Παράλληλα με την αποστράγγιση ονείρων, ψυχολογίας, χρημάτων και πλούτου την τελευταία πενταετία, έχει γίνει αποστράγγιση σε πολύτιμα μυαλά. Ο φόβος του Grexit με τον οποίο μας πιπίλιζε το μυαλό τόσα χρόνια η κυβέρνηση του ΝΔΣΟΚ έγινε, και βεβαίως μιλάμε για το Grexit των νέων ανθρώπων με υψηλά προσόντα που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Τα τελευταία πέντε χρόνια σύμφωνα με την έρευνα του καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας κ. Λόη Λαμπριανίδη, έχουμε χάσει από τη χώρα 160.000 με 180.000 αποφοίτους πανεπιστημίων, οι μισοί από τους οποίους είναι κάτοχοι διδακτορικού».
Απόλυτα κατανοητό, καθώς η αβεβαιότητα είναι δυστυχώς ένα από τα πιο προβληματικά σημεία των καιρών, ιδιαίτερα για ένα νέο/α καθώς πλέον δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί την επαύριον. Καταδεικνύεται λοιπόν απόλυτα η ανάγκη δημιουργίας ενός σταθερού φορολογικού και επιχειρηματικού περιβάλλοντος παράλληλα με την εισαγωγή ειδικών κίνητρα και διευκολύνσεων για τους νέους. Όχι όμως έτσι γενικά και αόριστα. Οι νέοι δεν μπορεί να αντιμετωπιστούν απλά ως ένα τμήμα του πληθυσμού που τα στατιστικά δείχνουν πως αντιμετωπίζει πρόβλημα. Αλλά ως η απόλυτη προτεραιότητα, το βασικότερο, οργανικό τμήμα της διαδικασίας ανάκαμψης της οικονομίας..
Θέλουμε λοιπόν κίνητρα για τους νέους, ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, πρόσβαση σε χρηματοδότηση και προγράμματα, απλοποίηση διαδικασιών έναρξης μιας επιχείρησης, στήριξη των start ups, μείωση γραφειοκρατίας, προώθηση της υγιούς επιχειρηματικότητας, καταπολέμηση της διαφθοράς και της υψηλής ανεργίας, δικτύωση, ενίσχυση των scale ups (φοροελαφρύνσεις, προγράμματα στήριξης κλπ).
Αυτά έτσι για αρχή για να μη φύγουν και άλλοι νέοι. Τι άλλο πρέπει αν κάνουμε αν θέλουμε να βάλουμε σωστές βάσεις; Να εστιάσουμε στην εκπαίδευση. Να καταπολεμήσουμε τα προβλήματα αξιοκρατίας, οικογενειοκρατίας και αδιαφάνειας στα πανεπιστήμια, να συνδέσουμε την έρευνα με την οικονομία κλπ. Το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι προβληματικό, καταλαμβάνοντας μάλιστα την τελευταία θέση στην Ευρώπη σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Economist. Πολλοί νέοι επιλέγουν με στερεότυπο τρόπο το αντικείμενο των σπουδών τους (αναδεικνύοντας το έλλειμμα επαγγελματικού προσανατολισμού), ενώ ενδογενείς δυνάμεις που εξυπηρετούν ιδιοτελείς σκοπιμότητες έχουν δημιουργήσει ένα δαιδαλώδες τοπίο ειδικοτήτων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα προγράμματα ανεργίας και προώθησης της απασχόλησης αντί να δίνουν λύσεις έγιναν και αυτά αντικείμενο εκμετάλλευσης των νέων από ισχυρά λόμπι με πολιτικές διασυνδέσεις. Όλα αυτά πρέπει να διορθωθούν.
Είναι όμως σημαντικό να κατανοήσουμε πως οι αλλαγές αυτές δεν μπορούν να γίνουν αμέσως. Θέλουν χρόνια και συνεχή προσπάθεια καθώς η ανεργία έχει αποκτήσει πλέον διαρθρωτικά χαρακτηριστικά και η απώλεια του 25% του ΑΕΠ είναι τεράστια. Έχουν χαθεί πάνω από 1.000.000 θέσεις εργασίας, και τα 2/3 αυτών μόνιμα σύμφωνα με στοιχεία του Endeavor Greece. Αυτό σημαίνει πως τα 2/3 πρέπει να αλλάξουν επαγγελματικό κατεύθυνση ή και τόπο διαμονής αφήνοντας τα μεγάλα αστικά κέντρα και να κατευθυνθούν στην ύπαιθρο για αναζήτηση εργασίας. Οι τομείς που θα μπορούσαν να δώσουν θέσεις εργασίας (όπως έχει τονιστεί σε παλιότερη αρθρογραφία) είναι ο αγροτικός τομέας και ο κλάδος τροφίμων με τα ενδιάμεσα στάδια της καθετοποίησης της παραγωγής, η τεχνολογία και ο τουρισμός.
Οι νέοι πρέπει να έχουν τον κομβικότερο ρόλο στην αλλαγή και τον μετασχηματισμό της Ελληνικής οικονομίας. Και για να το κάνουν αυτό θα πρέπει να τα αλλάξουν όλα, γκρεμίζοντας παράλληλα και όσα στρεβλά βρουν μπροστά τους (σε αντίθεση με τη γνωστή προεκλογική ρήση) χωρίς να ψάχνουν για σωτήρες, χωρίς να αναθέτουν αλλού τη σωτηρία τους.
Άρθρο του Αριστοτέλη Τσόγκα
