[Της Κλεοπάτρας Ζούκα Προέδρου του συλλόγου γυναικών Ν. Καρδίτσας].
Ο αγώνας για την ισοτιμία και τα δικαιώματα των γυναικών ήταν πάντα και είναι και σήμερα επίκαιρος και απαραίτητος. Παλιότερα, η εκμετάλλευση και η ανισοτιμία της γυναίκας ήταν κραυγαλέα και αποτελούσε ακόμα και κομμάτι των παραδόσεων, των συνηθειών της χώρας μας αποκοιμίζοντας φυσικά την συνείδηση της λαϊκής οικογένειας ότι έχει και αυτή συμφέρον να παλέψει για την ισοτιμία.
Σήμερα, η θέση της γυναίκας παραμένει δυσμενής, με την διαφορά ότι η εκμετάλλευση είναι συγκαλυμμένη και δυσνόητη. Οι νέες γυναίκες καλούνται ν αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, μα και κοινωνικές διακρίσεις εξαιτίας του φύλου τους. Το σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα έχει δώσει στην σύγχρονη γυναίκα μια σειρά υποβαθμισμένων ρόλων, στους οποίους καλείται να αντεπεξέλθει καθημερινά και οι οποίοι της δημιουργούν αντίστοιχα μια σειρά από δυσκολίες. Δεν είναι τυχαίο πως το μεγαλύτερο ποσοστό ανέργων είναι γυναίκες, πως το ποσοστό της μερικής απασχόλησης φτάνουν σε πολύ υψηλά επίπεδα, ειδικά στις νέες κοπέλες και πως ακόμα και ο σπουδαιότερος ρόλος της γυναίκας, αυτός της μητέρας έχει εμπορευματοποιηθεί. Ο αγώνας, συνεπώς του σημερινού γυναικείου κινήματος πρέπει να έχει δυο ειδών χαρακτηριστικά ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση και την φυλετική καταπίεση.
Βέβαια δεν περιμένουμε το σύστημα να μείνει άπραγο. Διαθέτει πολλούς μηχανισμούς όπως π.χ. διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις, τα ΜΜΕ, την μόδα, την εκπαίδευση, τη θρησκεία κ.α. που προσανατολίζουν κάνοντας το γυναικείο ζήτημα φυλετικό, βάζοντας στην άκρη την ταξικότητα του. Έτσι δημιουργούνται οι συσχετισμοί που είναι απαραίτητοι για την αστική τάξη και που οδηγούν σε αυταπάτες ότι τα γυναικεία προβλήματα μπορούν να λυθούν μέσα σε καπιταλιστικό σύστημα. Πρέπει λοιπόν οι κατακτήσεις του γυναικείου κινήματος να συνοδεύονται από βαθιές κοινωνικές αλλαγές.
Η συμμετοχή στο γυναικείο κίνημα δεν σημαίνει πως ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με το συνολικότερο εργατικό κίνημα και τους αγώνες του, αντίθετα συμβάλλουμε στην επίτευξη του ενιαίου στόχου όλων των κινημάτων, την ανατροπή της εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Ο ρόλος του γυναικείου κινήματος είναι και πρέπει να είναι να συνταχθεί με το εργατικό για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο ώστε οι γυναίκες να γίνουν ισότιμες, να χειραφετηθούν και να απελευθερωθούν. Μέσα από τις γραμμές του κινήματος, η γυναίκα χτίζει την προσωπικότητα της, γαλουχείται έτσι ώστε να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής της γίνεται πιο διεκδικητική και διαμορφώνει άποψη, γιατί η πολύχρονη πείρα των γυναικών στο κίνημα απέδειξε πως ο αγώνας τους δεν μπορεί να είναι ξεκομμένος από την πολιτική συνειδητοποίηση.
Ο αγώνας για την ισοτιμία της γυναίκας θα αποφέρει κέρδη και για την λαϊκή οικογένεια γιατί τα συμφέροντα τους είναι κοινά. Άρα η πάλη για την ισοτιμία της γυναίκας είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που επιδρούν και στα δυο φύλα, τα οποία αγωνίζονται για τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες ελπίδες γιατί έχουν κοινές ταξικές ρίζες.
