γύρο βάρβαρης επίθεσης που ξεδιπλώνει το σύστημα απέναντι στο σύνολο των δικαιωμάτων στις σπουδές και στη δουλειά.

“Το κράτος έχει τη συνέχειά του”. Αυτή είναι η απάντηση που επαναλαμβάνει συνεχώς η Κεραμέως για να αιτιολογήσει ότι η κυβέρνηση έφερε μέσα στην καραντίνα το νομοσχέδιό της για ψήφιση στη βουλή. Αλήθεια είναι! Όλοι από τη Διαμαντοπούλου και τον Αρβανιτόπουλο μέχρι το Φίλη και το Γαβρόγλου -με τον τρόπο τους- έβαζαν τη δική τους σφραγίδα στην επίθεση που εξαπέλυαν ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών και στο δικαίωμα των μαθητών στις σπουδές. Έπαιρναν τη σκυτάλη από τον προηγούμενο, πατούσαν στα αντιδραστικά επιτεύγματα των προκατόχων τους και συνέχιζαν στις ίδιες αντιδραστικές-αντιλαϊκές ράγες.

                Με το νομοσχέδιο η ΝΔ δεν επιδιώκει απλά να επιδεινώσει την κατάσταση μαθητών και εκπαιδευτικών, αλλά να δημιουργήσει ένα άλλο τοπίο στα σχολεία, που το δικαίωμα να αποτελεί άγνωστη λέξη. Η κυβέρνηση επιδιώκει μέσα στη κρίση-να η ευκαιρία!- να συντριβούν, να ξεριζωθούν, να σβηστούν από το χάρτη, τα δικαιώματα στη δουλειά και στις σπουδές.

                Ταξικοί φραγμοί και κόφτες παντού. Από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Λύκειο. Σχολείο για λίγους και εκλεκτούς. Εξετάσεις (με τράπεζες θεμάτων), αποθάρρυνση-απόρριψη των μαθητών. Το σύστημα διδασκαλίας αποκλειστικά η διδασκαλία του συστήματος και των σάπιων αξιών του. Με τον εκπαιδευτικό σκυφτό, να υλοποιεί την ταξική επιλογή-σφαγείο της νεολαίας και ιμάντα μεταβίβασης των μαύρων ιδεών και πρακτικών του εργασιακού μεσαίωνα. Αξιολόγηση, χειραγώγηση, κατηγοριοποίηση, ασφυκτικός έλεγχος. Οι διαχρονικοί στόχοι του συστήματος, της ΕΕ και του ΟΟΣΑ είναι παρόντες.

                Η Κεραμέως “άκουσε” για ακόμη μια φορά τους …ειδικούς. Τους ειδικούς στην υποχώρηση, το συμβιβασμό, την αδράνεια, την ήττα. Την συνδικαλιστική ηγεσία σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ. Αυτή που έχει κάνει πράξη την κινηματική αποστασιοποίηση και σημαία τον διάλογο-διαπράγματευση με το σύστημα. Η στάση τους άναψε το πράσινο φως στην κυβέρνηση για να προχωρήσει. Δεν είναι μόνο ότι αποτέλεσαν το μπλοκ της εξ αποστάσεως ψευτοεκπαίδευσης, αλλά ότι δυόμισι μήνες επέβαλαν ακινησία. Η καθυστέρηση διεξαγωγής γενικών συνελεύσεων από ΟΛΜΕ -η ΔΟΕ ούτε καν- αποτέλεσε χορηγία προς τη κυβέρνηση. 

Συναδέλφισσες-συνάδελφοι   

                Το πιο δύσκολο να δεις είναι αυτό που είναι μπροστά στα μάτια σου. Γι’ αυτό όλοι, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, τα συνδικαλιστικά τους παραρτήματα, τα ΜΜΕξαπάτησης επιχειρούν να μας το κρύψουν. Να μη “δούμε” ότι είμαστε μπροστά σε ένα μεγάλο και αντιδραστικό σχέδιο που καθιστά το σχολείο που θα βρούμε απ’ το Σεπτέμβρη ταξικότερο και αντιδραστικότερο. Αφιλόξενο τόσο για τα παιδιά του λαού όσο και για μας.

                Αυτή η μαυρίλα που έρχεται να σκεπάσει την εκπαίδευση απαιτεί και την αντίστοιχου μεγέθους απάντηση από τη μεριά των εκπαιδευτικών, των μαθητών, των γονιών τους, όλου του λαού για να την αποτρέψουν. Να φράξουν το δρόμο στον κυβερνητικό οδοστρωτήρα.

                Αυτό προϋποθέτει να αποσπαστεί η διαχείριση της ήττας από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Να γίνει πράξη το σύνθημα  ο αγώνας στα χέρια των εκπαιδευτικών. Αυτός ο αγώνας πρέπει να κορυφωθεί τις επόμενες μέρες. Και να οικοδομεί συνεχώς όρους και προϋποθέσεις για την ανάπτυξη απεργιακού αγώνα για την ανατροπή του νόμου. Όχι, δεν αποτελεί το προηγούμενο μια ένεση αισιοδοξίας, αλλά υπαρκτή δυνατότητα ώστε όλα τα κομμάτια του λαού, μαθητές- εκπαιδευτικοί γονείς, να αναγνωρίσουν την αντιδραστική πραγματικότητα που επιδιώκεται να επιβληθεί στα σχολεία και να παλέψουν ενάντια σ’ αυτή.

Η συμμετοχή σ’ όλες τις κινητοποιήσεις του επόμενου διαστήματος, συλλαλητήρια-διαδηλώσεις- απεργία αποτελεί όρο που προσθέτει στην οικοδόμηση κινήματος ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής. Τα καλέσματα δεν είναι των εργατοπατέρων. Αλλά των δικαιωμάτων στην εργασία και στις σπουδές που απαιτούν να τα υπερασπιστούμε. Της διαχρονικής απαίτησης, όταν το άδικο γίνεται νόμος – η αντίσταση είναι καθήκον. Σ’ αυτές τις κινήσεις πρέπει οι εκπαιδευτικοί να είναι παρόντες κόντρα στα σχέδια παραίτησης των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Μέσα σ’ αυτές τις κινητοποιήσεις μπορεί ένα δυναμικό να βρεθεί, να συντονιστεί και να οργανώσει τα επόμενα αγωνιστικά βήματα.